INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009r. (data wpływu do tut. BKIP 20 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2010r. (data wpływu 9 lutego 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT jest:
prawidłowe w zakresie organizowania:

• egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
• szkoleń, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszanie przepisów ruchu drogowego,
• corocznych szkoleń egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego,
• szkoleń w zakresie kierowania ruchem drogowym;

nieprawidłowe w zakresie organizowania:

• kursów dokształcających kierowców wykonujących transport drogowy
• kursów dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2009r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 lutego 2010r. (data wpływu 9 lutego 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 29 stycznia 2010r. znak IBPP1/443-1174/09/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

WORD został utworzony z dniem 1 stycznia 1998r. przez Wojewodę Zarządzeniem z dnia 22 grudnia 1997r. w sprawie utworzenia Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego i nadania mu Statutu. Podstawą prawną działania Wojewódzkich Ośrodków Ruchu Drogowego są przepisy art. 116-121 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.).

WORD wykonuje zadania określone w art. 117 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a mianowicie organizuje egzaminy państwowe sprawdzające kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami (PKWiU 85.53Z).

Przy realizacji tego ustawowego zadania stosuje się uregulowania wynikające z rozporządzeń wykonawczych do powołanych wyżej ustaw wydanych przez Ministra Infrastruktury, w tym: w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. z 2005r. Nr 217, poz. 1834 ze zm.), w sprawie wysokości opłat i stawek wynagrodzenia za sprawdzenie kwalifikacji oraz za wydanie dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2003r. Nr 219, poz. 2162 ze zm.) oraz Ministra Transportu w sprawie warunków wynagradzania egzaminatorów przeprowadzających egzaminy kandydatów na kierowców i kierowców (Dz. U. z 2007r. Nr 197, poz. 1437). Zakończony wynikiem pozytywnym egzamin państwowy przeprowadzony w WORD stanowi podstawę do wydania prawa jazdy określonej kategorii.

WORD realizuje także inne przypisane przepisami prawa zadania.

I tak na podstawie:

1. art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz.1998 ze zm.) – w WORD organizowane są szkolenia dla kierowców, którym naliczono punkty karne za naruszanie przepisów ruchu drogowego. Odbycie takiego szkolenia powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego;
2. art. 111 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym – w WORD organizowane są coroczne szkolenia dla egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego. Egzaminatora, który nie odbędzie takiego szkolenia Marszałek Województwa wykreśla z ewidencji egzaminatorów;
3. art. 39b ust. 2 ustawy o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 125, poz.874 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie kursów dokształcających kierowców wykonujących transport drogowy (Dz. U. z 2004r. Nr 122, poz. 1269 ze zm.) organizowane są kursy dokształcające kierowców wykonujących transport drogowy. Do ukończenia tego kursu obowiązana jest każda osoba na stanowisku kierowcy;
4. rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. z 2005r. Nr 217, poz. 1834 ze zm.) – WORD organizuje kursy kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy;
5. art. 6 ust. 3a ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz par. 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. z 2008r. Nr 132, poz. 839) – WORD organizuje szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym, którego ukończenie jest obowiązkowe dla osób wskazanych w ustawie Prawo o ruchu drogowym.
   
   

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, zarówno w przypadku egzaminów państwowych na prawo jazdy jak też szkoleń i kursów, obowiązek ich organizacji przez WORD wynika wprost z przepisów prawa publicznego.

Wojewódzkie Ośrodki Ruchu Drogowego są jednostkami sektora finansów publicznych i podlegają regulacjom ustawy z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.). Źródła przychodów oraz rozchody Ośrodków zostały określone ustawowo w art. 119 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z art. 119 ust. 7 cyt. ww. ustawy, WORD prowadzi odrębnie ewidencję przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem szkolenia lub egzaminowaniem jako działalnością oświatową i odrębnie dla każdej innej działalności. WORD nie ma wpływu na wysokość opłat pobieranych z tytułu przeprowadzania egzaminów państwowych na prawo jazdy, ustala je bowiem stosowne rozporządzenie Ministra Infrastruktury. Nie można również dowolnie dysponować uzyskanymi środkami finansowymi. Mogą one być przeznaczone wyłącznie na działalność statutową. Wynika to zarówno z powołanych wyżej przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, jak też ze Statutu nadanego uchwałą Zarządu Województwa z dnia 27 marca 2007r. w sprawie nadania Statutów Wojewódzkim Ośrodkom Ruchu Drogowego. Oznacza to, że WORD w zakresie realizacji zadań publicznych jest instytucją prawa publicznego, wykonującą zadania nałożone na niego przez przepisy ustawowe i w trybie określonym w tych przepisach, a w odniesieniu do organizacji egzaminów państwowych na prawo jazdy pobierających za tą czynność opłaty określone przepisami prawa publicznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 5 lutego 2010r:

