Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1021/12-4/JW
z 12 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3.10.2012 r. (data wpływu 8.10.2012 r.) uzupełnionym w dniu 26.11.2012 r. (data wpływu 27.11.2012 r.) na wezwanie tut. Organu IPPP2/443-1021/12-2/JW z dnia 15.11.2012 r. doręczone w dniu 19.11.2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8.10.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Małżeństwo Grażyna i Piotr L. zamieszkali w D. wraz z małżeństwem Iwoną i Zenonem T. zamieszkałym w L., są współwłaścicielami dwóch budynków usługowo-mieszkalnych, które są budowane w O. Do Grażyny i Piotra L. należą poszczególne części obu nieruchomości z tym założeniem, że część nieruchomości będąca ich własnością jest budowana na ich gruncie, natomiast części pozostałych współwłaścicieli znajdują się na gruntach należących do współwłaścicieli. Budowane budynki są na etapie zakończenia prac związanych z przystąpieniem do procedury uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

Zgodnie z pozwoleniem na budowę wydanym w dniu 6.09.2010 r. przez Prezydenta Miasta powierzchni użytkowej nieruchomości stanowi powierzchnia mieszkalna tj. piętro 2 i 3, natomiast pozostała część tj. parter i 1 piętro budowana jest z przeznaczeniem dla celów usługowo - handlowych.

W drugiej z budowanych nieruchomości zgodnie z pozwoleniem na budowę wydanym w dniu 16.09.2011 r. przez Prezydenta Miasta powierzchni użytkowej stanowi powierzchnia mieszkalna tj. piętro 1, 2, 3, natomiast parter budowany jest z przeznaczeniem dla celów usługowo - handlowych.

Realizowana inwestycja finansowana jest z prywatnych środków Grażyny i Piotra L. Małżonkowie oświadczają, że pozostają w związku małżeńskim, w którym istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Grażyna i Piotr L. zamierzają wynająć lokale usługowe i mieszkalne zgodnie z ich przeznaczeniem, w ramach najmu prywatnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z VAT do kwoty 150 000,00 zł w proporcji do okresu prowadzonego najmu w roku podatkowym ?
2. Czy Wnioskodawca może wystawiać faktury VAT z najmu prywatnego ?
3. Czy w przypadku wynajmowania nieruchomości będących współwłasnością małżeńską przyjmuje się, że podatnikiem podatku VAT jest ten z małżonków, który dokonał podpisania umowy najmu ?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Grażyna i Piotr L. będą wynajmować lokale usługowe i mieszkalne, zgodnie z ich przeznaczeniem, w ramach najmu prywatnego. Każdy z małżonków ma zamiar zawrzeć umowy najmu z najemcami samodzielnie w dowolnie ustalonej proporcji. Przychody z najmu prywatnego małżonkowie rozliczą na zasadach ryczałtu w wysokości 8,5% proporcjonalnie do prawa do udziału w zysku.

Wobec powyższego podatnikiem podatku od towarów i usług będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu. Każdy z małżonków odrębnie będzie uznany za prowadzącego działalność gospodarczą na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Wnioskodawca nadmienia, że nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Wobec tego Wnioskodawca ma możliwość skorzystania ze zwolnienia podmiotowego VAT, jeżeli obrót z najmu z umów podpisanych przez Wnioskodawcę nie przekroczy 150 000,00 zł w proporcji do okresu prowadzonego najmu w roku podatkowym. W momencie przekroczenia limitu Wnioskodawca powinien zarejestrować się na potrzeby podatku VAT i rozliczać ten podatek. Zatem, skoro Strona nie jest podatnikiem VAT to nie wystawia faktur VAT tylko rachunki z najmu prywatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

1. sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz
2. przedłożenia w urzędzie skarbowym spisu, o którym mowa w pkt 1, w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.
   
   

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749), mówi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca pozostając w związku małżeńskim, w którym istnieje ustawowa wspólność majątkowa zamierza wynająć lokale usługowe i mieszkalne zgodnie z ich przeznaczeniem, w ramach najmu prywatnego. Umowy najmu będą podpisywane przez małżonków odrębnie w dowolnie ustalonej proporcji. Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną, bowiem żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

Wobec powyższego podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie najem lokali odbywać się będzie na podstawie umowy podpisanej przez każdego z małżonków odrębnie w dowolnie ustalonej proporcji. Oznacza to, że na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, każdy z małżonków odrębnie będzie uznany za prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż w zakresie opisanych czynności Wnioskodawca nabędzie status podatnika VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia podmiotowego z opodatkowania podatkiem VAT do kwoty 150 000,00 zł sprzedaży z tytułu najmu w proporcji do okresu prowadzonego najmu w roku podatkowym.

Mając zatem na uwadze omawianą sprawę oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej z tytułu wynajmu lokali usługowych i mieszkalnych nie przekroczy kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

W związku z tym w odniesieniu do usług najmu lokali, w stosunku do których Wnioskodawca będzie stroną umowy najmu, winien On, na podstawie art. 87 § 1 Ordynacja podatkowa, wystawić rachunki na usługi najmu danych lokali, jednakże w momencie przekroczenia kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca będzie zobowiązany wystawiać faktury VAT na usługi najmu lokali, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy oraz dokonać rozliczenia podatku VAT w deklaracji VAT-7.

Z tytułu usług najmu lokali, w stosunku do których to lokali umowy najmu z najemcami zostaną podpisane przez małżonkę Wnioskodawcy nie będzie uważany za podatnika zobowiązanego do wystawienia rachunków bądź faktur VAT i rozliczania podatku VAT.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.