INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, m.in. wytwarza podpałkę do grilla o nawie handlowej XX. Produkt ten wytwarzany jest z benzyny specjalnej klasyfikowanej do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25.

Wytwarzanie podpałki polega na przelewaniu benzyny specjalnej z opakowań zbiorczych w opakowania o pojemności 0,5 litra i 1 litr. W procesie tym, do benzyny nie są dodawane żadne inne substancje chemiczne, w związku z czym podpałka do grilla jest klasyfikowana do kodu CN odpowiadającego benzynie specjalnej, z której jest wytworzona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, w myśl ustawy o podatku akcyzowym obowiązującej od dnia 1 marca 2009 r., podpałka do grilla wytwarzana z benzyn specjalnych klasyfikowanych do kodu CN 2710 11 21 albo CN 2710 11 25 podlega opodatkowaniu akcyzą według stawki zerowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, podpałka do grilla wytworzona na bazie benzyn klasyfikowanych do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25 powinna podlegać opodatkowaniu akcyzą według zerowej stawki tego podatku.

Zainteresowany uważa, iż zgodnie z brzmieniem przepisu art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W załączniku tym, w pozycji 27, wymienione zostały wyroby klasyfikowane do pozycji CN 2710. Tym samym, podpałkę do grilla wytwarzaną przez Wnioskodawcę z benzyn specjalnych klasyfikowanych do CN 2710 11 21 albo 2710 11 25 należy uznać za wyrób akcyzowy w świetle przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Stawki akcyzy dla wyrobów energetycznych, do których należą m.in. wyroby klasyfikowane do pozycji CN 2710, zostały wymienione w przepisie art. 89 ustawy o podatku akcyzowym.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że art. 89 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym nie wskazuje wprost stawki podatku akcyzowego dla wyrobów klasyfikowanych do kodów CN 2710 11 21 oraz 2710 11 25.

Z kolei przepis art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje na przypadki, w których w stosunku do wyrobów niewymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1 - 13 ustawy o podatku akcyzowym (a więc także wyrobu wytwarzanego przez Spółkę), zastosowanie znajduje zerowa stawka podatku akcyzowego.

Spółka twierdzi, że zastosowanie stawki zerowej jest jednak uzależnione od spełnienia dodatkowych warunków. Aby możliwe było zastosowanie preferencyjnej stawki podatku akcyzowego, wyroby energetyczne (niewymienione w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym) muszą być przeznaczone do celów innych niż:

• opałowe,

• jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych,

• do napędu silników spalinowych, albo

• jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.
  
  

Zdaniem Spółki, podpałka do grilla, wytwarzana w sposób opisany w stanie faktycznym z benzyn specjalnych klasyfikowanych do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25, jest przeznaczona do innych celów niż napędowe lub jako dodatki/domieszki do paliw silnikowych.

Zainteresowany twierdzi, iż wytwarzana podpałka do grilla nie jest także przeznaczona na cele opałowe lub jako dodatki/domieszki do paliw opałowych (na podstawie przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami opałowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych).

Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje pojęcia „cel opałowy”. Z tego też względu, Spółka uważa, że dla ustalenia znaczenia tego pojęcia należy posługiwać się znaczeniem potocznym tych słów. Zgodnie z definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego PWN, pojęcie „opał” oznacza to, czym się pali (np. w piecu), materiał służący do ogrzewania, zaś pojęcie „opałowy” to dotyczący opału, handlu opałem, służący do opalania.

Mając na uwadze powyższe definicje, Zainteresowany uznaje, że „cel opałowy” jest spełniony w każdym przypadku, w którym zużywany wyrób energetyczny służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej służącej do ogrzewania, opalania, itp. Wykładnia literalna przepisów ustawy o podatku akcyzowym nakazuje przyjąć, iż z celem opałowym mamy do czynienia wówczas, gdy następuje proces polegający na spalaniu wyrobów energetycznych w celu wytworzenia energii cieplnej służącej do takich celów, jak np. ogrzewanie różnego rodzaju pomieszczeń, wody lub innych cieczy. Zużyciem wyrobu energetycznego na cele opałowe będzie zatem zużycie go bezpośrednio w urządzeniu grzewczym, tj. urządzeniu bezpośrednio przetwarzającym energię uzyskaną w wyniku spalania wyrobu energetycznego na energię cieplną.

