INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2009 r. (data wpływu 28 stycznia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 25 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 25 marca 2009 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi zakład pracy chronionej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami Zainteresowany utworzył zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Środki gromadzone w ramach ZFRON przeznacza on na cele określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych – dokonuje m.in. zakupu artykułów potrzebnych do wyposażania i dostosowania stanowisk pracy dla potrzeb osób niepełnosprawnych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 1 grudnia 2008 r. uniemożliwiały obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego od nabywanych przez podatnika towarów, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Natomiast z dniem 1 grudnia 2008 r. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy został uchylony, a zatem możliwe jest odliczenie podatku VAT nawet, gdy nie jest on kosztem uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż jest on płatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą stanu prawnego od dnia 1 grudnia 2008 r. możliwe jest prawidłowe wydatkowanie środków pochodzących z ZFRON, które z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są klasyfikowane jako koszt uzyskania przychodu, korzystając z prawa do odliczenia podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, do dnia 1 grudnia 2008 r. nie było możliwe odliczenie podatku VAT, jeśli nie był on kosztem uzyskania przychodu. Zainteresowany nie odliczał podatku VAT, gdyż wydatki z ZFRON nie były klasyfikowane jako koszt podatkowy – były traktowane jako wydatek środków ZFRON nie stanowiący kosztu uzyskania przychodu. Natomiast od dnia 1 grudnia 2008 r. w ocenie Wnioskodawcy wydatki środków zgromadzonych w ramach ZFRON mogą korzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, z uwagi na fakt uchylenia art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

nbspnbsp - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (…) – art. 88 ust. 4 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wynika z przedłożonego wniosku, Zainteresowany jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której prowadzi zakład pracy chronionej. Zgodnie z obowiązującymi przepisami utworzył zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Środki gromadzone w ramach ZFRON przeznacza m.in. na zakup artykułów potrzebnych do wyposażania i dostosowania stanowisk pracy dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Zainteresowany podkreśla, iż obowiązujący do dnia 1 grudnia 2008 r. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług uniemożliwiał mu obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego od nabywanych towarów, gdyż wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Powołany przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 z dniem 1 grudnia 2008 r. został uchylony ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320).

Oznacza to, że obecnie zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, warunkiem obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jest wyłącznie związek dokonywanych zakupów z realizowaną sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wobec uchylenia z dniem 1 grudnia 2008 r. art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie artykułów potrzebnych do wyposażania i dostosowania stanowisk pracy dla potrzeb osób niepełnosprawnych (wydatki ze środków zgromadzonych w ramach ZFRON), o ile będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, będzie podlegał odliczeniu na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.