INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.01.2009r. (data wpływu 23.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.01.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zakłady S.A. w O. jako najemca zawarły w dniu 16.07.2008 r. umowę najmu długoterminowego 13 samochodów osobowych na okres 36 miesięcy. Czynsz najmu jest płatny miesięcznie z góry do każdego 15 dnia miesiąca. Samochody te są wykorzystywane przez pracowników podatnika - przedstawicieli handlowych w celu zbierania zamówień, reklamy, przygotowywania umów, przewożenia próbek towaru, kontroli wykonywania umów. Okres amortyzacji tych samochodów wynosi 5 lat. Wartość początkowa jednego samochodu wynosi 35 632,79 zł. netto, a miesięczny czynsz najmu netto jednego samochodu wynosi 1.061 zł. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez wynajmującego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy przez umowę leasingu, o której mowa w artykule 16 ust. 3b w związku z art. 17a punkt 1 i 17b punkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć także umowę najmu długoterminowego opisaną w punkcie 50...
2. Czy w razie uznania, iż umowa ta powinna być traktowana jak umowa leasingu czynsz najmu płacony przez najemcę za użytkowanie przez najemcę samochody osobowe stanowi w całości koszty uzyskania przychodu w rozumieniu artykułu 16 ust. 1 pkt 51 w związku z artykułem 17a pkt 1 ustawy z 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a najemca nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów tak jak samochody osobowe używane na podstawie umowy leasingu...

Zdaniem Spółki.

Czynsz obciążający najemcę wynikający z umowy najmu długoterminowego samochodów osobowych podlegających odpisom amortyzacyjnym zawartej na czas oznaczony stanowiący co najmniej 40 % normatywnego okresu amortyzacji gdy suma ustalonych w niej opłat z tytułu czynszu najmu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej tych samochodów, stanowi w rozumieniu artykułu 15 ust. 1 w całości koszt uzyskania przychodu tak jak w przypadku umów leasingu, o których mowa w artykule 17a pkt 1 i artykule 17b ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wobec wyłączenia tego obowiązku art. 16 ust. 3b ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy), z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Przepis ten jednak nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 3b ustawy). Zgodnie z tym uregulowaniem przez umowę leasingu należy rozumieć umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Oznacza to, że wydatki związane z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów u najemcy pod warunkiem, że umowa ta spełnia przesłanki, umożliwiające uznanie jej za „umowę leasingu”, określone w art. 17a pkt 1 ww. ustawy.

Na podstawie art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu (zwanej potocznie umową leasingu operacyjnego), ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl art. 17b ust. 2 w/w ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 ze zm.)

• do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Spółka zawarła umowę najmu długoterminowego 13 samochodów na okres 36 miesięcy. Okres amortyzacji tych samochodów wynosi 5 lat. Wartość początkowa jednego samochodu stanowi 35 632,79 zł., a miesięczny czynsz najmu netto jednego samochodu 1.061 zł.

Powyższym, spełnione zostały warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy, gdyż umowa najmu zawarta została na czas oznaczony, stanowiący 60% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług jest wyższa od wartości początkowej środków trwałych.

Tym samym opisana umowa wypełnia dyspozycję art. 17a pkt 1. Jeśli jednocześnie wypełnione zostaną przesłanki art. 17b ust. 2 ustawy będzie ona mogła być uznana na gruncie podatkowym za umowę leasingu operacyjnego.

W tej sytuacji, zgodnie z art. 16 ust. 3b, Spółka nie jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu dla samochodów osobowych. Wydatki związane z ich eksploatacją, w tym opłacany czynsz najmu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem ich zgodnego z prawem udokumentowania.

W odniesieniu do dokumentów dołączonych do wniosku, tj. kserokopii umowy najmu długoterminowego oraz załączników do umowy, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji Podatkowej organ podatkowy, działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.