INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2009r. (data wpływu 12 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług konserwacji urządzeń dźwigowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2009r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług konserwacji urządzeń dźwigowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ostatnim czasie pozyskał uprawnienia do przeprowadzania usługi konserwacji urządzeń dźwigowych.

Zamierza przeprowadzać usługę konserwacji urządzeń dźwigowych sklasyfikowanych wg PKWiU pod symbolem 29.22.92, które sam Wnioskodawca dostarcza i montuje. Urządzenia będą konserwowane:

• w budynkach niemieszkalnych, usługa opodatkowana będzie najprawdopodobniej stawką VAT 22%.
• w budynkach mieszkalnych gdzie inwestorami są osoby fizyczne oraz firmy. Budynki w których wykonywana będzie usługa konserwacji są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania zaliczanymi do obiektów budownictwa mieszkaniowego. W tym przypadku usługa najprawdopodobniej będzie opodatkowana stawką VAT 7%.
• Wnioskodawca wskazał ponadto, że budynki mieszkalne, w których odbywa się konserwacja urządzeń, sklasyfikowane są wg PKOB w dziale 11.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT 7% w przypadku wykonywania usługi konserwacji urządzeń dźwigowych PKWiU 29.22.92 (PKWiU 2008) w obiektach budownictwa mieszkaniowego ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wykonywania przez Wnioskodawcę usługi polegającej na konserwacji urządzeń dźwigowych PKWiU 29.22.92 na zlecenie usługobiorcy - osoby fizycznej lub firmy - realizowanej w obiektach zaliczanych do budownictwa mieszkaniowego (zdefiniowanego w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług) z wyłączeniem lokali użytkowych, zasadne jest stosowanie od tej czynności obniżonej stawki 7% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zatem zarówno towary jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Co do zasady, zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych z załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepis art. 41 ust. 12a ustawy o VAT określa, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W myśl art. 41 ust. 12b ww. ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Przepis art. 41 ust. 12c ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Zgodnie z treścią § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12
   - w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.
   
   

Powołane wyżej przepisy przewidują stosowanie obniżonej stawki podatku 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego oraz robót budowlano-montażowych, remontów i robót konserwacyjnych związanych z tym budownictwem.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont i konserwacja, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.)

Zgodnie ze słownikiem pojęć zawartym w art. 3 pkt 6, 7 i 8 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane przez słowo:

• "budowa" należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego,
• "roboty budowlane" należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego,
• "remont" należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.
  
  

Natomiast „konserwacja", zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999r., w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych (Dz. U. Nr 74, poz. 836), oznacza wykonywanie robót mających na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku.

Analiza powołanych przepisów ustawowych oraz § 6 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego pozwala zatem stwierdzić, że roboty konserwacyjne w obiektach mieszkalnych oznaczonych symbolem PKOB – 11 podlegają opodatkowaniu wg stawki 7% pod warunkiem jednak, że budynki te są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania i usługa wykonywana jest wyłącznie w lokalach mieszkalnych znajdujących się w tych budynkach, a nie w lokalach użytkowych.

Przepisy dotyczące podatku od towarów i usług przy formułowaniu zakresu pojęciowego towarów i usług oraz wyjątków w dziedzinie preferencyjnego opodatkowania lub zwolnień od tego podatku – co do zasady opierają się na klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W związku z tym dla określenia prawidłowej stawki podatku VAT niezbędne jest ustalenie do jakiego grupowania obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczone są wyroby czy usługi. Zatem dopiero ustalenie przez podatnika właściwego grupowania statystycznego dla dokonanej czynności pozwala na określenie prawidłowej stawki podatku VAT.

W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby lub usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. Zaś w przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może zwrócić się do Ośrodka Standartów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul Suwalska 29, 93-176 Łódź.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w ostatnim czasie pozyskał uprawnienia do przeprowadzania usługi konserwacji urządzeń dźwigowych.

Zamierza przeprowadzać usługę konserwacji urządzeń dźwigowych sklasyfikowanych wg PKWiU pod symbolem 29.22.92, które sam Wnioskodawca dostarcza i montuje. Urządzenia będą konserwowane:

• w budynkach niemieszkalnych, usługa opodatkowana będzie najprawdopodobniej stawką VAT 22%.
• w budynkach mieszkalnych gdzie inwestorami są osoby fizyczne oraz firmy. Budynki w których wykonywana będzie usługa konserwacji są budynkami mieszkalnymi stałego zamieszkania zaliczanymi do obiektów budownictwa mieszkaniowego. W tym przypadku usługa najprawdopodobniej będzie opodatkowana stawką VAT 7%.
  
  

Wnioskodawca wskazał ponadto, że budynki mieszkalne, w których odbywa się konserwacja urządzeń, sklasyfikowane są wg PKOB w dziale 11.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. pod symbolem PKWiU 29.22.92 wymienione zostały „Usługi napraw i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że zamierza świadczyć usługi konserwacji urządzeń dźwigowych sklasyfikowanych wg PKWiU pod symbolem 29.22.92 i usługi te wykonywane będą w budynkach mieszkalnych stałego zamieszkania zaliczanych do obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11).

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powyższego, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z cyt. wyżej rozporządzeniem w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje m.in.:

• 111 – budynki mieszkalne jednorodzinne,
• 112 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,
• 113 – budynki zbiorowego zamieszkania.
  
  

Biorąc zatem pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi konserwacji urządzeń dźwigowych, w budynkach mieszkalnych stałego zamieszkania zaliczonych do obiektów budownictwa mieszkaniowego (PKOB 11), o ile zostały przez Wnioskodawcę prawidłowo sklasyfikowane pod symbolem PKWIU 29.22.92 „Usługi napraw i konserwacji urządzeń dźwigowych i chwytaków”, będą podlegały opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia stawki podatku dla usług polegających na konserwacji urządzeń dźwigowych w obiektach budownictwa mieszkaniowego.

Odnośnie wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku kwestii dotyczącej stawki podatku dla usług polegających na konserwacji urządzeń dźwigowych w budynkach niemieszkalnych należy zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga tej kwestii gdyż we wniosku ORD-IN nie sformułowano pytania w tym zakresie oraz nie przedstawiono własnego stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU lub PKOB) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.