INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27.03.2009r. (data wpływu 30.03.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.03.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną na zasadach ogólnych – księga przychodów i rozchodów. Jest podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności posiada samochód

W dniu 20.09.2008 r., w wyniku kolizji drogowej uszkodzeniu uległ samochód firmowy. Auto nie było objęte ubezpieczeniem dobrowolnym AC. Firma ubezpieczeniowa pokryła koszt naprawy powypadkowej samochodu wyłącznie w kwocie netto. Kwotę podatku VAT z faktury za naprawę pokrył Wnioskodawca. Towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło zwrotu kwoty VAT za naprawę, twierdząc, że Wnioskodawca może tę kwotę odliczyć bezpośrednio w deklaracji VAT-7, skoro jest podatnikiem VAT.

Faktura za naprawę została wystawiona w dniu 28.10.2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT dokumentującej naprawę powypadkową auta będącego własnością firmy i nieposiadającego dobrowolnego ubezpieczenia AC wg przepisów obowiązujących na dzień 29.09.2008 r. tj. dzień zaistnienia kolizji drogowej dotyczącej ww. samochodu ...

Zdaniem Wnioskodawcy, wg stanu prawnego na dzień 29.09.2008r. na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych naprawy powypadkowe samochodów nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jeśli auto nie było objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Stąd, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie istnieje możliwość odliczenia kwoty podatku VAT, jeśli wydatki na nabycie towarów i usług nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej przepisy Wnioskodawca nie może odliczyć podatku VAT z otrzymanej w dniu 28.10.2008 r. faktury za naprawę powypadkową samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z uregulowaniami art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
   - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
   
   

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Uregulowania art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obowiązującego do dnia 30 listopada 2008r., stanowią, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w treści art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym. Z treści powołanych powyżej przepisów wynika więc, iż ustawodawca uzależnił możliwość uznania wydatków na remont powypadkowy samochodu za koszt podatkowy od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem AC.

Zatem kryterium wyłączającym możliwość zaliczenia wydatków związanych z remontem powypadkowym samochodu do kosztów uzyskania przychodów jest brak dobrowolnego ubezpieczenia samochodu.

Należy jednocześnie wskazać, iż zgodnie z ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r., Nr 209, poz. 1320), z dniem 1 grudnia 2008r. przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy przestał obowiązywać.

Zatem, od dnia 1 grudnia 2008r. aby stwierdzić, czy podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy zbadać wyłącznie związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Podstawowa zasada dotycząca terminu odliczenia podatku naliczonego określona została w art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, prawo do odliczenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie – w myśl art. 86 ust. 11 w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r. - może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy, natomiast zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 11 ustawy obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. – w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż w wyniku kolizji drogowej uległ uszkodzeniu samochód będący składnikiem majątkowym firmy. Uszkodzony pojazd nie posiadał ubezpieczenia dobrowolnego AC, zatem zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztów naprawy powypadkowej nie zaliczono do kosztów uzyskania przychodów. Firma ubezpieczeniowa pokryła koszt naprawy powypadkowej samochodu wyłącznie w kwocie netto. Fakturę za naprawę powypadkową ww. samochodu Wnioskodawca otrzymał w dniu 28.10.2008 r.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić , iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktury otrzymanej w dniu 28.10.2008 r., dokumentującej naprawę powypadkową przedmiotowego samochodu.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.