INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 06.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w związku z prowadzoną działalnością dokonuje zakupu artykułów spożywczych, tj. kawy, herbaty (i dodatków do nich, tj. cukru, mleka lub śmietanki), wody oraz innych artykułów napojów niealkoholowych, a także drobnych przekąsek jak cukierki, ciastka czy paluszki. Artykuły te zużywane są podczas obsługi klientów w salonie lub serwisie, podczas spotkań z kontrahentami, przez pracowników na następujących zasadach:

1.Odnośnie kontrahentów.

Klienci w oczekiwaniu na obsługę w salonie, czy też na naprawę samochodu są częstowani przez pracowników biura obsługi klienta kawą, herbatą oraz innymi napojami niealkoholowymi, a także drobnymi przekąskami jak cukierki, ciastka czy paluszki zakupionymi przez Spółkę w tym celu. Stworzenie pozytywnego wizerunku między innymi poprzez drobny poczęstunek ma na celu pozyskanie lub utrzymanie danego klienta szczególnie, gdy świadczone usługi generują znaczne przychody.

Podobny poczęstunek Spółka oferuje także podczas spotkań z innymi kontrahentami, od których zakupuje towary, czy usługi lub z którymi współpracuje w innym zakresie. Spotkania tego rodzaju mają miejsce w sytuacji, gdy dla realizacji danej transakcji konieczne jest omówienie zasad współpracy, przekazanie przez pracowników Spółki informacji koniecznych dla realizacji danego projektu, poinstruowanie pracowników podatnika odnośnie użytkowania zakupionych towarów czy usług.

2.Odnośnie pracowników.

Mając na celu wywiązywanie się ze swoich obowiązków jako pracodawcy oraz dbając o efektywność pracy pracowników, Spółka udostępnia swoim pracownikom wodę, kawę i herbatę do swobodnego użytku w ilościach potrzebnych do zaspokojenia potrzeb poszczególnych pracowników. Sporadycznie podczas spotkań służbowych czy szkoleń wewnętrznych Spółka zapewnia pracownikom drobne słodycze lub inne niealkoholowe napoje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy koszty zakupu wyżej wskazanych artykułów spożywczych na użytek spotkań z kontrahentami czy też związanych z ich obsługą, stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy koszty zakupu wyżej wymienionych artykułów spożywczych na użytek pracowników w sytuacjach, o których mowa w punkcie 54, stanowią koszt uzyskania przychodu, w szczególności nie mieszcząc się w zakresie wyłączenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie pytania nr 2. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 25 września 2009 r. nr ILPB3/423-497/09-2/KS.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania ww. wydatków za koszty uzyskania przychodów konieczne jest spełnienie dwóch warunków: wykazanie, że zostały one poniesione w celu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz że nie mieszczą się one w zakresie żadnego z wyłączeń wskazanych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnośnie pierwszego z wymogów, Spółka jest podmiotem gospodarczym nastawionym w swoim działaniu na osiągnięcie i maksymalizację zysków i tym celom podporządkowane są podejmowane przez Nią działania. Zakup artykułów spożywczych oferowanych następnie pracownikom czy kontrahentom ma również służyć temu celowi, poprzez zapewnienie optymalnych warunków pracy czy odbywanych spotkań, wpływających na ich sprawny przebieg i efektywność. W takim wypadku nie sposób kwestionować związku ww. wydatków z przychodami Spółki.

W ocenie Spółki, nie jest także uzasadnione kwalifikowanie ww. wydatków do którejkolwiek z kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku wydatków za zakup artykułów spożywczych dla pracowników, zarówno napojów, jak i drobnych poczęstunków podczas narad służbowych i szkoleń, podobnie jak ma to miejsce w przypadku kontrahentów, celem podatnika jest przede wszystkim zapewnienie jak najlepszych warunków pracy, skutkujących wzrostem jej efektywności, przekładającej się bezpośrednio na przychody podatnika. Ze świadczeń tych pracownicy korzystają przy okazji wykonywania swoich obowiązków służbowych, podejmowanych w interesie Spółki, wobec czego, nie sposób przypisać tym wydatkom celu socjalnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dokonując zakupów napojów, pracodawca nie tylko podejmuje celowe, Jego zdaniem, działania mające zapewnić lepszą wydajność pracowników, ale też wykonuje swoje obowiązki wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650).

Wobec takiego stanu rzeczy, wydatki, o których mowa w pkt 2 niniejszego pisma, w ocenie Spółki, stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki (tak też np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15.09.2008 r. sygn. akt ILPB3/423-364/08-4/MC, Ministerstwo Finansów w Biuletynie Skarbowym Nr 6/07, str. 17, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 12.09.2007 r. sygn. akt ŁŚ-II-2-42/194/07/JB, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa - Praga w postanowieniu z dnia 24.05.2007 r. sygn. akt 1434/DD1/415/18P/07/EM, Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu w decyzji z dnia 13.12.2007 r. sygn. akt PD-I/4270-0036/07/AB, Naczelnik Lubelskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 13.09.2007 r. sygn. akt PD 423-49/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Stosownie do postanowień art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca obowiązany jest zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeśli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Przepisy wykonawcze regulujące powyższy obowiązek to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279) oraz
  
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (t. j. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).
  
  

Pierwsze z wymienionych rozporządzeń dotyczy obowiązku pracodawcy wobec pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych. Natomiast drugie z zacytowanych rozporządzeń określa obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia wszystkim pracownikom wody zdatnej do picia lub innych napojów.

Jednocześnie należy wskazać, iż ustawodawca nie sprecyzował jakiego rodzaju mają to być napoje, pozostawiając decyzję w gestii pracodawcy, pod warunkiem, iż woda i inne napoje będą dostępne w ilościach zaspokajających potrzeby pracowników w ciągu całej zmiany roboczej.

Z powyższego wynika zatem, iż w sytuacji gdy pracodawca, ponosząc wydatki na rzecz pracownika, realizuje ciążący na nim ustawowy obowiązek zapewnienia pracownikom napojów, wydatki takie będą stanowiły koszt uzyskania przychodów.

Z kolei wydatki na zakup napojów dla pracowników, do których ponoszenia pracodawca nie jest zobowiązany, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu, pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskiwanymi przychodami.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, iż wydatki na zakup art. spożywczych przeznaczonych do spożycia w miejscu pracy przez pracowników Spółki, stanowią – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – koszty uzyskania przychodów.

Nadmienia się, iż w przedstawionym stanie faktycznym, nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.