INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 06.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego odszkodowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na produkcji odlewów żeliwnych na konkretne zamówienie klienta. Specyfiką każdej odlewni jest fakt, że nie jest ona w stanie zagwarantować wykonawstwa odlewów, które byłyby całkowicie wolne od wad ukrytych ujawnionych w trybie obróbki mechanicznej przez klienta. Jeden ze stałych, wieloletnich klientów odlewni obciąża Spółkę z tytułu kosztów obróbki wadliwych odlewów odszkodowaniem, wystawiając stosowną notę księgową. Klient po nabyciu odlewów poddaje je obróbce mechanicznej. Odszkodowanie dotyczy faktycznie poniesionych przez klienta w procesie obróbki detalu kosztów robocizny, gdy ten okaże się wadliwy. Wybrakowane odlewy zostają zwrócone Spółce i rozliczone fakturą korygującą. Jest to jeden z największych odbiorców firmy i akceptacja takiej formy rozliczeń jest gwarancją dalszej współpracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy naliczone przez klienta koszty wadliwych odlewów – odszkodowanie, stanowi koszt podatkowy Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Niego koszty obróbki wadliwych odlewów – odszkodowanie, stanowią dla Niego koszt uzyskania przychodu, ponieważ dotyczą zwrotu tylko i wyłącznie poniesionych przez klienta kosztów robocizny oraz mają na celu podtrzymanie dotychczasowego źródła przychodu oraz dają gwarancję utrzymania tego źródła w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Zgodnie z powyższym uregulowaniem, Spółka ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,

• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zatem, każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu, poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, powinien być uznany za koszt uzyskania przychodów. Ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku.

Odszkodowanie jest instytucją prawa cywilnego. Zgodnie z przepisem art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), odszkodowanie wynika z mocy prawa i ma miejsce, gdy dłużnik nie zachował należytej staranności wykonując zobowiązanie, bez względu na to, czy z winy umyślnej czy nieumyślnej. Odszkodowanie może mieć zakres rozszerzony lub ograniczony na podstawie zawartej umowy, jednak nie jest możliwe wyłączenie odpowiedzialności dłużnika za szkodę wyrządzoną z winy umyślnej. Odpowiedzialność przeniesiona jest na dłużnika także za działania lub zaniechania osób, którym powierzył wykonanie zadań. W odróżnieniu od kary umownej, wysokość odszkodowania odpowiada wysokości szkody.

Kary i odszkodowania wynikają z zawieranych umów cywilnoprawnych lub – jeżeli nie zostały w nich określone – na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Z powyższego wynika, że do kosztów uzyskania przychodów nie będą mogły zostać zaliczone tylko i wyłącznie kary umowne i odszkodowania z tytułu:

• wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

• zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

• zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.
  
  

Jest to katalog zamknięty, dotyczący jedynie zdarzeń spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest bowiem, w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych.

Wady dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług mogą być fizyczne albo prawne. Wadą fizyczną jest wada zmniejszająca wartość lub użyteczność rzeczy.

Rzecz będzie dotknięta wadą, jeżeli:

• nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, albo

• rzecz została wydana kupującemu w stanie niezupełnym.
  
  

Dostarczenie towaru wolnego od wad jest uprawnieniem kupującego, zamawiającego, w związku z jego prawami z tytułu rękojmi lub gwarancji. Na ogół w umowach zawieranych między stronami określany jest termin dostarczenia towarów wolnych od wad.

Oznacza to, iż wypłacone odszkodowanie z tytułu wad w dostarczonym towarze, za jaki uchodzą dostawy wadliwych odlewów żeliwnych, jako wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Reasumując, w rozpatrywanej sprawie, do poniesionych przez Spółkę wydatków (wypłata odszkodowania z tytułu kosztów robocizny poniesionych przez klienta w procesie obróbki detalu, gdy ten okaże się wadliwy) ma zastosowanie przepis z art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy wyłączający omawiane wydatki z kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.