INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług na rachunek bankowy „osoby trzeciej” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług na rachunek bankowy „osoby trzeciej”.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza zaciągnąć pożyczkę i chciałby, aby zwrot kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym był dokonywany bezpośrednio na rachunek bankowy pożyczkodawcy, zamiast na rachunek bankowy podatnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dopuszczalne jest, aby zwroty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym przypadające podatnikowi, dokonane były na wskazany przez podatnika rachunek bankowy pożyczkodawcy (osoby trzeciej), zamiast na rachunek podatnika...

Zdaniem Wnioskodawcy dopuszczalne jest dokonywanie zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym bezpośrednio na wskazany przez podatnika rachunek pożyczkodawcy. Stanowisko takie ma oparcie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 stycznia 2007 r. o sygn. akt III SA/Wa 2790/06, zgodnie z którym przepis art. 87 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług określa jedynie techniczny sposób przekazywania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym i nie stanowi materialnoprawnej podstawy do zwrotu tego podatku. Z powyższego orzeczenia wynika, że skoro istnieje podstawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rzecz podatnika, to podatnik ma prawo wskazać rachunek bankowy, na który zwrot powinien być dokonany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Szczegółowe regulacje dotyczące terminu zwrotu oraz warunków niezbędnych do jego otrzymania zawierają regulacje art. 87 ust. 2-10 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach (...).

Mając na uwadze przytoczone regulacje prawne należy stwierdzić, iż zwrot różnicy podatku od towarów i usług może nastąpić jedynie na rachunek bankowy podatnika - w tym przypadku Spółki - wskazany w zgłoszeniu identyfikacyjnym bądź aktualizacyjnym (formularz NIP-2, NIP-3 lub NIP-B), a nie na rachunek innego podmiotu (osoby trzeciej).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.