INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01.09.2009 r. (data wpływu 28.10.2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 12.01.2010 r. pismem z dnia 19.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.10.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego określenia miejsca świadczenia usług.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 12.01.2010 r. znak IPPP1/443-1066/09-2/AP o sprecyzowanie zdarzenia przyszłego pismem z dnia 19.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Firma świadczy usługi montażu linii produkcyjnych w Holandii, natomiast kontrakt podpisany jest z firmą niemiecką, niezgłoszoną do podatku od towarów i usług w Holandii. Firma wystawia fakturę VAT ze stawką NP dla firmy niemieckiej.

Ponadto, z nadesłanego uzupełnienia wniosku wynika, iż firmę niemiecką można uznać za podatnika podatku od towarów i usług – wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 oraz jest podatnikiem z lit. a. Podatnik niemiecki nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności na terenie Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Firma powinna odprowadzić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy

Firma powinna zarejestrować się do podatku w Holandii i wystawić fakturę firmie niemieckiej podając NIP holenderski łącznie z podatkiem od towarów i usług zapłaconym w Holandii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenie miejsca świadczenia zależy bowiem, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż w zakresie miejsca świadczenia usług, od dnia 01.01.2010 r. obowiązują nowe regulacje mieszczące się w art. 28a – 28n ustawy o VAT wprowadzone ustawą z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504).

Zgodnie zatem z obowiązującym od dnia 01.01.2010 r. art. 28a pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą o VAT, przez podatnika rozumie się:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.
   
   

Stosownie do art. 28b ust. 1 ww. ustawy miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku zaś, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ustęp 3 cyt. artykułu stanowi natomiast, iż w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka świadczy usługi montażu linii produkcyjnych w Holandii na rzecz niemieckiego kontrahenta. Z nadesłanego uzupełnienia wniosku wynika także, iż kontrahent Spółki spełnia warunki do uznania go za podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, oraz że przedmiotowe usługi nie są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika niemieckiego.

Odnosząc zatem opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż z uwagi na niespełnienie przesłanki art. 28b ust. 2 ww. ustawy (podatnik niemiecki nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Holandii), przy założeniu, że niespełniona jest także przesłanka art. 28b ust. 3 (tj. usługobiorca posiada siedzibę, stałe miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Niemiec) w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1. Tym samym za miejsce świadczenia usług montażu linii produkcyjnych w Holandii, ale na rzecz podatnika niemieckiego, nie można uznać Holandii, lecz Niemcy.

Skoro więc – jak zostało wykazane powyżej – miejscem świadczenia, a zatem i opodatkowania przedmiotowej transakcji nie jest terytorium Polski, wskazać należy, iż sposób rozliczania podatku z tytułu świadczenia usług będących przedmiotem zapytania następuje zgodnie z regulacjami obowiązującymi w kraju uznanym za miejsce świadczenia, tj. w tym przypadku w Niemczech.

W przedmiotowej sprawie, spółka winna mieć również na względzie przepisy dotyczące wystawiania faktur. W myśl zatem art. 106 ust. 1 cyt. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 2 ww. ustawy o VAT).

Tym samym, o ile niemiecki kontrahent Spółki spełnia warunki wskazane w cyt. art. 106 ust. 2 ustawy o VAT, tj. nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej na terytorium świadczonych czynności (w Niemczech), Wnioskodawca winien wystawić fakturę zgodnie z § 25 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.11.2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1337 ze zm.), który brzmi następująco:

1. Przepisy § 5, 7-21 i 24 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.
2. Faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 5, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.
3. Faktury, o których mowa w ust. 1, mogą nie zawierać danych określonych w § 5 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. W przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.
   
   

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Firma świadcząca usługi nie jest zobowiązana do odprowadzenia podatku od towarów i usług w Polsce. Kwestia ewentualnego zarejestrowania się w innym kraju członkowskim uregulowana jest w przepisach tego kraju członkowskiego. W następstwie powyższego, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, Wnioskodawca winien dokumentować świadczone usługi, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - tj. Niemcy, wystawiając fakturę w trybie określonym w ww. art. 106 ust. 1 i ust. 2, przy zachowaniu norm wskazanych w § 25 cyt. rozporządzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż odnośnie drugiego z zadanych w złożonym wniosku pytania, tj. „Czy podwykonawca powinien odprowadzić podatek VAT...”, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – postanowienie znak IPPP1/443-1066/09-5/AP.

Ponadto, tut. Organ podatkowy zauważa, że złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, stąd też Wnioskodawca winien wnieść opłatę w wysokości 40 zł (zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej opłata za wydanie interpretacji indywidualnej wynosi 40 zł). Wnioskodawca dokonał wpłaty w wysokości 75 zł za wydanie interpretacji indywidualnej w dniu 23.10.2009 r. Zatem kwota 35 zł zgodnie z art. 14f § 2a ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) zostanie zwrócona na numer rachunku bankowego widniejący na załączonym do wniosku dowodzie wpłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.