Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP4/443-696/12-2/JM
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 8 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe na podstawie uzyskanego świadectwa kwalifikacyjnego z Ministerstwa Finansów o nr. Wnioskodawczyni nie posiada wpisu na listę doradców podatkowych. Wnioskodawczyni nie udziela porad prawnych, świadczy kompleksowe usługi księgowe.

Do zakresu usług Wnioskodawczyni należą:

• prowadzenie ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych – ewidencji dla potrzeb podatku VAT, dla ryczałtu ewidencjonowanego, kart wynagrodzeń, sporządzanie list płac, dokumentacji dla potrzeb ZUS, PFRON, Inspekcji Pracy, sporządzanie deklaracji podatkowych dla podatku VAT, naliczanie zaliczek podatku od wynagrodzeń oraz od osób prowadzących działalność gospodarczą, zeznania roczne PIT 4R, PIT-36, PIT 36L.
  
  

Ponadto Wnioskodawczyni sporządza innym osobom fizycznym (nieprowadzącym działalności gospodarczej) zeznania roczne PIT.

Wartość przychodów Wnioskodawczyni w 2012 roku nie przekroczy 150 000 zł.

Od 2003 roku Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.

Osoby uprawnione do prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą wykonywać podobne czynności jak doradcy podatkowi, a wręcz te czynności się pokrywają.

Wartość przychodów netto (bez VAT) nie przekroczy kwoty 150 000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT w następnym roku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ze zwolnienia podmiotowego mogą korzystać podatnicy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w roku poprzednim 150 000 zł. Art. 113 ust. 13 powoływanej ustawy wyłącza podmioty świadczące usługi prawnicze i usługi w zakresie doradztwa podatkowego. Ponieważ ustawa nie definiuje pojęcia „doradztwo”, Wnioskodawczyni odniosła się do definicji Słownika Języka Polskiego PWN, z której wynika, że poprzez „doradztwo” należy rozumieć udzielenie porady, podanie, wskazanie sposobu postępowania w jakiejś sprawie.

Zakres doradztwa podatkowego reguluje ustawa z dnia 05.07.1996 r. o doradztwie podatkowym.

Do czynności z zakresu doradztwa podatkowego należą m.in. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych, a także sporządzanie zeznań i deklaracji podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie.

Natomiast usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 76a ust. 2 powyższej ustawy, przedsiębiorcy wykonujący ww. działalność są uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielenie im pomocy w tym zakresie
2. sporządzenie w imieniu i na rzecz podatników zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie, w zakresie określonym odrębnymi przepisami.
   
   

Pomimo podobieństwa czynności klasyfikacja PKWiU z 2008 r. różnicuje usługi księgowe i usługi doradztwa.

W grupie 69.2 wymienione są: „usługi w zakresie księgowości” PKWiU 69.20.33.0 „pozostałe usługi rachunkowo-księgowe” PKWiU 69.20.29.0 „usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych dla przedsiębiorstw” PKWiU 69.20.31.0 „usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych dla osób indywidualnych” PKWiU 69.20.32.0.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni uważa, że do usług doradztwa podatkowego nie mają zastosowania przepisy zwolnienia podmiotowego, natomiast w przypadku działalności Wnioskodawczyni może zastosować zwolnienie podmiotowe VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W oparciu o art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. niemających siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
   
   

Minister Finansów w § 27 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 12 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 80a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), jeżeli odrębne ustawy nie stanowią inaczej, deklaracja, w tym deklaracja składana za pomocą środków komunikacji elektronicznej, może być podpisana także przez pełnomocnika podatnika, płatnika lub inkasenta.

Natomiast stosownie do zapisu art. 137 § 1 Ordynacji podatkowej, pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi biuro rachunkowe na podstawie uzyskanego świadectwa kwalifikacyjnego z Ministerstwa Finansów o nr. Wnioskodawczyni nie posiada wpisu na listę doradców podatkowych. Wnioskodawczyni nie udziela porad prawnych, świadczy kompleksowe usługi księgowe. Do zakresu usług Wnioskodawczyni należą: prowadzenie ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych – ewidencji dla potrzeb podatku VAT, dla ryczałtu ewidencjonowanego, kart wynagrodzeń, sporządzanie list płac, dokumentacji dla potrzeb ZUS, PFRON, Inspekcji Pracy, sporządzanie deklaracji podatkowych dla podatku VAT, naliczanie zaliczek podatku od wynagrodzeń oraz od osób prowadzących działalność gospodarczą, zeznania roczne PIT 4R, PIT-36, PIT 36L. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni sporządza innym osobom fizycznym (nieprowadzącym działalności gospodarczej) zeznania roczne PIT.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawczyni będzie sporządzała osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej zeznania roczne PIT, a więc będzie świadczyła usługi uznawane za czynności doradztwa podatkowego w myśl art. 2 ust. 1 cyt. ustawy o doradztwie podatkowym, to w przedmiotowej sprawie będzie miało zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, Wnioskodawczyni nie ma możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Końcowo należy zauważyć, iż brak uprawnień do wykonywania usług w zakresie doradztwa podatkowego, nie przesądza o faktycznym charakterze wykonywanych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.