INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2009 r. (data wpływu 31 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przyznanej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia przyznanej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni w maju 2009 roku otrzymała z Powiatowego Urzędu Pracy dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej w kwocie 15.100 zł. Z dniem xx czerwca 2009 r. Zainteresowana rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie specjalistycznego projektowania, która polega na wykonywaniu projektów aranżacji wnętrz.

Do wykonywania projektów Wnioskodawczyni zakupiła z dotacji: laptop o wartości 4.799 zł, oprogramowanie systemowe do laptopa – program o wartości 224,44 zł, program X o wartości 351,85 zł, program antywirusowy o wartości 312,64 zł. Ponadto Wnioskodawczyni zakupiła programy specjalistyczne niezbędne do projektowania, tj. X 1,9 o wartości 5.200 zł, X o wartości 2.398 zł oraz X o wartości 783,07 zł, a także drukarkę o wartości 795 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest zaliczenie zakupionego sprzętu – laptopa wraz z oprogramowaniem systemowym oraz programu specjalistycznego jako wartości niematerialnej przekraczających kwoty 3.500 zł do środków trwałych, nie zaliczenie do środków trwałych pozostałych zakupów, których wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł i czy stanowią one koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisami ustawy składniki majątkowe o wartości powyżej 3.500 zł muszą być zaliczone do środków trwałych. W związku z powyższym laptop wraz z oprogramowaniem systemowym o łącznej wartości 5.687,93 zł oraz program specjalistyczny o wartości 5.200 zł Wnioskodawczyni zaliczyła do środków trwałych i zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczyła do kosztów odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych.

Ze względu na wartość, pozostałe zakupy, tj. programy specjalistyczne do projektowania oraz drukarka nie stanowią z mocy przepisów środka trwałego, są to koszty poniesione na zakup sprzętu w celu osiągnięcia przychodów, w przedmiotowej sprawie wykonania projektu i można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Wnioskodawczyni podała, iż podobne stanowisko zostało podyktowane przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz interpretacjami i orzeczeniami wydanymi w podobnych sprawach, w tym interpretacją Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 lutego 2009 r. sygnatura ILPB1/415-937/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawczyni, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup towarów handlowych oraz wyposażenia, sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy.

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Fakt sfinansowania poniesionych wydatków na zakup wyposażenia ze środków przyznanych z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) przez wyposażenie rozumieć należy - rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Warunkiem tego zaliczenia jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawczyni z dotacji przyznanej przez Powiatowy Urząd Pracy nabyła laptop wraz z oprogramowaniem systemowym, programem antywirusowym (o wartości przekraczającej 3.500 zł), a także trzy programy specjalistyczne (wartość jednego z programów przekracza kwotę 3.500 zł) i drukarkę.

Tut. Organ informuje, iż tylko podatnik może ocenić (posiada odpowiednią wiedzę), czy dany środek trwały jest kompletny i zdatny do użytku.

Zatem skoro drukarka stanowi odrębne i kompletne oraz zdatne do użytku urządzenie, wówczas może ona zostać wprowadzona do ewidencji wyposażenia, a Wnioskodawczyni nie ma obowiązku zwiększania wartości komputera o wartość zakupionej drukarki i traktowania ich jako jeden środek trwały.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro zakupione przez Wnioskodawczynię ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy składniki majątku, tj. laptop wraz z oprogramowaniem systemowym, programem antywirusowym oraz program specjalistyczny o wartości przekraczającej 3.500 zł zostały uznane za środki trwałe (wartości niematerialne i prawne), to zarówno wydatki poniesione na ich zakup jak i odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast wydatki poniesione przez Zainteresowaną na zakup dwóch programów specjalistycznych oraz drukarki o wartości nie przekraczającej 3.500 zł mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.