Czy Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w zakresie prowadzonej przez niego działalności polegającej na organizowaniu:

• egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
• szkoleń, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszanie przepisów ruchu drogowego,
• corocznych szkoleń egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego,
• kursów dokształcających kierowców wykonujących transport drogowy,
• kursów dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy,
• szkoleń w zakresie kierowania ruchem drogowym

- jest czy też nie jest podatnikiem podatku VAT stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i Szóstej Dyrektywy Rady z 1977r.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w zakresie prowadzonej przez niego działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej:

1. jest instytucją prawa publicznego,
2. prowadzenie przedmiotowej działalności jest uprawnieniem i obowiązkiem WORD, nałożonym na niego przez przepisy prawa publicznego z wyłączeniem innych podmiotów. Spełnia zatem wszystkie przesłanki do uznania go za nie-podatnika VAT w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług i Szóstej Dyrektywy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe w zakresie organizowania:

1. egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
2. szkoleń, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszanie przepisów ruchu drogowego,
3. corocznych szkoleń egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego,
4. szkoleń w zakresie kierowania ruchem drogowym;

nieprawidłowe w zakresie organizowania:

1. kursów dokształcających kierowców wykonujących transport drogowy,
2. kursów dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2009r., gdyż Wnioskodawca zaznaczył, że złożony wniosek z dnia 17 listopada 2009r. dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1), który stwierdza, iż krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego, nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane. Przepisy ustawy o podatku VAT nie zawierają jednoznacznej definicji pojęcia organów władzy publicznej. Najbardziej precyzyjne w tym względzie są regulacje zawarte w ustawie z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104). Przepisy tej ustawy jednoznacznie rozdzielają organy władzy publicznej od innych jednostek sektora finansów publicznych, w tym samorządowych osób prawnych utworzonych na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego (art. 4 ust. 1 pkt 1 i pkt 12 ww. ustawy).

Z brzmienia art. 4 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o finansach publicznych wynika, że organy władzy publicznej tworzą organy władzy rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunał.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 jak i cyt. przepis obowiązującej obecnie Dyrektywy wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Zgodnie z art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie województwa (tj. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1590 ze zm.) do wyłącznej właściwości sejmiku województwa należy podejmowanie uchwał w innych sprawach zastrzeżonych ustawami i statutem województwa do kompetencji sejmiku województwa.

W myśl art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) sejmik województwa tworzy, po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu, wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego na obszarze województwa. Wojewódzki ośrodek ruchu drogowego jest samorządową wojewódzką osobą prawną (ust. 2), a nadzór nad nim sprawuje zarząd województwa (ust. 3). W jego ramach może kontrolować dokumentację finansową ośrodka, lecz nie może kontrolować dokumentacji i działalności związanej z egzaminowaniem, co należy do wyłącznej kompetencji wojewody (art. 112 ust. 2 pkt 1).

Stosownie do art. 119 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, przychodami ośrodka są między innymi wpływy z opłat za prowadzenie egzaminów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami, wpływy za wykonywanie innych zadań z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego jak również wpływy działalności gospodarczej.