Tak zakreśloną definicję pojęcia „cel opałowy”, zdaniem Wnioskodawcy, należy przenieść na przypadek Spółki. Jednocześnie, w tym kontekście należy podkreślić, że pojęcie „podpałka”, zgodnie z powoływanym wyżej słownikiem, oznacza coś co służy rozpalaniu ognia. Grill natomiast, to elektryczny piekarnik z rożnem lub rusztem albo przenośny ruszt opalany węglem drzewnym, służący do pieczenia potraw bez użycia tłuszczu.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz przytoczone definicje pojęć „opał”, „podpałka” oraz „grill”, Spółka stoi na stanowisku, że wytwarzana przez nią podpałka do grilla (benzyna specjalna klasyfikowana do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25) nie jest przeznaczona do celów opałowych. Zdaniem Spółki nie można uznać, że zużycie benzyny specjalnej jako podpałki do węgla drzewnego jest celem opałowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wytwarzanej podpałki do grilla zastosowanie powinna znaleźć zerowa stawka podatku akcyzowego, jako że zostały spełnione wszystkie warunki dla zastosowania tej stawki z art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, tj. podpałka do grilla (benzyna specjalna klasyfikowana do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25):

• nie jest wymieniona w przepisie art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym;

• nie jest przeznaczona do napędu silników spalinowych ani jako dodatek/domieszka do paliw silnikowych;

• nie jest przeznaczona do celów opałowych ani też jako dodatek lub domieszka do paliw opałowych.
  
  

Zainteresowany uważa, że takie stanowisko pozostaje w zgodzie z przepisami prawa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów z zakresu opodatkowania akcyzą wyrobów energetycznych.

Przepis art. 2 ust. 4 pkt b tiret pierwsze dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U.UE.L.03.283.51) stanowi, że „przepisy tej dyrektywy nie mają zastosowania do produktów energetycznych wykorzystywanych do celów innych niż paliwo silnikowe lub paliwo do ogrzewania”.

Zdaniem Spółki Przepisy prawa wspólnotowego wskazują, że opodatkowanie akcyzą wyrobów energetycznych jest uzależnione od przeznaczenia tych wyrobów na cele grzewcze (z języka angielskiego „heating fuels”) jako tzw. paliwa grzewcze. Przepisy krajowe natomiast, w tym art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, traktują o celach opałowych. Niemniej jednak, jako że przepisy prawa krajowego powinny być analizowane w kontekście przepisów wspólnotowych, w przekonaniu Spółki „cele opałowe” dla potrzeb opodatkowania podatkiem akcyzowym wyrobów energetycznych powinny być rozumiane jako „cele grzewcze”, o których mowa we wskazanej dyrektywie.

Spółka uważa, że z tego względu, w sytuacji, w której wyrób energetyczny jest przeznaczony do uzyskania energii cieplnej, mającej na celu ogrzanie pomieszczenia, instalacji, wody, innych cieczy, itd., taki wyrób energetyczny powinien być opodatkowany akcyzą według stawki pozytywnej (tj. większej od zera). W przypadku natomiast, jeżeli wyrób energetyczny jest przeznaczony do innych celów niż grzewcze (i napędowe, które w ogóle nie znajdą zastosowania w przedmiotowej sprawie), opodatkowanie akcyzą następuje według stawki zerowej.

Dlatego też, wytwarzana przez Spółkę podpałka do grilla (benzyna specjalna klasyfikowana do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25), będąc wyrobem przeznaczonym do innych celów niż ogrzewanie czegokolwiek, podlega opodatkowaniu akcyzą według zerowej stawki.

Okoliczność, że co do zasady, benzyny specjalne klasyfikowane do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25 nie są zużywane do celów napędowych lub grzewczych, a tym samym powinny być opodatkowane według zerowej stawki akcyzy, potwierdza dodatkowo regulacja dotycząca zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy w stosunku do tych wyrobów. Przepis art. 40 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje, że procedurę zawieszenia poboru akcyzy stosuje się w odniesieniu do wyrobów klasyfikowanych do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25 jedynie w sytuacji, w której wyroby te są przemieszczane luzem. Tylko w takich okolicznościach, zdaniem ustawodawcy, potrzebna jest kontrola nad przemieszczaniem tych wyrobów akcyzowych. W innych przypadkach, w tym także takich, gdzie wyroby klasyfikowane do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25 występują w opakowaniach jednostkowych (0,5 litra i 1 litr), kontrola nie jest wymagana, jako że ryzyko zużycia wyrobów akcyzowych na cele związane z opodatkowaniem akcyzą (tj. opałowe lub napędowe) jest znikome, a wręcz zerowe ze względu na brak ekonomicznej opłacalności.

