INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009r. (data wpływu 15 kwietnia 2009r.), uzupełnionym z pismem, które wpłynęło w dniu 26 maja 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w odniesieniu do realizowanej inwestycji polegającej na wykonaniu remontu dachu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w odniesieniu do realizowanej inwestycji polegającej na wykonaniu remontu dachu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 26 maja 2009r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 6 maja 2009r. znak: IBPP4/443-384/09/JP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ubiega się o dofinansowanie w ramach europejskich środków pomocowych „Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich – Odnowa i Rozwój Wsi”. Dofinansowanie polega na refundacji 75% kosztów kwalifikowanych poniesionych przez Wnioskodawcę. W przypadku Wnioskodawcy do kosztów kwalifikowanych zalicza się prace budowlane związane z wykonaniem remontu dachu. W razie otrzymania pozytywnej decyzji o dofinansowaniu parafia będzie ponosić koszty związane z inwestycją. W ramach kosztów inwestycyjnych będzie ponosiła również koszty z tytułu podatku VAT. Warunkiem koniecznym dla zrefundowania części kosztów ponoszonych z tytułu podatku VAT, a tym samym uznania ich jako kwalifikowane, jest brak możliwości odzyskania go z innych źródeł. Kościół będący przedmiotem inwestycji jest obiektem zabytkowym, wpisanym do rejestru zabytków. Parafia nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej ani nie generuje żadnych dochodów. Parafia nie podlega pod ustawę o podatku VAT, na podstawie art. 15 ust. 1, 2 w powiązaniu z art. 5 ww. ustawy.

W piśmie z dnia 19 maja 2009r. Wnioskodawca wskazał, że nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7. Wyremontowany obiekt nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a tym samym towary i usługi które zostaną nabyte w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Obiekt pozostanie ogólnodostępny i wykorzystywany nieodpłatnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązującego w Polsce prawa podatkowego Parafia Rzymskokatolicka może odzyskać koszty ponoszone z tytułu podatku VAT w ramach inwestycji... Jeżeli tak, to w jaki sposób...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług parafia nie może odzyskać podatku VAT zawartego w fakturach na remont dachu kościoła na podstawie art. 15 ust. 1, 2 w powiązaniu z art. 5 oraz art. 86 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje zadanie inwestycyjne, dofinansowane z europejskich środków pomocowych „Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich – Odnowa i Rozwój Wsi”, polegające na wykonaniu remontu dachu w kościele będącym obiektem zabytkowym, wpisanym do rejestru zabytków. Wyremontowany obiekt nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a tym samym towary i usługi które zostaną nabyte w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Obiekt pozostanie ogólnodostępny i wykorzystywany nieodpłatnie. Ponadto Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących nabywane towary i usługi. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, więc towary i usługi nabywane w związku z realizacją przedmiotowego projektu nie będą w żaden sposób związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wnioskodawcy nie przysługuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów i usług dokonane w ramach realizowania przedmiotowego projektu. Tym samym nie będzie on mieć prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy zaznaczyć, iż w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania uregulowania § 22 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którymi zarejestrowanym podatnikom, którzy dokonują nabycia towarów i usług lub importu towarów za środki finansowe bezpośrednio im przekazane na odrębny rachunek bankowy, na którym są ulokowane wyłącznie środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 8 ust. 3 i 4, przysługuje zwrot podatku naliczonego. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do zarejestrowanych podatników dokonujących bezpośrednio nabycia towarów i usług lub importu towarów za środki finansowe, przekazane z rachunku bankowego, na którym są ulokowane środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, przekazane przez podatnika, o którym mowa w ust. 1.

Przepisy ww. rozporządzenia przewidują możliwość zwrotu kwoty podatku naliczonego zarejestrowanym podatnikom, którzy dokonują nabycia towarów i usług (w całości lub w części) za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o której mowa w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w szczególności przedakcesyjnych środków Unii Europejskiej (PHARE). W przypadku finansowania programów, realizowanych w ramach Programów Ramowych Unii Europejskiej oraz innych programów wspólnotowych Unii Europejskiej, warunkiem uzyskania zwrotu jest zawarcie umowy na realizację projektu przed dniem 1 maja 2004r. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.