Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1247/12/KT
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 11 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od rat z tytułu leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od rat z tytułu leasingu pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowozu) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, na zasadach określonych w art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 74, poz. 397), której przedmiotem jest samochód osobowy, specjalnie przystosowany do przewozu środków pieniężnych, spełniający wymagania opisane w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - tzw. bankowóz typu C. W dowodzie rejestracyjnym ujawniono wpis: rodzaj pojazdu - samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz.

Samochód posiada trwałe zmiany, wymagane rozporządzeniem, w tym m. in., choć nie wyłącznie:

1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   
2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG” lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   
3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:



1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
   
2. rezerwowe zasilanie,
   
3. dodatkową syrenę alarmową,
   
4. czujniki ochrony wnętrza,
   
5. blokadę pracy silnika,
   
6. tryb serwisowy,
   
7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;



4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   
5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:



1. położeniu i prędkości pojazdu,
   
2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
   
3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
   
4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.

Przedmiotowy pojazd stanowi środek trwały w majątku leasingodawcy, zaś Spółka poszczególne raty leasingowe rozpoznaje jako koszt uzyskania przychodów. Ponadto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do przewozu wartości pieniężnych, w rozumieniu cytowanego rozporządzenia, w tym, w szczególności, choć nie wyłącznie: krajowych i zagranicznych znaków pieniężnych oraz papierów wartościowych, w szczególności weksli stanowiących zabezpieczenia finansowe zawieranych umów. Główna działalność Spółki polega na sprzedaży urządzeń elektrycznych i elektronicznych, w tym także na ich dostawie, montażu, serwisie gwarancyjnym i pogwarancyjnym, co wymusza konieczność nieustannego zawierania dużej ilości pisemnych umów, które następnie w fazie realizacji wymagają wzajemnych rozliczeń.

W ocenie Spółki, zakup znajduje uzasadnienie w znacznej ilości zawieranych umów, z których niektóre wymagają przewozu znaków pieniężnych, a niektóre papierów wartościowych w postaci weksli, co determinuje konieczność podniesienia bezpieczeństwa zarówno kierowcy, jak i przewożonych rzeczy.

Spółka nie prowadzi działalności polegającej na wykonywaniu usług transportu środków pieniężnych na rzecz osób trzecich, podobnie jak nie prowadzi działalności kantorowej, zaś przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie na Jej własne potrzeby. Pojazd ten jest jedynym w dyspozycji Spółki, która nie posiada innych samochodów, na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego, spełniających wyżej opisane wymagania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia w całości podatku od towarów i usług zawartego w cenie paliwa do opisanego wyżej samochodu?
2. Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia w całości podatku od towarów i usług zawartego w ratach leasingowych dla opisanego wyżej samochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest odliczenie podatku od towarów i usług od zakupu paliwa i rat leasingowych dla tego samochodu w pełnej wysokości z uwagi na fakt, iż pojazd ten został wymieniony w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), a korzystanie z niego pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Spółka stwierdziła, iż w załączniku do ww. ustawy wskazano, że za pojazd specjalny uznaje się m. in. bankowóz. Z kolei z objaśnień do tej ustawy wynika, iż wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne, określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach. Po przytoczeniu brzmienia przepisu art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym oraz powołaniu się na treść rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128), Spółka ponownie wskazała, iż zakupiła pojazd klasyfikowany jako bankowóz typu C. Ponownie stwierdziła, iż wykorzystywanie zakupionego samochodu do czynności opodatkowanych i pozostających w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, determinuje Jej prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług w całości z faktur dokumentujących raty leasingowe, jak również z faktur dokumentujących zakup paliwa nabytego do tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W związku z tym, że wniosek Spółki, złożony w dniu 11 października 2012 r., dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący do tej daty.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części
3. przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
5. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
6. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
8. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:



1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powyższych uregulowań wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 6 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m. in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do ustawy nowelizującej.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 tej ustawy:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
   
2. Bankowóz
   
3. Do prac wiertniczych
   
4. Koparka, koparkospycharka
   
5. Ładowarka
   
6. Do oczyszczania dróg
   
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
   
8. Pomoc drogowa
   
9. Do zimowego utrzymania dróg
   
10. Żuraw samochodowy
    
11. Pogrzebowy

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka – zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług - zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy, specjalnie przystosowany do przewozu środków pieniężnych, spełniający wymagania opisane w załączniku nr 5 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - tzw. bankowóz typu C. W dowodzie rejestracyjnym ujawniono wpis: rodzaj pojazdu - samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz. Samochód posiada trwałe zmiany, wymagane ww. rozporządzeniem. Stanowi środek trwały Spółki. Samochód będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do przewozu wartości pieniężnych, w rozumieniu cyt. rozporządzenia. Główna działalność Spółki polega na sprzedaży urządzeń elektrycznych i elektronicznych, w tym także na ich dostawie, montażu, serwisie gwarancyjnym i pogwarancyjnym, co wymusza konieczność nieustannego zawierania dużej ilości pisemnych umów, które następnie w fazie realizacji wymagają wzajemnych rozliczeń. Nie prowadzi działalności polegającej na wykonywaniu usług transportu środków pieniężnych na rzecz osób trzecich, podobnie jak i działalności kantorowej, zaś przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie na Jej własne potrzeby. Jest jedynym samochodem będącym w dyspozycji Spółki, która nie posiada innych samochodów spełniających ww. wymagania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur dokumentujących raty związane z leasingiem ww. samochodu, jak również prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do jego napędu. Skoro bowiem prawo to przysługuje w związku z leasingiem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z niego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z leasingiem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystywanie bankowozu do świadczenia usług przewozu utargu. Nie jest natomiast – w ocenie tut. organu – taką działalnością prowadzona przez Spółkę działalność polegająca na sprzedaży urządzeń elektrycznych i elektronicznych, w tym także na ich dostawie, montażu, serwisie gwarancyjnym i pogwarancyjnym, z którą wiąże się konieczność przewożenia znaków pieniężnych, czy papierów wartościowych w postaci weksli oraz zapewnienia bezpieczeństwa zarówno kierowcy, jak i przewożonych rzeczy.

Reasumując należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu przedmiotowego pojazdu w wysokości 60% każdej raty, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie występują okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.