W oparciu o treść art. 117 ww. ustawy Prawo o ruchu drogowym, należy stwierdzić, iż podstawowym zadaniem ośrodka jest organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. Wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego poza podstawową działalnością mogą wykonywać uboczną działalność związaną z bezpieczeństwem ruchu drogowego jak również inną działalność, z tym że uzyskane w ten sposób środki muszą być przeznaczane na działalność związaną z egzaminowaniem lub bezpieczeństwem ruchu drogowego

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca został utworzony z dniem 1 stycznia 1998r. zarządzeniem Wojewody. W zakresie realizacji zadań publicznych WORD jest instytucją prawa publicznego, wykonującą zadania nałożone na niego przez przepisy ustawowe i w trybie określonym w tych przepisach. Jednym z zadań określonych w ustawie Prawo o ruchu drogowym jest organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż wykonuje również inne czynności, a mianowicie organizuje:

• szkolenia, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego,
• coroczne szkolenia dla egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego,
• kursy dokształcające kierowców wykonujących transport drogowy,
• kursy dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy,
• szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym.

Wnioskodawca wskazał dodatkowo, iż obowiązek wykonywania ww. czynności (tj. organizacji egzaminów i szkoleń) wynika wprost z przepisów prawa publicznego.

Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego pojawiły się wątpliwości Wnioskodawcy czy wykonując ww. czynności stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie jest podatnikiem podatku VAT.

Analizując przedstawiony w sprawie stan faktyczny w zakresie działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę poza przepisami jakie wskazał Wnioskodawca w treści wniosku, należy wskazać jeszcze inne istotne w sprawie przepisy prawa.

Z przepisu art. 1 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 75a ust. 1, 3, 5 i 9, art. 97 ust. 3, art. 98 ust. 5, art. 110 ust. 1 pkt 10, art. 111 ust. 1, art. 112 ust. 1, art. 113 ust. 1, art. 114 ust. 3, art. 122 ust. 8 i 9, art. 124a ust. 3 i 10, art. 124b ust. 1-3, 5, art. 140 ust. 4, art. 140g ust. 2, art. 140i i art. 140k, są zadaniami z zakresu administracji rządowej.

Natomiast z przepisu art. 102 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy wynika, ze szkolenie osoby ubiegającej się o wydanie uprawnienia do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem jest prowadzone:

• w formie kursu – w ośrodku szkolenia kierowców
• w formie zajęć szkolnych dla uczniów – przez szkołę, w której programie nauczania jest przewidziane uzyskanie umiejętności kierowania pojazdem silnikowym.
• Ośrodek szkolenia kierowców może być prowadzony przez:
• przedsiębiorcę;
• jednostkę wojskową – w zakresie szkolenia żołnierzy na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej;
• jednostkę resortu spraw wewnętrznych – w zakresie szkolenia osób na potrzeby resortu.

Przepis art. 103 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej i wymaga uzyskania wpisu do rejestru przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców.

Zasady prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców i warunki jakie muszą spełniać te ośrodki zostały uregulowane w § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. Nr 217 poz. 1834 ze zm.). Rozporządzenie to określa wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących szkolenie w zakresie wyposażania dydaktycznego, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do szkolenia jak również wymagania w stosunku do podmiotów prowadzących egzaminy państwowe w zakresie wyposażenia, warunków lokalowych, placu manewrowego i pojazdów przeznaczonych do egzaminowania.

Powołane wyżej rozporządzenie w § 2 pkt 3 i 4 wyraźnie precyzuje pojęcia takie jak:

• - kierownik ośrodka szkolenia kierowców – rozumie się przez to przedsiębiorcę, dowódcę jednostki wojskowej, szefa jednostki resortu spraw wewnętrznych prowadzących ośrodek szkolenia kierowców oraz dyrektora szkoły prowadzącej programowe szkolenie kandydatów na kierowców lub osobę przez nich wyznaczoną
• - ośrodku egzaminowania – rozumie się przez to wojewódzki ośrodek ruchu drogowego oraz przedsiębiorstwo komunikacji publicznej, o których mowa w art. 109 ust. 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

Przepisy art. 109 ust. 1 i 2 ustawy Prawo o ruchu drogowym określają, że egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem oraz osoby, o której mowa w art. 114, przeprowadza egzaminator zatrudniony przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.

Egzamin państwowy jest organizowany w:

• - wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego – w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy,
• - przedsiębiorstwie komunikacji publicznej, upoważnionym przez starostę – w zakresie pozwolenia do kierowania tramwajem.

