INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana „X” przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009r. (data wpływu 10 września 2009r.), uzupełnionego pismem z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu 19 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ustalenia, w związku z prowadzoną działalnością proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 3 września 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ustalenia, w związku z prowadzoną działalnością proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu 19 listopada 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-919/09/AL z dnia 4 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie auto-handlu (sprzedaż detaliczna pojazdów samochodowych). Używane pojazdy są towarem handlowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabywa je na podstawie umów cywilnoprawnych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również na faktury VAT-marża i faktury VAT od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

W ww. działalności gospodarczej sprzedaż używanych pojazdów samochodowych nabytych na podstawie umów cywilnoprawnych Wnioskodawca ewidencjonuje w rejestrze sprzedaży VAT z podziałem na stawki. Wykazuje w niej sprzedaż brutto – wartość z faktur, sprzedaż zwolnioną – cenę zakupu towaru na umowę cywilnoprawną, sprzedaż opodatkowaną netto – marżę netto, VAT 22% - podatek VAT 22% od marży netto.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 16 listopada 2009r. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż w związku z prowadzoną działalnością w zakresie auto-handlu dokonuje zakupu pojazdów używanych (osobowych i ciężarowych). Oprócz działalności w zakresie handlu samochodami Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności.

Wnioskodawca dokonuje zakupów towarów i usług, które jest w stanie przyporządkować czynnościom opodatkowanym lub zwolnionym, bądź niepodlegającym ustawie o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, iż sprzedażą zwolnioną jest dla niego cena nabycia pojazdu na podstawie umowy cywilnoprawnej, która jest podstawą do ustalenia późniejszej marży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z prowadzoną działalnością w zakresie auto-handlu Wnioskodawca jest zobowiązany do ustalenia proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do ustalenia na koniec roku proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, iż:

• prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje jedynie czynnym podatnikom VAT,
• prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi jedynie „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.”
  
  

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 cyt. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 ustawy o VAT).

Metodę ustalania proporcji ustawodawca wskazał w przepisach art. 90 ust. 3-9 ustawy o VAT.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r.).

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6).

Podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu (art. 90 ust. 8).

Przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 w przypadku gdy proporcja, o której mowa wyżej:

1. przekroczyła 98% - podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2.
   
   

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r. po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie auto-handlu (sprzedaż detaliczna pojazdów samochodowych). Używane pojazdy są towarem handlowym Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonuje zakupu pojazdów używanych (osobowych i ciężarowych) na podstawie umów cywilnoprawnych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również na faktury VAT-marża i faktury VAT od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą.

W ww. działalności gospodarczej sprzedaż używanych pojazdów samochodowych nabytych na podstawie umów cywilnoprawnych Wnioskodawca ewidencjonuje w rejestrze sprzedaży VAT z podziałem na stawki. Wykazuje w niej sprzedaż brutto – wartość z faktur, sprzedaż zwolnioną – cenę zakupu towaru na umowę cywilnoprawną, sprzedaż opodatkowaną netto – marżę netto, VAT 22% - podatek VAT 22% od marży netto.

Wnioskodawca wskazał, iż dokonuje zakupów towarów i usług, które jest w stanie przyporządkować czynnościom opodatkowanym lub zwolnionym, bądź niepodlegającym ustawie o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, iż sprzedażą zwolnioną jest dla niego cena nabycia pojazdu na podstawie umowy cywilnoprawnej, która jest podstawą do ustalenia późniejszej marży.

W tym miejscu należy podkreślić, iż zasadę, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT a dotyczącą proporcjonalnego przypisania kwot podatku naliczonego, wynikających z poczynionych przez podatnika zakupów, poszczególnym czynnościom opodatkowanym, zwolnionym lub niepodlegającym ustawie o VAT stosuje się wyłącznie w sytuacji kiedy podatnik nie jest w stanie (nie może) wyodrębnić całości lub części kwot podatku naliczonego i przyporządkować ich poszczególnym rodzajom sprzedaży (opodatkowanej, zwolnionej bądź niepodlegajacej ustawie o VAT).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny tut. organ stwierdza, iż w sytuacji kiedy Wnioskodawca, w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, dokonuje zakupów towarów i usług, które jest w stanie przyporządkować czynnościom opodatkowanym lub zwolnionym, bądź niepodlegającym ustawie o podatku od towarów i usług nie znajdzie zastosowania przepis cyt. art. 90 ustawy o VAT.

Tym samym nie znajdzie również zastosowania w przedmiotowej sprawie przepis art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy kwestii zakwalifikowania określonych czynności do sprzedaży zwolnionej bowiem nie stanowiło to przedmiotu wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z przedstawionych elementów stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że w kwestii prawa do zastosowania ogólnych zasad opodatkowania przy dostawie pojazdu używanego i naliczenia na fakturze VAT 22% VAT od całej wartości pojazdu zostało wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.