INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 23.12.2009r. (data wpływu 31.12.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku z faktur dokumentujących dalsze okresowe opłaty leasingowe samochodu osobowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku z faktur dokumentujących dalsze okresowe opłaty leasingowe samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Mirosław B. jest właścicielem spółki pod nazwą K w P, która w dniu 28.07.2008 r. zawarła umowę leasingu operacyjnego na okres 24 m-cy i dokonała należnych opłat leasingowych. Umowa dotyczy samochodu osobowego dla potrzeb działalności spółki. Wstępna opłata oraz okresowe opłaty leasingowe rozliczane były proporcjonalnie do długości trwania umowy. Podatek od towarów i usług naliczany w fakturach za te opłaty odliczany był od podatku należnego w wysokości 60% do momentu odliczenia całego limitu (6 tys. zł). Z dniem 01.01.2009 r. Wnioskodawca zawiesił działalność spółki na okres 24 m-cy i jednocześnie z dniem 01.01.2009 r. rozpoczął działalność gospodarczą jako osoba fizyczna pod nazwą Y. W dniu 31.03.2009 r. został sporządzony aneks do w/w umowy leasingowej między tymi samymi stronami, gdzie Wnioskodawca został nowym korzystającym - jako właściciel nowej firmy. Z dniem 01.04.2009 r. przejął przedmiot leasingu, który wykorzystuję do wykonywania czynności opodatkowanych. Od dnia 01.04.2009 r. faktury za raty okresowe wystawiane są na firmę Y. Dodatkowo Wnioskodawca jako nowo korzystający - przejmujący prawa i obowiązki zapłacił 500,00 zł jako opłatę administracyjną za zawarcie aneksu do pierwotnej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nowo korzystający podmiot gospodarczy, który przejął przedmiot leasingu - samochód osobowy z dniem 01.04.2009 r. ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymywanych faktur dokumentujących dalsze okresowe opłaty leasingowe...

Zdaniem Podatnika z uwagi na to, że nie dochodzi do zmiany przedmiotu leasingu - samochodu osobowego lecz tylko leasingobiorcy, to ponownie należy stosować przepis art. 86 ust. 7 ustawy od towarów i usług. Oznacza to, że kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60 % kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymywanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu odliczeń w wysokości 6.000,00 zł.

Reasumując należy stwierdzić, że leasingobiorca który użytkuje przedmiot leasingu, niezależnie od tego, czy jest pierwszym użytkownikiem, czy też kolejnym, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124. W ust. 3 powołanego przepisu postanowiono, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Przepisu tego – zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy - nie stosuje się do:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z kolei w art. 86 ust. 7 cyt. ustawy postanowiono, iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przedmiotem leasingu jest samochód osobowy, który nie spełnia warunków określonych w przepisie art. 86 ust. 4 pkt 1 – 6 ustawy o VAT, zatem przy odliczaniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingu Wnioskodawca musi stosować ograniczenie, o którym mowa w powołanym wyżej art. 86 ust. 7 ustawy.

Przepis art. 86 ust. 7 ww. ustawy kierowany jest do leasingobiorcy będącego podatnikiem podatku VAT. To on bowiem ma prawo – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy - do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Co prawda w przypadku rat leasingowych od niektórych pojazdów, prawo to jest kwotowo ograniczone, ale brak jest podstaw do całkowitego pozbawiania Wnioskodawcy tego prawa, z tego tylko względu, że inny podmiot - będący odrębnym podatnikiem VAT – z prawa tego skorzystał.

Jeżeli mamy do czynienia z tym samym pojazdem, lecz leasingobiorca się zmienia, wówczas reguła, o której mowa w art. 86 ust. 7 ponownie znajduje zastosowanie. Kolejny leasingobiorca również ma prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z kolejno otrzymanych faktur dokumentujących opłaty leasingowe, aż do osiągnięcia limitu w kwocie 6.000 zł. Warunkiem prawa do odliczenia podatku naliczonego w takiej wysokości jest związek zakupu wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną.

Należy stwierdzić, iż podatnik nie jest związany limitem odliczenia podatku od towarów i usług obowiązującym poprzedniego leasingobiorcę tj. Spółkę, gdyż osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest nowym podatnikiem.

Reasumując, należy stwierdzić iż podatnikowi, który użytkuje samochód osobowy na podstawie umowy leasingu, niezależnie od tego czy jest pierwszym użytkownikiem tego samochodu czy też którymś w kolejności, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwota podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od raty lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Jednak suma tych kwot w całym okresie użytkowania przedmiotowego samochodu przez Podatnika nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł z zastrzeżeniem, że przedmiotowy samochód jest wykorzystywany do działalności opodatkowanej (co, jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, w przedmiotowej sprawie ma miejsce) i nie zostały spełnione przesłanki wyłączające odliczenie określone w art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.