Przepis art. 110 ust. 1 pkt 10 stanowi, że egzaminatorem może być osoba, która została wpisana do ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez marszałka województwa. Przy tym wskazać ponownie należy na przepis powołany wyżej tj. przepis art. 1 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, z którego wynika, że egzaminator wykonując zadania w imieniu zarządu województwa, jest osobą wykonującą zadania z zakresu administracji rządowej. Egzaminator w czasie wykonywania obowiązków zawodowych podlega ochronie przysługującej funkcjonariuszowi publicznemu (art. 110a ust. 3).

Marszałek województwa dokonuje wpisu osoby do ewidencji egzaminatorów, jeżeli spełnia ona warunki określone w art. 110 ust. 1 pkt 2-9 (art. 111 ust. 1 ustawy).

Z przepisu art. 112 ust. 1 wynika także, że nadzór nad przeprowadzeniem egzaminów państwowych sprawuje marszałek województwa. Przepis ten także jest wskazany w art. 1 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a zatem marszałek województwa również jest organem władzy i wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej.

Podsumowując wyżej wskazane przepisy prawa oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że wojewódzki ośrodek ruchu drogowego powołany jest przede wszystkim do organizowania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. Egzamin państwowy sprawdzający kwalifikacje osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem oraz osoby, o której mowa w art. 114, przeprowadza egzaminator zatrudniony przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Egzaminator ten wpisany do ewidencji egzaminatorów prowadzonej przez marszałka województwa wykonuje zadania z zakresu administracji rządowej.

Zatem uznać należy, że w zakresie działalności polegającej na organizowaniu w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego egzaminów państwowych przy udziale egzaminatora zatrudnionego przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego Wnioskodawca wypełnia zadania z zakresu administracji rządowej. W tym też zakresie Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej.

Natomiast przy rozpatrywaniu kwestii prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności w pozostałym zakresie wskazanym we wniosku tj. organizacji szkoleń i kursów dokształcających, o których mowa we wniosku, należy odnieść się do ich kontekstu poprzez pryzmat następujących przepisów.

Przepis § 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 2002r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. Nr 236, poz. 1998) określa, że szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy, organizuje dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, według programu, który stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia. Dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego potwierdza odbycie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, wydając uczestniczącemu w nim kierowcy zaświadczenie (ust. 2).

Natomiast art. 130 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym stanowi, że kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczy punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy.

Również z przepisu art. 111 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że egzaminator zatrudniony w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego podlega corocznie szkoleniu organizowanemu przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Celem podnoszenia kwalifikacji przez egzaminatora jest jego obowiązkowy udział w okresowym szkoleniu organizowanym corocznie przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego. Szkoleniu temu podlega egzaminator zatrudniony na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego; taki obowiązek nie ciąży na egzaminatorze niezatrudnionym w ośrodku. Nieodbycie tego szkolenia skutkuje skreśleniem egzaminatora z ewidencji (art. 110-113).

Na podstawie § 46 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów, Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego prowadzi szkolenia kandydatów na egzaminatorów i egzaminatorów.

W myśl przepisu § 50 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów zaświadczenie o ukończeniu kursu kwalifikacyjnego dla kandydatów na egzaminatorów wydaje dyrektor Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego kandydatowi na egzaminatora lub egzaminatorowi, który:

1. odbył wymagane programem szkolenie,
   1. uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów objętych planem naucz
   1. uzyskał pozytywny końcowy wynik nauczania w zakresie wszystkich przedmiotów objętych planem nauczania,
   2. posiada wiedzę i umiejętności określone w charakterystyce absolwenta kursu,
   3. uzyskał pozytywny wynik egzaminu końcowego.
   
   

Również na podstawie § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 18 lipca 2008r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 132, poz. 839) szkolenie w zakresie kierowania ruchem drogowym organizuje odpłatnie wojewódzki ośrodek ruchu drogowego. Dokumentem potwierdzającym posiadanie uprawnień do wykonywania niektórych czynności związanych z kierowaniem ruchem drogowym jest zaświadczenie wydane przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego (§ 9 ust. 5).

