INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia z dnia 09 stycznia 2009 r. (data wpływu 19.01.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania przez Spółkę z uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych w 2009 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2009 r. (data wpływu 07.04.2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości skorzystania przez Spółkę z uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych w 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w roku podatkowym 2009 zamierza wybrać uproszczoną formę wpłacania zaliczek na podatek dochodowy, w wysokości 1/12 zaliczki należnej wykazanej w zeznaniu za 2007 rok. W zeznaniu CIT-8 w polu 54 wykazano podatek należny według obowiązującej stawki. W polu 55 wykazano odliczenie od podatku (zapłacony podatek dochodowy od dywidend), w związku z czym w polu 56 wykazano wartość 0. Identyczna sytuacja miała miejsce w zeznaniu za 2006 rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wykazaniem podatku należnego w pozycji 54 w zeznaniu CIT-8, Spółka może skorzystać z uproszczonej formy opłacania zaliczek na podatek dochodowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wykazaniem w zeznaniu CIT-8 należnego podatku, ma On prawo do wyboru uproszczonej metody opłacania zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Warunki i zasady dotyczące możliwości stosowania przez podatników uproszczonej formy wpłaty zaliczek miesięcznych regulują przepisy art. 25 ust. 6 – 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 25 ust. 6 tej ustawy, podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Natomiast, stosownie do art. 27 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Należy zauważyć, iż określenie „podatek należny” zawarte w art. 25 ust. 6 ustawy oznacza podatek, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być uiszczony (w tym w postaci zaliczek) za dany rok podatkowy.

Tym samym, powyższe określenie obejmuje podatek, o którym mowa w art. 19 ustawy, pomniejszony o przewidziane przepisami odliczenia.

Do identycznej konkluzji prowadzi również analiza formularza CIT-8, dotyczącego dochodów osiągniętych w 2007 roku. Użyty w tymże formularzu zwrot „podatek należny po odliczeniach” spełnia jedynie rolę precyzującą, wyjaśniającą kolejne kroki w trakcie jego wypełniania. Zarówno pozycja 54, jak i następne 55 i 56, znajdują się w części F „Obliczenie należnego podatku”.

Zatem, „podatkiem należnym” nie jest wykazany w poz. 54 „podatek należny według stawki z poz. 53, obliczony od kwoty z poz. 51”, lecz ostateczny wynik działań arytmetycznych dokonanych w tej części formularza CIT-8 (poz. 56).

Poza tym, skoro ustawodawca nie zawarł w słowniczku ustawowym wyjaśnienia pojęcia „podatek należny”, należy posiłkować się słownikowym znaczeniem zwrotu „należny”, który według Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) oznacza „przysługujący komuś lub czemuś”. Zatem, z samej interpretacji językowej zwrotu „podatek należny” wynika, że jest nim podatek przysługujący Budżetowi Państwa od dochodu osiągniętego przez podatnika w danym roku podatkowym.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy należy stwierdzić, że podstawą wyliczenia kwoty zaliczki podlegającej wpłacie w 2009 r., powinien być podatek należny wykazany w poz. 56 formularza CIT-8 w złożonym zeznaniu za rok 2007 lub w przypadku nie wykazania tegoż podatku po uwzględnieniu odliczeń w 2007 roku, podatek należny wykazany w poz. 54 w złożonym zeznaniu rocznym za rok 2006.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka nie wykazała podatku należnego zarówno w zeznaniu złożonym za 2007 r., jak i za 2006 r.

W związku z powyższym, Spółka - na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - nie ma możliwości skorzystania w 2009 r. z uproszczonej formy wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.