INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 19 sierpnia 2009r.), uzupełnionym w dniu 25 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m. in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego na całą wierzytelność nieściągalną w sytuacji dysponowania nakazem zapłaty wyłącznie w odniesieniu do części wierzytelności i postanowieniem organu egzekucyjnego o bezskuteczności egzekucji co do tej części (pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego oznaczone we wniosku Nr 1) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2009r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m. in. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu aktualizującego na całą wierzytelność nieściągalną w sytuacji dysponowania nakazem zapłaty wyłącznie w odniesieniu do części wierzytelności i postanowieniem organu egzekucyjnego o bezskuteczności egzekucji co do tej części.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 września 2009r. Znak: IBPBI/2/423-965/09/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 25 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada nieprzedawnioną wierzytelność wobec firmy X, zwanej dalej dłużnikiem. Na wierzytelność utworzono odpis aktualizujący (nie będący kosztem uzyskania przychodów). Cała wierzytelność była uprzednio zarachowana jako przychód należny. Spółka w celu minimalizacji kosztów zamierza wszcząć postępowanie sądowe w stosunku do części wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli Spółka po uzyskaniu nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym skieruje wierzytelność (część) do egzekucji i komornik wyda postanowienie, w którym stwierdzi, że egzekucja jest bezskuteczna, ponieważ dłużnik nie posiada żadnego mienia podlegającego zajęciu, to czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpis na całą wierzytelność, która uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) została zarachowana do przychodów należnych, czy na część która została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego... (pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, całość odpisu aktualizującego na wierzytelność można uznać za koszt uzyskania przychodu. Wierzytelność została wcześniej zarachowana do przychodu należnego, jej wysokość wynika z ksiąg rachunkowych (faktur sprzedażnych) oraz Spółka posiada postanowienie Komornika w stosunku do części wierzytelności, z którego wynika, że egzekucja jest bezskuteczna, ponieważ dłużnik nie posiada majątku. Ponieważ egzekucja jest bezskuteczna w stosunku do części wierzytelności to tym bardziej będzie bezskuteczna w stosunku co całej wierzytelności.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie ust. 2a pkt 1.

Co do zasady, ustawodawca wyłącza zatem odpisy aktualizujące z kategorii kosztów podatkowych. Wyjątkiem są odpisy, spełniające łącznie następujące warunki:

• są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223),
• zostały dokonane od należności bądź części należności uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 updop,
• nieściągalność należności została uprawdopodobniona, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 updop.
  
  

Art. 16 ust. 2a pkt 1 updop stanowi z kolei, iż nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

1. dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo
2. zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
3. wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
4. wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.
   
   

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka posiada nieprzedawnioną wierzytelność wobec firmy X. Na wierzytelność utworzono odpis aktualizujący (nie będący kosztem uzyskania przychodów). Cała wierzytelność była uprzednio zarachowana jako przychód należny. Spółka w celu minimalizacji kosztów zamierza wszcząć postępowanie sądowe w stosunku do części wierzytelności.

Należy jednakże zwrócić uwagę, iż w art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. c updop ustawodawca wyraźnie wskazał, iż prawomocnym orzeczeniem sądu musi być potwierdzona wierzytelność. Uzasadnione zatem jest stanowisko, iż orzeczenie to musi dotyczyć całej wierzytelności, a nie tylko jej części, albowiem daje ono pewność co do tego, iż wierzytelność we wskazanej w nim wysokości jest wymagalna i może być w tej kwocie dochodzona na drodze postępowania egzekucyjnego.

Inną kwestią jest natomiast kierowanie egzekucji tylko co do części wierzytelności potwierdzonej (w całej kwocie) prawomocnym wyrokiem, ale taki stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) nie są przedmiotem niniejszej interpretacji.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1 dotyczącego zdarzenia przyszłego jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań Nr 1 i 2 dotyczących stanu faktycznego zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.