Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-957/12/BJ
z 7 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 07 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zatrudniony na stanowisku kierowniczym.

Oprócz czynności o charakterze administracyjnym, wykonawczym, do jego obowiązków należy również tworzenie utworów w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych w postaci m. in. prezentacji biznesowych i multimedialnych, koncepcji, projektów oraz wariantów rozwoju, a także projektów racjonalizacyjnych dla prezentacji.

Projekty te, stanowiące oryginalny przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalone są przez pracodawcę w formie elektronicznej. Są następnie wykorzystywane przez pracodawcę w procesach decyzyjnych oraz w zarządzaniu. W wyniku wykonania umowy o pracę prawa autorskie do tych utworów nabywa pracodawca.

Umowa o pracę nie rozstrzyga, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy (pracownika) - twórcy z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych.

Pracodawca ewidencjonuje szczegółowo czas pracy przy zastosowaniu indywidualnych kart czasu pracy, rejestrujących godzinę przystąpienia do pracy oraz jej zakończenia. Ewidencja ta jednak nie pozwala na wyodrębnienie czasu pracy przeznaczonego na czynności administracyjno-wykonawcze oraz na czynności o charakterze twórczym, wynikiem których jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym pracownik samodzielnie prowadzi notatki, na podstawie których jest w stanie określić ilość czasu poświęconą na stworzenie utworów, do których prawa autorskie nabywa pracodawca. W oparciu o powyższe notatki pracownik składa pracodawcy z końcem każdego miesiąca oświadczenie, z którego wynika kwota wynagrodzenia z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. Kwota ta stanowi wartość wynagrodzenia należnego pracownikowi za pracę w danym miesiącu, proporcjonalnie odpowiadająca udziałowi czasu pracy twórczej w całkowitym czasie przepracowanym przez tego pracownika w tym danym miesiącu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy można uznać, iż obliczona w ten sposób część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie twórcy z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do którego pracownikowi przysługuje 50% kosztów uzyskania przychodów?
2. Czy w oparciu o przedstawione przez pracownika oświadczenie, opisane powyżej, pracodawca obowiązany będzie do uwzględnienia 50% kosztów uzyskania przychodów w stosunku do powyższej kwoty wynagrodzenia podczas obliczania miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, potrąconej pracownikowi na liście płac?
   
   

Wnioskodawca zaznaczył, iż pytanie nr 1 dotyczy roku 2011 i częściowo roku 2012 (stan faktyczny) oraz częściowo roku 2012 a także lat następnych (zdarzenie przyszłe), natomiast pytanie nr 2 dotyczy zdarzenia przyszłego.

Zajmując stanowisko, Wnioskodawca wskazał, iż art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem szczególnym w stosunku do regulacji art. 22 ust. 2 tej ustawy. W związku z powyższym od przychodu ze stosunku pracy stanowiącego należne twórcom wynagrodzenie z tytułu korzystania przez nich z praw autorskich naliczyć należy koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%.

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko to znajduje potwierdzenie w wieloletniej praktyce i w szeregu interpretacji indywidualnych. W przypadku, gdy umowa o pracę nie pozwala na ustalenie części wynagrodzenia ze stosunku pracy należnego twórcy w związku z korzystaniem przez niego z praw autorskich, dopuszczalne jest ustalenie tego wynagrodzenia poprzez ustalenie udziału czasu pracy twórczej w całości czasu pracy w danym okresie rozliczeniowym, oraz poprzez odniesienie tej proporcji do całości wynagrodzenia należnego pracownikowi w tym danym okresie rozliczeniowym. Na poparcie powyższego Wnioskodawca przywołał szereg interpretacji indywidualnych, m.in. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak: IPPB2/415-280/12-2/AK z dnia 29 maja 2012 r. oraz IPPB4/415-259/12-27JK2 z dnia 4 czerwca 2012 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi znak: IPTPB2/415-255/11-2/KR i interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach znak: IBPBII/1/415-680/09/BD z dnia 6 listopada 2009 r.

Wnioskodawca uważa, iż w przypadku, gdy szczegółowy podział czasu pracy na pracę twórczą i pozostałe czynności dokonywany jest w oparciu o notatki (ewidencje) prowadzone przez pracownika, ustalenie przychodu z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich następuje w oparciu o zgodne ze stanem faktycznym pisemne oświadczenie pracownika. Konsekwencje złożenia takiego oświadczenia przez pracownika potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej znak: IBPB II/1/415-680/09/BD z dnia 6 listopada 2009 r.

Organ zaznacza, iż powyżej przytoczono tylko stanowisko Wnioskodawcy zajęte w zakresie pytania nr 1.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie pytania nr 1 w kwestii zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W zakresie stanu faktycznego objętego pytaniem nr 1, zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy, wydano odrębną interpretację znak: IBPB II/1/415-706/12/BJ.

W kwestii naliczania 50% kosztów uzyskania przychodów przez pracodawcę (pytanie nr 2) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Z wniosku wynika, iż do obowiązków Wnioskodawcy, oprócz czynności o charakterze administracyjnym i wykonawczym, należy również tworzenie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Umowa o pracę nie rozstrzyga, jaka część wynagrodzenia stanowi wynagrodzenie Wnioskodawcy - twórcy z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych. Pracodawca ewidencjonuje szczegółowo czas pracy przy zastosowaniu indywidualnych kart czasu pracy. Ewidencja ta jednak nie pozwala na wyodrębnienie czasu pracy przeznaczonego na czynności administracyjno-wykonawcze oraz na czynności o charakterze twórczym.

W związku z powyższym pracownik samodzielnie prowadzi notatki, na podstawie których jest w stanie określić ilość czasu poświęconą na stworzenie utworów, do których prawa autorskie nabywa pracodawca. W oparciu o powyższe notatki pracownik składa pracodawcy z końcem każdego miesiąca oświadczenie, z którego wynika kwota wynagrodzenia z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych.

Kwota ta stanowi wartość wynagrodzenia należnego pracownikowi za pracę w danym miesiącu, proporcjonalnie odpowiadająca udziałowi czasu pracy twórczej w całkowitym czasie przepracowanym przez tego pracownika w tym danym miesiącu.

Należy wskazać, iż konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe zróżnicowanie musi wynikać z umowy o pracę, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika – twórcy. Fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien więc wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Zatem tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
• umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika,

do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że nie został spełniony warunek zawarcia w umowie o pracę rozróżnienia wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych (czynności o charakterze administracyjnym, wykonawczym).

Zatem Wnioskodawca do części przychodów (potwierdzonych samodzielnie prowadzonymi notatkami), uzyskanych w wyniku tworzenia utworów, nie będzie mógł zastosować 50% kosztów uzyskania przychodu.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.