INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30.10.2009 r. (data wpływu 10.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wydawaniem magazynów reklamowych - jest prawidłowe,

• momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów w związku z wydawaniem magazynów reklamowych - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wydawaniem magazynów reklamowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie hurtowej sprzedaży towarów dla przedsiębiorców. Asortyment oferowanych przez Wnioskodawcę towarów jest różnorodny i dostosowany do potrzeb oraz oczekiwań wszystkich klientów. Klientami Wnioskodawcy w znacznej części są właściciele sklepów.

W ramach prowadzonych przez Spółkę działań marketingowych wydawany jest kolorowy magazyn skierowany przede wszystkim do właścicieli sklepów.

Przedmiotowe magazyny charakteryzują się różnorodną treścią. Zawierają one m.in.:

• komercyjne reklamy artykułów, które można kupić w sklepach Wnioskodawcy;

• informacje dotyczące bieżącej działalności Wnioskodawcy (np. relacje z otwarcia nowych punktów sprzedaży, informacje dotyczące targów organizowanych przez Wnioskodawcę lub w których brał udział Wnioskodawca.);

• przydatne informacje dotyczące Wnioskodawcy (numery telefonów, adresy sklepów, informacje dotyczące strony internetowej);

• artykuły dotyczące produktów, które można kupić w sklepach prowadzonych przez Wnioskodawcę, ich właściwościach, metodach zastosowania (np. przepisy kulinarne);

• artykuły z poradami biznesowymi i prawnymi, które mają ułatwić klientom działalność gospodarczą;

• opinie zadowolonych klientów.
  
  

Przedmiotowe magazyny są ogólnodostępne w halach Wnioskodawcy, każdy klient może bez problemu zapoznać się z każdą z pozycji. Ponadto, do najważniejszych klientów, magazyny wysyłane są bezpośrednio pocztą.

W związku z wydawaniem magazynów spółka ponosi m.in. takie koszty jak:

• przygotowania materiałów (artykułów, zdjęć);
• druku;
• wysyłki i dystrybucji magazynów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki związane z wydawaniem magazynów można w całości zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy wydawany magazyn ma charakter informacyjno-reklamowy.

Zgodnie z definicją słownikową reklama to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług”‚ informacja natomiast to „wiadomość o czymś lub zakomunikowanie czegoś”.

Magazyn ma zachęcić klientów do zakupów w halach Wnioskodawcy oraz wzmocnić relacje z klientami. Artykuły jakie są zamieszczane w przedmiotowych magazynach zawierają informacje na temat działalności Spółki, instrukcje i oferty jakie spółka kieruje do swoich klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wydawaniem magazynów reklamowych za prawidłowe,

• momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów w związku z wydawaniem magazynów reklamowych za prawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie hurtowej sprzedaży towarów dla przedsiębiorców. Asortyment oferowanych przez Wnioskodawcę towarów jest różnorodny i dostosowany do potrzeb oraz oczekiwań wszystkich klientów. Klientami Wnioskodawcy w znacznej części są właściciele sklepów.

W ramach prowadzonych przez Spółkę działań marketingowych wydawany jest kolorowy magazyn skierowany przede wszystkim do właścicieli sklepów.

Przedmiotowe magazyny charakteryzują się różnorodną treścią. Zawierają one m.in.: komercyjne reklamy artykułów, które można kupić w sklepach Wnioskodawcy; informacje dotyczące bieżącej działalności Wnioskodawcy (np. relacje z otwarcia nowych punktów sprzedaży, informacje dotyczące targów organizowanych przez Wnioskodawcę lub w których brał udział Wnioskodawca.); przydatne informacje dotyczące Wnioskodawcy (numery telefonów, adresy sklepów, informacje dotyczące strony internetowej); artykuły dotyczące produktów, które można kupić w sklepach prowadzonych przez Wnioskodawcę, ich właściwościach, metodach zastosowania (np. przepisy kulinarne); artykuły z poradami biznesowymi i prawnymi, które mają ułatwić klientom działalność gospodarczą; opinie zadowolonych klientów.

Przedmiotowe magazyny są ogólnodostępne w halach Wnioskodawcy, każdy klient może bez problemu zapoznać się z każdą z pozycji. Ponadto, do najważniejszych klientów, magazyny wysyłane są bezpośrednio pocztą.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w prawie podatkowym brak jest definicji reklamy. Zgodnie jednak z przyjętą linią orzecznictwa z definicji słownikowej wynika, że na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem reklamy rozumieć należy ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Reklama może mieć charakter publiczny lub niepubliczny.

Od reklamy należy odróżnić jednak informację handlową o towarach i firmie (np. zawiadomienie o istnieniu firmy, oferowanych produktach i ich cenach). Różni się ona od reklamy tym, iż nie zawiera w sobie elementów wartościujących przedmiot sprzedaży, ani zachęcających do jego nabycia.

Wydatki te podobnie jak wydatki na reklamę stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Wskazać należy jednak, iż ocena charakteru wydatku (reklama, informacja handlowa) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności gospodarczej i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc tą działalność może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Należy również podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskanym przychodem spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Ustawodawca w art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podzielił koszty na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c) oraz

• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d, 4e).
  
  

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem oraz koszty, które pomimo, że niewątpliwie związane są z osiągniętym przychodem, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Należy zatem zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Odnosząc powyższe do opisanego przez Spółkę stanu faktycznego stwierdzić należy, iż ponoszone wydatki związane z wydawaniem magazynów stanowią bez wątpienia koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami Spółki.

W świetle natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Datę poniesienia kosztu podatkowego określa art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym, koszty związane z wydawaniem kolorowych magazynów skierowanych do klientów Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.