Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-568/12-2/SJ
z 27 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2012 r. (data wpływu 30 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na samochód osobowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodu ciężarowego na samochód osobowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w grudniu 2010 r. zakupił wielozadaniowy samochód (z zamontowaną przez producenta kratką):

• ładowność 635 kg,
• masa całkowita poniżej 3,5 tony,
• homologacja ciężarowa producenta.
  
  

Samochód posiada homologację producenta, na podstawie której został zarejestrowany jako samochód ciężarowy. Nie przeprowadzano dodatkowych badań technicznych.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w dniu zakupu Zainteresowany odliczył od zakupu ww. auta cały podatek VAT naliczony.

W roku 2012 Wnioskodawca zamierza dokonać zmian w pojeździe, polegających na demontażu kratki w samochodzie. Wynika z tego obowiązek przekwalifikowania samochodu na osobowy i zmianę świadectwa homologacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku przekwalifikowania ww. opisanego pojazdu na samochód osobowy należy skorygować podatek VAT odliczony przy zakupie ww. auta?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany przypadek nie spełnia wymogów określonych w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług. Demontaż kratki i przekwalifikowanie na osobowy auta, które zakupione zostało jako pojazd ciężarowy z homologacją producenta i w którym nie były przeprowadzane dodatkowe badania techniczne, nie wywoła (zgodnie z obowiązującymi przepisami) obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego przy zakupie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Kwestia korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, została uregulowana w art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w grudniu 2010 r. zakupił wielozadaniowy samochód z zamontowaną przez producenta kratką. Samochód posiada homologację producenta, na podstawie której został zarejestrowany jako samochód ciężarowy, a jego ładowność wynosi 635 kg. Nie przeprowadzano dodatkowych badań technicznych. Zainteresowany, zgodnie z obowiązującymi przepisami w dniu zakupu, odliczył od zakupu ww. auta cały podatek VAT naliczony. W 2012 r. Wnioskodawca zamierza dokonać zmian w pojeździe, polegających na demontażu kratki w samochodzie, co spowoduje obowiązek przekwalifikowania samochodu na osobowy i zmianę świadectwa homologacji.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca, prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu ww. samochodu, wywiódł z podjętego przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnięcia w sprawie, którego tezy umożliwiały odliczenie podatku według zasad obowiązujących w dniu 30 kwietnia 2004 r. Zgodnie z tymi przepisami, w przypadku nabycia pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których na podstawie homologacji producenta lub importera dla danego typu pojazdu samochodowego bezspornie wynika, że nie jest to samochód osobowy i dopuszczalna ładowność tego pojazdu wynosi powyżej 500 kg, przysługiwało odliczenie pełnej kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej, jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując, w przypadku przekwalifikowania samochodu ciężarowego posiadającego homologację producenta, na podstawie której został zarejestrowany jako samochód ciężarowy i dla którego nie wydano zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, na samochód osobowy, nie spowoduje u Wnioskodawcy obowiązku skorygowania podatku naliczonego VAT odliczonego od zakupu tego samochodu, pod warunkiem, że pojazd ten nadal będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.