Tym samym, trudno wyobrazić sobie, że podpałka do grilla (benzyna specjalna klasyfikowana do CN 2710 11 21 albo 2710 11 25), w opakowaniach jednostkowych o pojemności 0,5 litra lub 1 litr, miałaby podlegać opodatkowaniu akcyzą według stawki innej niż stawka 0% podatku akcyzowego.

Na poparcie tezy przedstawionej w niniejszym wniosku, tj. opodatkowania podpałki do grilla, opartej na benzynie specjalnej, zerową stawką podatku akcyzowego, Spółka zwraca uwagę na sposób opodatkowania akcyzą takiej podpałki w sytuacji, w której jej bazą jest skażony alkohol etylowy.

Wnioskodawca zauważa, iż na rynku często, występują zarówno podpałki do grilla oparte na benzynie specjalnej jak i podpałki do grilla, których skład oparty jest na skażonym alkoholu etylowym.

Na podstawie przepisu art. 30 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, alkohol skażony zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego jedynie ze względu na fakt odpowiedniego skażenia. Dla zastosowania zwolnienia nie jest konieczne spełnienie żadnych dodatkowych warunków.

Ponad wszelką wątpliwość należy stwierdzić, że podpałka do grilla jest wyrobem nieprzeznaczonym do spożycia przez ludzi. Tym samym, w przypadku, w którym zawiera ona alkohol etylowy skażony w odpowiedni sposób, alkohol ten, jak również sama podpałka (klasyfikowana do kodu CN odpowiadającego klasyfikacji alkoholu etylowego) podlegają zwolnieniu od podatku akcyzowego bez konieczności spełnienia dodatkowych warunków.

Podobna regulacja była przewidziana w przepisach obowiązujących przed 1 marca 2009 r., gdzie zwolnieniem od podatku akcyzowego objęty był m.in. skażony alkohol etylowy zawarty w produktach ułatwiających rozpalanie ognia, bez względu na symbol PKWiU i kod CN. Zastosowanie zwolnienia wymagało jednakże spełnienia dodatkowych warunków przewidzianych w przepisach o podatku akcyzowym.

Mając na uwadze takie podejście prawodawcy, tj. objęcie zwolnieniem od podatku akcyzowego skażonego alkoholu etylowego zawartego w podpałce do grilla, jak również samej podpałki klasyfikowanej do kodu CN przewidzianego dla alkoholu etylowego, w przekonaniu Spółki, podpałka do grilla na bazie benzyny specjalnej powinna być opodatkowana akcyzą według stawki zerowej.

Zdaniem Zainteresowanego odmienna interpretacja przepisów ustawy o podatku akcyzowym prowadziłaby do niekonsekwencji ustawodawcy, sprowadzającej się do uznania, że:

• w przypadku, jeżeli podpałka do grilla jest wytworzona na bazie skażonego alkoholu etylowego, podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego (w konsekwencji, co do zasady, nie powstaje obowiązek uiszczenia akcyzy).

• w przypadku natomiast, jeżeli podpałka do grilla jest wytworzona na bazie benzyny specjalnej, podlega opodatkowaniu akcyzą według stawki pozytywnej (tj. większej od zera) jako wyrób energetyczny przeznaczony na cele opałowe. W takiej sytuacji powstaje obowiązek uiszczenia podatku akcyzowego.
  
  

Taki stan rzeczy oznaczałby, że w stosunku do tego samego wyrobu (podpałki do grilla), w zależności od tego, z czego jest wytworzony:

• będzie powstawał obowiązek zapłaty akcyzy, gdy podpałka do grilla została wytworzona na bazie benzyny specjalnej, klasyfikowanej do kodu CN 2710 11 21 albo 2710 11 25;

• nie będzie powstawał taki obowiązek, gdy podpałka do grilla została wytworzona na bazie skażonego alkoholu etylowego.
  
  

Spółka twierdzi, że podatek akcyzowy jest podatkiem selektywnym, dotyczącym jedynie wybranych grup wyrobów będących przedmiotem konsumpcji (porównaj D.Mączyński, Podatek akcyzowy w prawie polskim i europejskim. Komentarz, Warszawa 2004 r.). Nie jest zatem możliwe, żeby ten sam wyrób (podpałka do grilla), służący tym samym celom, oferowany i sprzedawany na rynku pod tą samą nazwą handlową, mógł być jednocześnie traktowany, dla potrzeb podatku akcyzowego jako wyrób, którego wytwarzanie prowadzi do powstania obowiązku uiszczenia podatku akcyzowego (gdy bazuje na benzynie silnikowej) bądź nie prowadzi do powstania takiego obowiązku (gdy oparty jest na skażonym alkoholu etylowym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.