Z powyższych przepisów prawa wynika, że jedynie wojewódzki ośrodek ruchu drogowego może organizować na terenie kraju szkolenia, o których mowa powyżej.

Jest jedyną wskazaną przez przepisy prawa publicznego instytucją, która posiada uprawnienia do działania we wskazanym zakresie, tj. przeprowadzania:

• - szkoleń, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenia przepisów ruchu drogowego,
• - corocznych szkoleń dla egzaminatorów zatrudnionych w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego,
• - szkoleń w zakresie kierowania ruchem drogowym.

Z tego też względu Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego, wykonując zadania nałożone na niego przez przepisy ustawowe, a w szczególności Prawo o ruchu drogowym, w zakresie zadań wskazanych powyżej, działa również jako organ władzy publicznej. Działalność ta wyłączona jest z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Natomiast w pozostałym zakresie wskazanym we wniosku tj. w zakresie przeprowadzania szkoleń i różnych kursów dokształcających, Wnioskodawca działa jako każdy przedsiębiorca prowadzący:

• ośrodek szkolenia dla osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami,
• działalność w zakresie prowadzenia kursów dokształcających dla kierowców wykonujących transport drogowy,
• kursy kwalifikacyjne na instruktorów nauki jazdy i instruktorów nauki jazdy.

Z przepisu art. 39a ust. 1 pkt 5 oraz art. 39b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001r. Transport drogowy (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) wynika, że przedsiębiorcy lub inne osoby wykonujące transport drogowy mogą zatrudnić kierowcę, który uzyskał kwalifikację wstępną; zajęcia, o których mowa w art. 39b ust. 3, przeprowadzane są w formie:

1. zajęć szkolnych dla uczniów – w szkole, jeżeli w programie nauczania jest przewidziane uzyskanie kwalifikacji kierowcy wykonującego przewóz drogowy, albo
2. kursu kwalifikacyjnego – w ośrodku szkolenia

Przepis § 33 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów określa, że szkolenie kandydatów na instruktorów nauki jazdy i instruktorów nauki jazdy, w formie kursu kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 105 ust. 2 pkt 4 ustawy, prowadzi podmiot spełniający wymagania, o których mowa w § 3. Zaświadczenie o ukończeniu kursu kwalifikacyjnego w zakresie szkolenia podstawowego lub dodatkowego wydaje kierownik jednostki prowadzącej szkolenie kandydatów na instruktora (§ 38 ust. 1).

Wszystkie wskazane wyżej czynności w zakresie szkoleń i kursów, wykonywane są przez Wnioskodawcę na podstawie przepisu art. 103 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Jest to działalność wykonywana na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. W przypadku wykonywania ww. szkoleń, Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego działa na rynku gospodarczym jako jeden z konkurencyjnych ośrodków szkolenia kierowców. Zatem z tytułu ich wykonywania Wnioskodawca nie może zostać uznany jako organ władzy publicznej, a tym samym czynności te nie mogą korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Zatem podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie organizowania:

1. egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
2. szkoleń, których odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszanie przepisów ruchu drogowego,
3. corocznych szkoleń egzaminatorów zatrudnionych w Wojewódzkim Ośrodku Ruchu Drogowego,
4. szkoleń w zakresie kierowania ruchem drogowym;

nieprawidłowe w zakresie organizowania:

1. kursów dokształcających kierowców wykonujących transport drogowy,
2. kursów dla kandydatów na instruktorów i instruktorów nauki jazdy.

Jednocześnie nie uznano za zasadne ustosunkowanie się do wskazanego we wniosku postanowienia innego organu podatkowego. Wyjaśnić należy, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa.

Zatem tut. organ przy wydawaniu interpretacji indywidualnej nie ma obowiązku posiłkować się stanowiskiem innych organów podatkowych.

Na marginesie należy również wyjaśnić, iż w Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług nie posługuje się – podanym przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego – symbolem 85.53Z. Usługi świadczone przez szkoły nauki jazdy, nauki pilotażu lub żeglarstwa sklasyfikowane są pod symbolem 85.53 klasyfikacji wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 208, poz. 1293 ze zm.).

Jednakże dla celów podatkowych stosuje się do dnia 31 grudnia 2010r. klasyfikację określoną zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.