INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 22 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług marketingowych za czynności podlegające opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług marketingowych za czynności podlegające opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka współpracuje ze swoimi kontrahentami na podstawie umów o współpracy (porozumień). Na podstawie jednego z punktów umowy, Spółka otrzymuje od swoich kontrahentów (odbiorców) faktury VAT za usługi marketingowe. Zgodnie z postanowieniami tych umów: „dostawca udzieli odbiorcy dodatkowego upustu w wysokości …%, liczonego od wielkości obrotu netto zrealizowanego w okresie miesiąca (kwartału), jeżeli została wykonana co najmniej jedna usługa marketingowa, obejmująca następujące czynności:

• żywe reklamy w miejscach publicznych, prezenterki;
• urządzanie witryn sklepowych;
• zorganizowanie wystawki produktów;
• dodatkowe ekspozycje produktów;
• rozdawanie folderów w punktach sprzedaży lub innych miejscach;
• degustacje własne”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wskazane usługi należy traktować zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. usługi należy traktować zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Spółka, współpracując ze swoimi kontrahentami na podstawie umów, otrzymuje od kontrahentów (odbiorców) faktury VAT za usługi marketingowe. Zgodnie z postanowieniami tych umów: „dostawca udzieli odbiorcy dodatkowego upustu w wysokości …%, liczonego od wielkości obrotu netto zrealizowanego w okresie miesiąca (kwartału), jeżeli została wykonana co najmniej jedna usługa marketingowa, obejmująca następujące czynności:

• żywe reklamy w miejscach publicznych, prezenterki;
• urządzanie witryn sklepowych;
• zorganizowanie wystawki produktów;
• dodatkowe ekspozycje produktów;
• rozdawanie folderów w punktach sprzedaży lub innych miejscach;
• degustacje własne”.

A zatem skoro uzyskanie ww. „upustu” (na mocy umowy) uwarunkowane jest wyświadczeniem przez kontrahentów Spółki skonkretyzowanych usług, obejmujących wskazane powyżej czynności, kontrahenci Wnioskodawcy wykonują na jego rzecz czynności, które w rozumieniu uprzednio powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.