Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-525/12-2/EN
z 21 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2012 r. (data wpływu 22 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 2010 r. prowadzi agencję turystyczną w Z.

W ramach ww. działalności Zainteresowany prowadzi sprzedaż imprez turystycznych krajowych i zagranicznych oraz biletów autokarowych. Sprzedaż odbywa się na podstawie umowy agencyjnej. Przy sprzedaży imprez turystycznych oraz biletów autokarowych stronami umowy są: organizator imprezy (np. T) oraz klient.

W związku z zawartą umową agencyjną pomiędzy Wnioskodawcą a organizatorem wycieczki, otrzymuje on wynagrodzenie prowizyjne od organizatora wycieczki, na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT, za każdą sprzedaną imprezę turystyczną.

W przypadku biletów autokarowych, Zainteresowany dokonuje sprzedaży w imieniu operatora linii. Prowizja wypłacana jest mu na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT, za wszystkie bilety za określony czas (np. wystawia fakturę po 2 miesiącach i operator linii wypłaca mu prowizję za wszystkie sprzedane bilety w tym okresie).

W niektórych przypadkach Zainteresowany przyjmuje wpłaty od klientów w imieniu organizatora (niektórzy organizatorzy życzą sobie aby wpłaty były przyjmowane przez agenta i dopiero agent wpłaca środki na konto organizatora, inni wpłaty bezpośrednio przez klienta na konto organizatora).

Ponadto Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż biletów w komunikacji lotniczej, które zakupuje oraz odsprzedaje klientom indywidualnym.

Zainteresowany wskazał, iż nie posiada kasy fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zainstalowania kasy rejestrującej, czy nie?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podmiot niedokonujący sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (art. 111 ust. 1 ustawy o VAT) nie ma on obowiązku posiadania kasy rejestrującej. Bowiem podstawą do rozliczenia przychodu i podatku należnego są wystawiane przez Zainteresowanego organizatorom wycieczek faktury prowizyjne VAT i Wnioskodawca przychody uzyskuje tylko na tej podstawie.

Wpłaty pobierane przez Wnioskodawcę od klientów i przekazywane do organizatora są częścią jego działalności, którą wykonuje na zlecenie organizatora wycieczki, który wypłaca mu za tą działalność wynagrodzenie.

Z kolei sprzedaż biletów w komunikacji lotniczej jest zwolniona z obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kasy fiskalnej na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930 pkt 42 załącznika).

Obecnie Wnioskodawca nie posiada kasy rejestrującej w związku z czym uważa, że nie dotyczy go § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Mając na uwadze powyższe Zainteresowany uważa, że nie ma obowiązku instalowania kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z tej podstawowej reguły wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących dotyczy tylko takich podmiotów, które dokonują sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Delegacją zawartą w art. 111 ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia zwolnił na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w art. 111 ust. 1, oraz określił warunki korzystania ze zwolnienia (…).

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących określone zostało w § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930), zwanym dalej rozporządzeniem.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do treści § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6, który stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zwalnia się również z obowiązku ewidencjonowania do dnia przekroczenia w 2011 r. lub 2012 r. kwoty obrotów w wysokości 20 000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy – podatników rozpoczynających sprzedaż w danym roku podatkowym. (§ 3 ust. 7 rozporządzenia).

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast, w myśl § 2 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

I tak w części II załącznika do rozporządzenia, zawierającego wykaz czynności szczególnych zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymieniono w poz. 42 sprzedaż biletów komunikacji lotniczej oraz posiłków i towarów na pokładach samolotów.

Przez umowę agencyjną należy rozumieć zgodnie z art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – taką umowę, w której przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

Agent pośredniczy przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenia albo zawiera takie umowy w jego imieniu. Oznacza to, że dokonując transakcji agent (zleceniobiorca) cały czas działa w imieniu zleceniodawcy, a zatem sprzedaż jest dokonywana formalnie przez zleceniodawcę nawet, jeżeli w jego imieniu działa agent (zleceniobiorca).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca od 2010 r. prowadzi agencję turystyczną. W ramach ww. działalności Zainteresowany prowadzi sprzedaż imprez turystycznych krajowych i zagranicznych oraz biletów autokarowych. Sprzedaż odbywa się na podstawie umowy agencyjnej. Przy sprzedaży imprez turystycznych oraz biletów autokarowych stronami umowy są: organizator imprezy oraz klient. W związku z zawartą umową agencyjną pomiędzy Wnioskodawcą a organizatorem wycieczki, otrzymuje on wynagrodzenie prowizyjne od organizatora wycieczki, na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT, za każdą sprzedaną imprezę turystyczną. W przypadku biletów autokarowych, Zainteresowany dokonuje sprzedaży w imieniu operatora linii. Prowizja wypłacana jest mu na podstawie wystawionej przez niego faktury VAT, za wszystkie bilety za określony czas (np. wystawia fakturę po 2 miesiącach i operator linii wypłaca mu prowizję za wszystkie sprzedane bilety w tym okresie). W niektórych przypadkach Zainteresowany przyjmuje wpłaty od klientów w imieniu organizatora.

Ponadto Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż biletów w komunikacji lotniczej, które zakupuje oraz odsprzedaje klientom indywidualnym.

Zainteresowany wskazał, iż nie posiada kasy fiskalnej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z treścią § 7 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 i 9 rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać m.in. następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

1. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.
   
   

Z kolei w art. 111 ust. 3b ustawy wskazano, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy,
2. stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.
   
   

Wyżej powołany przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 i 7 wprowadzony został do ustawy o podatku od towarów i usług za pomocą przepisu art. 1 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332). Zgodnie z art. 11 pkt 1 tej ustawy, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 25, art. 2 i 9, które wchodzą w życie z dniem 1 września 2011 r.

W myśl art. 9 ust. 7 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, dotychczasowe przepisy wykonawcze, wydane na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 7a i 9 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas rejestrujących przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik.

W omawianej sprawie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży imprez turystycznych organizowanych przez inne podmioty gospodarcze (organizatorów imprez) oraz sprzedaży biletów autokarowych na podstawie umowy agencyjnej i jest podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi wynagrodzenie w formie prowizji. Ponadto prowadzi także sprzedaż biletów w komunikacji lotniczej, które zakupuje oraz odsprzedaje klientom indywidualnym, jednakże sprzedaż ta korzysta ze zwolnienia z ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących, stosownie do treści rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą, obok sprzedaży w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy nie dokonuje sprzedaży towarów, bądź usług własnych i nie ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie obrotu z tytułu sprzedaży na rzecz Zleceniodawcy.

W konsekwencji, w prowadzonej przez siebie ewidencji sprzedaży nie ujawnia obrotu z tytułu dokonywanej w imieniu Zleceniodawcy sprzedaży imprez turystycznych i biletów autokarowych. Dla Wnioskodawcy obrotem z prowadzonej działalności jest bowiem wyłącznie kwota otrzymanej prowizji z tytułu wykonywania czynności agencyjnych. Kwota ta nie obliguje jednak Zainteresowanego do prowadzenia ewidencji przy pomocy własnej kasy rejestrującej, albowiem nie świadczy on w powyższym zakresie usług, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, tj. usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

A zatem, w obecnie obowiązującym stanie prawnym, Zainteresowany nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, o ile w prowadzonej przez siebie działalności we własnym imieniu i na swoją rzecz – poza sprzedażą biletów lotniczych, która korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej na mocy § 2 pkt 1 rozporządzenia w związku z poz. 42 załącznika do rozporządzenia – nie dokonuje sprzedaży towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych oraz rolników ryczałtowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.