INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06 lipca 2009r. (data wpływu do tut. Biura 07 lipca 2009r.), uzupełnionym w dniu 18 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na podstawie umowy dożywocia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 lipca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia lokalu mieszkalnego na podstawie umowy dożywocia.

W związku z brakami formalnymi, pismem z dnia 13 sierpnia 2009r. Znak: IBPBII/2/415-707/09/NG wezwano do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 sierpnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Ciotka wnioskodawcy w dniu 22 kwietnia 2004r. kupiła od gminy lokal mieszkalny w drodze aktu notarialnego. Obecnie ze względu na podeszły wiek (w miesiącu lipcu 2009r. kończy 87 lat) potrzebuje opieki. Nie mając już nikogo z najbliższej rodziny postanowiła w miesiącu sierpniu 2009r. przekazać lokal mieszkalny notarialnie wnioskodawcy jako siostrzeńcowi za dożywotnią opiekę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Jakie będą skutki podatkowe zawarcia umowy dożywocia dla wnioskodawcy...

Czy dla skutków podatkowych zawarcia umowy dożywocia ma wpływ przekazanie lokalu mieszkalnego w roku bieżącym lub przyszłym...

Zdaniem wnioskodawcy, od przedmiotowej umowy dożywocia powinien być zapłacony tylko podatek od czynności cywilnoprawnych u notariusza, ponieważ lokal mieszkalny będzie przekazany wnioskodawcy jako siostrzeńcowi nieodpłatnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c)-przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 908 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia ma więc charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej. Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Ustawa nie ogranicza przy tym możliwości przeniesienia własności nieruchomości w zamian za ustanowienie praw dożywocia tylko do nieruchomości gruntowych. Możliwe zatem jest ustanowienie dożywocia na nieruchomości budynkowej lub lokalowej. W celu wykonania umowy dopuszczalne jest też przeniesienie udziału we współwłasności oraz nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego przez wnioskodawcę zdarzenia wynika, że wnioskodawca zamierza zawrzeć w 2009r. ze swoją ciotką umowę dożywocia, na podstawie której w zamian za dożywotnie utrzymanie, zostanie właścicielem lokalu mieszkalnego. Oznacza to, że wnioskodawca w drodze zawarcia umowy dożywocia dokona nabycia przedmiotowego lokalu mieszkalnego, natomiast zgodnie z wyżej cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit a.)-c.) źródłem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest odpłatne zbycie nieruchomości.

Zatem nabycie lokalu mieszkalnego nie jest dla wnioskodawcy źródłem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że nabycie nieruchomości, w tym także w drodze zawarcia umowy dożywocia nie jest opodatkowane podatkiem dochodowym.

Z uwagi na fakt, że nabycie nieruchomości w drodze zawarcia umowy dożywocia nie stanowi źródła przychodów, bez znaczenia dla nabywcy nieruchomości jest okoliczność w którym roku nastąpi zawarcie umowy dożywocia.

Brak obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym nabycia lokalu w drodze umowy o dożywocie nie oznacza jednak, że po stronie wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek zapłaty jakiegokolwiek innego podatku. Słusznie bowiem przedstawiając własne stanowisko w sprawie wnioskodawca wskazał, że zapłacony u notariusza winien być podatek od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych ( t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy dożywocia.

Podstawę opodatkowania przy umowie dożywocia w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego (art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy od czynności cywilnoprawnych od umowy dożywocia, stawka podatku wynosi 2%.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie dożywocia ciąży na nabywcy własności nieruchomości.

Na podstawie art. 10 ust. 2 i art. 3a pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego, są obowiązani obliczyć, pobrać podatek i wpłacić na rachunek organu podatkowego właściwego ze względu na siedzibę płatnika, w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek, a także przekazać w tym terminie deklarację o wysokości pobranego i wpłaconego podatku przez płatnika według ustalonego wzoru.

Reasumując, stanowisko wnioskodawcy, że nabycie nieruchomości w drodze zawarcia umowy dożywocia nie podlega opodatkowaniu poza podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.