INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni działkę gruntu leśnego niezabudowaną nabyła w dniu 14.11.2005 r. przy akcie notarialnym.

Działkę tę sprzedała w dniu 25.11.2009 r. za kwotę 97 000 przy akcie notarialnym X Złożyła oświadczenie w Urzędzie Skarbowym, że przychód ze sprzedaży działki wydatkuje, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007r. (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) w ciągu 2 lat od dnia sprzedaży na cele mieszkalne.

Wnioskodawczyni ma rozdzielność majątkową ze swoim mężem, zgodnie z umową majątkową małżeńską z dnia 16 czerwca 1999r.

Wnioskodawczyni nie posiada mieszkania ani domu, jej potrzeby mieszkaniowe nie są zaspokojone.

W dniu 15 maja 2006 r. kupiła niezabudowaną nieruchomość leśną - działkę 2560 mkw o numerze X

W dniu 25 września 2006 r. dostała Decyzję o warunkach zabudowy na tej działce, z której wynika, że może budować na niej budynek letniskowy całoroczny.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. dostała Decyzją pozwolenie na budowę na tej działce budynku letniskowego całorocznego i rozpoczęła budowę, która jest cały czas prowadzona (przewidywany termin zakończenia budowy to czerwiec 2011 r.). Jest to budynek murowany z dachówką ceramiczną, energooszczędny — mocno ocieplony, na trwałe związany z gruntem przy pomocy solidnych fundamentów z ogrzewaniem podłogowym.

Budowany przez Wnioskodawczynię budynek letniskowy całoroczny traktuje ona jako budynek, który zaspokoi jej podstawowe potrzeby mieszkaniowe.

Będzie tam mieszkała, na co pozwala jej praca, będzie też tam zameldowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki (potwierdzone fakturami ) z przychodu 97 000 zł uzyskanego ze sprzedaży działki w dniu 25.11.2009 r ponoszone przez Wnioskodawczynię na dalszą budowę tego budynku letniskowego całorocznego (który będzie zaspakajał jej potrzeby mieszkaniowe) może zaliczyć jako wydatki na cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm) ...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 22 kwietnia 2002 r. (FPK 17/01), który wyraził pogląd, zgodnie z którym o zaliczeniu budynku letniskowego do kategorii budynków mieszkalnych, w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, decyduje kryterium zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela. Stanowisko to zostało powtórzone w uchwale NSA z 01.07 2002 r. oraz w Wyroku Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17.02.2009 r. sygn. akt. I SA/Gl 843/08.

Wnioskodawczyni wskazała, iż bazując na w/w wyrokach NSA i Sądu Administracyjnego jej wydatki na budowany przez nią budynek letniskowy całoroczny należy zaliczyć jako wydatki na cele mieszkaniowe w myśl art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 stycznia 2007 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych po 1 stycznia 2007 roku.

Z analizy wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie należy odnieść się do przepisów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określony w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 28 ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu.

Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Zasada ta nie ma zastosowania do podatników, którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) – lub lit. e) ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację – na cele mieszkalne – własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
  
  

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) tej ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium RP, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Z powyższego wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wyłącznie wydatkowanie otrzymanych środków pieniężnych na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit a) lub lit. e) ustawy.

Możliwość ta jest jednak wyłączona (art. 21 ust. 2 pkt 2), gdy przychód zostanie wydatkowany na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, modernizację, adaptację lub remont budynku albo jego części – przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Jeżeli nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e). ustawy, podatek jest płatny najpóźniej następnego dnia po upływie terminów określonych w tym przepisie wraz z odsetkami naliczanymi: 1) od terminu płatności określonego w ust. 2 do dnia, w którym upłynęły dwa lata od dnia sprzedaży - w wysokości połowy odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych, 2) począwszy od następnego dnia po upływie dwóch lat, licząc od dnia sprzedaży, aż do dnia zapłaty - w pełnej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych. Zgodnie z art. 28 ust. 4 ustawy w terminie płatności podatku podatnik jest obowiązany złożyć deklarację według ustalonego wzoru.

W przedmiotowej sprawie, podstawą rozstrzygnięcia jest zatem ustalenie, czy budynek określony w pozwoleniu na budowę jako „budynek letniskowy całoroczny” może być uznany za budynek, którego budowa uprawnia do skorzystania ze zwolnienia, wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a)-e) ustawy.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zamieścił definicji legalnej pojęcia własnego budynku mieszkalnego. Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu tym mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego. Ani ustawa dotycząca prawa budowlanego ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji „domu letniskowego”. Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316), dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że dom letniskowy może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawczyni ma rozdzielność majątkową z mężem, nie posiada mieszkania, ani domu. W 2006 r. kupiła niezabudowaną nieruchomość leśną, na której w 2008 r. rozpoczęła budowę budynku letniskowego całorocznego. Wnioskodawczyni podała, że jest to budynek murowany z dachówką ceramiczną, energooszczędny — mocno ocieplony, na trwałe związany z gruntem przy pomocy solidnych fundamentów z ogrzewaniem podłogowym.

Budowany przez Wnioskodawczynię budynek letniskowy całoroczny traktuje ona jako budynek, który zaspokoi jej podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Będzie tam mieszkała, będzie też tam zameldowana.

W opisie stanu faktycznego podano, że będzie to budynek przystosowany do całorocznego zamieszkiwania, dlatego można stwierdzić, że budynek będący według tych kryteriów budynkiem letniskowym może być uznany za budynek mieszkalny.

Dlatego też stwierdzić należy, iż kwota wydatkowana na budowę ww. budynku mieszkalnego w okresie 2 lat od dnia sprzedaży działki, uzasadnia zastosowanie zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem, że od momentu sprzedaży działki nie posiada Pani innego budynku lub lokalu mieszkalnego poza budowanym budynkiem rekreacyjnym. Ponadto centrum życiowe Pani będzie koncentrować się w tym domu i właśnie on będzie służył zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, jednocześnie w ww. domu będzie Pani zamieszkiwać i uzyska Pani stały meldunek co dodatkowo potwierdziłoby mieszkalny charakter domu.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Panią do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Pani w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.