INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2009 r. (data wpływu – 10 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu – 4 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wkładu własnego na zakup samochodu osobowego w ramach programu PFRON „Sprawny dojazd” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionego wkładu własnego na zakup samochodu osobowego w ramach programu PFRON „Sprawny dojazd”. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu – 4 maja 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym ze względu na schorzenie dotyczące narządów: wzroku i ruchu (kończyny dolne). Choruje Pani od dzieciństwa i pozostaje pod opieką lekarzy: okulisty, neurologa i rehabilitanta. Nadto mieszka na wsi i pracuje w oddalonym o 15 km mieście, tam też korzysta z zabiegów rehabilitacyjnych itp. Wykonywana praca jest również związana z wyjazdami w teren, w związku z czym w 2008 r. złożyła Pani do PFRON wniosek w ramach programu „Sprawny dojazd”. Ostatecznie na podstawie umowy z dnia 22 sierpnia 2008 r. otrzymała Pani dofinansowanie do zakupu samochodu na kwotę 27 396 zł, natomiast udział własny wynosił 12 254 zł.

Kierowcą jest mąż, który jest osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wniesiony – tytułem dofinansowanego przez PFRON zakupu samochodu – wkład własny, tj. kwota 12 254 zł, podlega odliczeniu od dochodu...

Pani zdaniem, kwota 12 254 zł, która stanowi wkład własny przy zakupie samochodu w ramach programu PFRON „Sprawny dojazd”, podlega odliczeniu od dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 – 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a – 4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a tej ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Natomiast ma podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do racy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności,
      
      
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Celem ułatwienia dojazdu do pracy oraz na rehabilitację skorzystała Pani z programu PFRON „Sprawny dojazd” i zakupiła samochód, ponosząc przy tym koszt wkładu własnego w wysokości 12 254 zł.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż jednym z warunków odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na zakup indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, określonego w przepisie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, aby zakupiony sprzęt lub urządzenie cechował się indywidualnym przeznaczeniem powiązanym z rodzajem schorzenia, niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwiał wykonywanie czynności życiowych.

Ponieważ samochodu nie można uznać za indywidualny sprzęt powiązany z rodzajem schorzenia, bowiem jest to sprzęt ogólnego użytku przeznaczony do korzystania przez nieokreślony krąg osób (we wniosku o interpretację wyraźnie Pani stwierdziła, że kierowcą jest mąż), a nie tylko przez konkretną osobę niepełnosprawną, zatem w zaistniałym stanie faktycznym nie można odliczyć od dochodu kwoty stanowiącej wkład własny przy dofinansowanym przez PFRON zakupie samochodu (12 254 zł).

Złożenie przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.