INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 22 czerwca 2009r.), uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wpłat na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wpłat na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 12 sierpnia 2009r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 27 sierpnia 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką lokalu użytkowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą.

Wspólnota mieszkaniowa nieruchomości, w której skład wchodzi przedmiotowy lokal uchwałą z dnia 12 marca 2009 roku, w oparciu o art. 23 ust. 1 w zw. z art. 22 ust. 2 ustawy o własności lokali z dnia 22 czerwca 1994 roku, postanowiła:

1. przyjąć ustalone zadania remontowe (...),
2. przyjąć wysokość wpłat na poczet funduszu remontowego w wysokości: 6,20 zł/m#61447;/m-c,
3. uchwała obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2009 roku,
4. zdecydowała również o jednorazowej wpłacie na fundusz remontowy w wysokości 70.000,00 zł. w terminie do końca kwietnia 2009 roku - każdy właściciel dokona wpłaty wg posiadanych udziałów w nieruchomości.
   
   

Zgodnie z przedmiotową uchwałą wnioskodawczyni wpłaca na fundusz remontowy co miesiąc kwotę wynikającą z pkt 2 przedmiotowej uchwały. Ponadto zgodnie z pkt 4 uchwały w dniu 30 kwietnia 2009 roku wpłaciła na fundusz remontowy dodatkową kwotę w wysokości 5.369,00 zł. Ponadto wspólnota mieszkaniowa w celu dokonania zadań remontowych, o których mowa w pkt 1 uchwały zamierza zaciągnąć pożyczkę, której spłatę będzie dokonywać poprzez środki wpłacane przez właścicieli na fundusz remontowy.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni wskazała iż:

• prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,
• stosuje metodę kasową ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów,
• wpłaty na fundusz remontowy dotyczą w całości lokalu wyłącznie wykorzystywanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej,
• postanowienia uchwały zobowiązujące do wpłat na fundusz remontowy zostały zacytowane we wniosku w ramach przedstawienia stanu faktycznego, uchwała nie zawierała żadnych innych zapisów. Wskazane w stanie faktycznym podpunkty 1-4 odpowiadają podpunktom uchwały.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki wskazane w pkt 1 stanowią koszt uzyskania przychodu w dniu ich poniesienia, tzn. wpłaty tych kwot na fundusz remontowy... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem wnioskodawczyni, koszty poniesione na fundusz remontowy zgodnie z pkt 2 i 4 przedmiotowej uchwały stanowią koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię działalności zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ponoszone są w celu zachowania źródła przychodu. Ponadto wydatki w/w wskazane kwalifikują się do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w chwili dokonania wpłat tych kwot na fundusz remontowy, gdyż właśnie w tym momencie koszty te zostają przeze mnie realnie poniesione.

Jeśli chodzi natomiast o wpłaty na fundusz remontowy przeznaczane w dalszej kolejności na spłatę pożyczki zaciągniętej przez wspólnotę mieszkaniową uważam, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

• kwoty wpłacane na fundusz remontowy, a przeznaczane na spłatę kwoty głównej pożyczki (kapitał) - nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów,
• kwoty wpłacane na fundusz remontowy, a przeznaczane na spłatę odsetek od pożyczki - będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, w momencie wpłaty przedmiotowej kwoty na fundusz remontowy.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. W myśl tej regulacji koszty uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 (nie mającymi zastosowania w niniejszej sprawie) są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Jednocześnie w art. 22 ust. 6b ww. ustawy ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez dzień poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b (nie mających zastosowania w niniejszej sprawie), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Zauważyć przy tym należy, iż definicja momentu poniesienia kosztu zawarta w ww. art. 22 ust. 6b dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od przyjętej metody ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni będzie ponosiła wydatki na fundusz remontowy nieruchomości, w której znajduje się będący jej własnością lokal wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika także, iż wnioskodawczyni zalicza wydatki do kosztów uzyskania przychodów w sposób wskazany przepisem art. 22 ust. 4. Wnioskodawczyni nie stosuje zatem zasad określonych w art. 22 ust. 5–5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przewidzianych dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego.

Wobec powyższego wydatki z tytułu wpłat na fundusz remontowy wynikające z wystawionych faktur bądź innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinny być zaewidencjonowane w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo – w datach wystawienia tych faktur lub innych dowodów. Poniesienie wydatku, o którym mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy bowiem zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy utożsamiać z dniem wystawienia faktury lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia wpłat na fundusz remontowy wspólnoty mieszkaniowej do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz w zakresie możliwości zaliczenia spłat pożyczki przeznaczonej na wykonanie zadań remontowych do kosztów uzyskania przychodów tej działalności wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.