INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2009 r. (data wpływu 21 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisu art. 70 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2009 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisu art. 70 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zobowiązanie podatkowe powstało z mocy prawa, a termin płatności podatku przypadał na dzień 30 kwietnia 1997 r. W związku z tym bieg terminu przedawnienia tego zobowiązania należało liczyć od dnia 31 grudnia 1997 r. W dniu 18 listopada 1998 r. na podstawie tytułu wykonawczego organ dokonał pierwszej czynności egzekucyjnej, wobec czego bieg terminu przedawnienia został przerwany. Kolejne środki egzekucyjne organ stosował m.in. w dniu 23 sierpnia 2005 r. oraz w dniu 8 marca 2007 r. Przed nowelizacja art. 70 § 4, która miała miejsce 30 czerwca 2005 r., bieg terminu przedawnienia biegł od momentu zakończenia postępowania egzekucyjnego. W świetle dziś obowiązujących przepisów termin ten biegnie od dnia następującego po dniu, w którym środek egzekucyjny zastosowano.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w świetle art. 70 § 4 każde zastosowanie środka egzekucyjnego przerywa bieg terminu przedawnienia i jest on liczony na nowo, czy też bieg terminu przedawnienia przerywa zastosowanie tylko pierwszego środka egzekucyjnego, a termin przedawnienia biegnie od dnia następnego, w którym go zastosowano, nawet w przypadku zastosowania kolejnego środka egzekucyjnego...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej po nowelizacji z dnia 30 czerwca 2005 r. stanowi, że po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Takie brzmienie przepisu sugeruje, iż w postępowaniu egzekucyjnym istotne jest zastosowanie jedynie pierwszego środka egzekucyjnego i liczenie terminu przedawnienia od tego właśnie momentu. W dyspozycji tego artykułu ustawodawca nie wskazał na każdorazowe przerwanie biegu terminu przedawnienia w związku z zastosowaniem kolejnych środków egzekucyjnych.

Ustawodawca nowelizując przepis miał na celu wyeliminowanie sytuacji, w których postępowanie egzekucyjne będzie prowadzone bez końca ze względu na nieefektywne egzekwowanie od podatnika zaległych zobowiązań podatkowych. Tym samym, nowelizacja art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej ukierunkowana była na poprawienie szybkości i skuteczności postępowań egzekucyjnych, jak również na zapewnienie podatnikom korzystniejszych rozwiązań prawnych w zakresie biegu terminu i przerwania biegu terminu zobowiązań podatkowych.

W związku z tym należy przyjąć, że bieg terminu przedawnienia liczony jest na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. W konsekwencji, zastosowanie kolejnego środka egzekucyjnego nie będzie przerywało biegu terminu przedawnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 48 § 1 pkt 1 i 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej,
2. od dnia nabycia prawa do ulgi podatkowej do dnia wygaśnięcia tego uprawnienia – § 2 art. 70 Ordynacji podatkowej.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2002 r. przerwanie biegu terminu przedawnienia następowało wskutek pierwszej czynności egzekucyjnej, o której podatnik został powiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegł on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywało biegu terminu przedawnienia – § 3-5 art. 70 Ordynacji podatkowej.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2003 r. od dnia 31 sierpnia 2005 r., w myśl § 4 art. 70 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia przerywało zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegł on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.

W wyniku kolejnej zmiany przedmiotowej normy prawnej, z dniem 1 września 2005 r. uchylono przepis § 5 art. 70 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywało biegu terminu przedawnienia. Zmodyfikowano również § 4 art. 70 poprzez transformację zapisu dotyczącego dalszego biegu terminu przedawnienia po jego przerwaniu. Od tej daty termin ten biegnie na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny (wcześniej: zakończono postępowanie egzekucyjne).

Tak więc do końca 2002 r. bieg terminu przedawnienia przerywało wyłącznie rozpoczęcie egzekucji, a w zasadzie podjęcie pierwszej czynności egzekucyjnej, o której podatnik został powiadomiony. Na jego bieg nie wpływało natomiast ani wniesienie skargi do sądu administracyjnego, ani ogłoszenie upadłości, ani też wszczęcie postępowania karnego skarbowego. Z kolei od dnia 1 września 2005 r. bieg terminu przedawnienia przerywa zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony, a rozpoczyna się on na nowo już następnego dnia.

Tym samym, w obecnie obowiązującym stanie prawnym każde zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony, przerywa bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego i powoduje bieg tego terminu od nowa. Stąd też do przerwania biegu terminu przedawnienia z tej przyczyny może dochodzić wielokrotnie.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej stosuje się przepis art. 70 § 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym tą ustawą.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.