INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 11 grudnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2009 r. (wpływ dnia 4 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń pieniężnych wypłaconych emerytom w zamian za świadczenie rzeczowe – jest prawidłowe, w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania przyznanych przez pracodawcę emerytom świadczeń w postaci dofinansowania do wycieczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń pieniężnych wypłaconych emerytom w zamian za świadczenie rzeczowe oraz świadczeń przyznanych przez pracodawcę w postaci dofinansowania do wycieczki dla emerytów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank jako pracodawca zorganizował wycieczkę integracyjną, w której uczestniczyli również emeryci. Koszty wycieczki finansowane były w części przez Bank i w części przez uczestników. Od kwoty świadczenia finansowanego przez Bank nie został pobrany zryczałtowany podatek dochodowy. Bank wypłacił również ekwiwalent pieniężny z funduszu socjalnego w wysokości 100 zł w zamian za świadczenie rzeczowe. Od kwoty tej nie pobrano też zryczałtowanego podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota dofinansowania części kosztów wycieczki dla emerytów oraz wypłacony ekwiwalent pieniężny emerytom w zamian za świadczenie rzeczowe stanowi przychód emeryta wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy obie kwoty świadczeń dla emerytów nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, w związku z tym stanowią przychód emeryta wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania wartości świadczeń pieniężnych wypłaconych emerytom w zamian za świadczenie rzeczowe, natomiast w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania przyznanych przez pracodawcę emerytom świadczeń w postaci dofinansowania do wycieczki uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego emeryci otrzymali świadczenia w formie dopłaty do wycieczki oraz świadczenia pieniężne wypłacone w zamian za świadczenie rzeczowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby otrzymane świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń,
• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub przez związki zawodowe,
• wartość świadczenia lub kwota ekwiwalentu pieniężnego nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze materialnym. Natomiast nie można uznać, iż wartość wycieczki w postaci kosztów transportu, zakwaterowania w części finansowanej przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest w tym przypadku usługa turystyczna a nie rzecz.

Zatem wartość tych świadczeń nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego i należy je każdorazowo traktować jako przychód do opodatkowania.

W sytuacji, gdy emeryci skorzystają z usługi turystycznej zakupionej (dofinansowanej) przez pracodawcę, wartość takiego świadczenia stanowi przychód emeryta i rencisty, otrzymany w związku z łączącym ich uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, który winien być opodatkowany zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy tj. 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Natomiast wolne od podatku dochodowego są te świadczenia pieniężne, które wypłacane są w zamian za świadczenia rzeczowe tj. stanowiące ich ekwiwalent. Ekwiwalent w znaczeniu słownikowym to rzecz równa innej wartością, odpowiednik, równoważnik. Z analizy stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonuje wypłat emerytom ekwiwalentu pieniężnego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w zamian za świadczenia rzeczowe. W związku z tym, świadczenia te podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, iż przyznane świadczenie w roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2.280 zł.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.