INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 28.08.2009 r. (data wpływu 01.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.09.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sąd Okręgowy. postanowieniem z dnia 2 czerwca 1999 roku stwierdził, iż rodzeństwo: U. M., M. Z., K. E. R. (Wnioskodawczyni) oraz J. Z. nabyli w drodze zasiedzenia z dniem 2 października 1990 roku na własność w częściach równych nieruchomość stanowiącą zabudowaną działkę gruntu o powierzchni 5.327 m2 położoną w W. W dniu 30 grudnia 2008 roku, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości dokonali zbycia swoich udziałów w części ww. nieruchomości o łącznej powierzchni 832 m2. W konsekwencji, U. M., M. Z., K. E. R. (Wnioskodawczyni) oraz J. Z. posiadają w chwili obecnej - na zasadzie współwłasności - nieruchomość o powierzchni 4.495 m2 . Do końca roku 2009 Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele planują dokonanie zniesienia współwłasności tej nieruchomości (bez żadnych spłat i dopłat) w taki sposób, iż każde z nich otrzyma część tej nieruchomości. W wyniku planowanego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzyma działkę o powierzchni 950 m2. Działkę tę Wnioskodawczyni zamierza zbyć w roku 2010. Ponadto Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód z planowanej sprzedaży działki przez Wnioskodawczynię będzie stanowił źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód z planowanej sprzedaży działki nie będzie stanowił źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy z uwagi na upływ 5 lat - licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło zbycie nieruchomości. Według Wnioskodawczyni planowane zniesienie współwłasności nie będzie skutkowało w stosunku do Niej nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy. Zatem za moment nabycia nieruchomości należy uznać dzień 2 października 1990 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) – c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie. Zatem przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) – c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy – do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone, w wyżej wymienionej ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Przepisy ww. ustawy nie definiują użytego w tym przepisie pojęcia „nabycie”. Należy zatem odnieść się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm. - Działu III, Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy), z których wynika, iż nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń.

Zgodnie z art. 172 § 1 ustawy z dnia 23.04.1964 r. – Kodeks cywilny posiadacz nieruchomości nie będący właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze w takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat.

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności.

Natomiast współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego - art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 210 i nast. K.c., każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat.

W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z trojgiem rodzeństwa nabyła w drodze zasiedzenia z dniem 2 października 1990 roku na własność w częściach równych nieruchomość stanowiącą zabudowaną działkę gruntu o powierzchni 5.327 m2 położoną w W. W dniu 30 grudnia 2008 roku, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi współwłaścicielami przedmiotowej nieruchomości dokonali zbycia swoich udziałów w części ww. nieruchomości o łącznej powierzchni 832 m2. W konsekwencji właściciele powyższej nieruchomości posiadają w chwili obecnej - na zasadzie współwłasności - nieruchomość o powierzchni 4.495 m2. Do końca roku 2009 Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele planują dokonanie zniesienia współwłasności tej nieruchomości (bez żadnych spłat i dopłat) w taki sposób, iż każde z nich otrzyma część tej nieruchomości. W wyniku planowanego zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni otrzyma działkę o powierzchni 950 m2. Działkę tę Wnioskodawczyni zamierza zbyć w roku 2010.

Zatem w świetle wyżej przytoczonych przepisów prawa podatkowego uznać należy, iż w przypadku Wnioskodawczyni udział we współwłasności nieruchomości po zniesieniu współwłasności nie ulegnie powiększeniu tj. nie przekroczy udziału nabytego w drodze zasiedzenia w 1990 r., tym samym nie dojdzie do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wartość otrzymanej nieruchomości będzie się mieściła się w udziale, jaki przysługuje Wnioskodawczyni w wyniku nabycia w drodze zasiedzenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dniu 2 października 1990 r., zatem pięcioletni termin, określony zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z końcem 1995 r.

Reasumując, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany ze sprzedaży działki w 2010 r. nie będzie stanowił źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem sprzedaż ww. działki zostanie dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto (1990 r.).

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię – jednego ze współwłaścicieli planowanej sprzedaży nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli – rodzeństwa Wnioskodawczyni.

Rodzeństwo Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.