INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 18 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia dla biegłych sądowych, tłumaczy, kuratorów zawodowych, obrońców z urzędu (adwokatów) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wynagrodzenia dla biegłych sądowych, tłumaczy, kuratorów zawodowych, obrońców z urzędu (adwokatów).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest płatnikiem wynagrodzenia biegłych sądowych, którzy wydali opinie na zlecenie wnioskodawcy i jednostki podległej. Podstawą wydania opinii jest postanowienie prokuratora prowadzącego postępowanie o powołaniu biegłego. Biegli otrzymują wynagrodzenie w zależności od zakresu, rodzaju i stopnia komplikacji, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975r. w sprawie kosztów przeprowadzania dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym. Wnioskodawca jako płatnik nie podpisuje z biegłymi umowy o dzieło lub umowy zlecenia, w związku z czym nie może przewidzieć wysokości wynagrodzenia, jak również określić ilości wykonywanych przez biegłego w danym miesiącu opinii.

Analogicznie wygląda sytuacja odnośnie:

• biegłych tłumaczy, których wynagrodzenie w zależności od zakresu, rodzaju tłumaczenia i skomplikowania, wypłacane jest w oparciu o Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie wynagradzania za czynności tłumacza przysięgłego,
• kuratorów zawodowych, których wynagrodzenie w formie ryczałtu, określa ustawa z dnia 27 lipca 2001r. o kuratorach sądowych,
• obrońców z urzędu (adwokatów), których wynagrodzenie w zależności od rodzaju sprawy, określa Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
  
  

Jak dotąd wnioskodawca pobiera i odprowadza z tytułu, o których mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9 ustawy powinien pobierać i odprowadzać zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 pkt 5a zryczałtowany podatek dochodowy...

Zdaniem wnioskodawcy z przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a wynika, że jeżeli biegły sądowy, tłumacz, kurator czy obrońca z urzędu (adwokat) uzyskuje przychód w toku dochodzenia na skutek opracowania opinii na zlecenie prokuratora, a wysokość tego wynagrodzenia jest określona w umowie lub umowach zawartych z tym biegłym, niebędącym pracownikiem wnioskodawcy, a kwota nie przekracza 200,00 zł, to jest on opodatkowany podatkiem ryczałtowym.

A zatem, gdyby suma wynagrodzenia z tytułu wskazanego w art. 13 pkt 2 lub 5-9 nie została określona w umowie, to tym samym wydaje się, że powołana norma nie będzie mieć zastosowania. Ponieważ wnioskodawca nie zawiera z biegłym, tłumaczem, kuratorem i adwokatem umowy lub umów, ani też nie może przewidzieć wysokości wynagrodzenia, jak również określić wykonywanych przez biegłego w danym miesiącu opinii – to zdaniem wnioskodawcy art. 30 ust. 1 pkt 5a w opisanym przypadku nie obowiązuje.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłami przychodów jest m. in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 powołanej powyżej ustawy zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 lub 5-9, a zatem obejmuje również dochody, o których mowa w pkt 6 w art. 13 ustawy.

Przy czym podkreślić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej powyżej ustawy będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 oraz 5-9, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

W myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca jest płatnikiem wynagrodzenia biegłych sądowych, którzy wydali opinie na zlecenie wnioskodawcy. Podstawą wydania opinii jest postanowienie prokuratora prowadzącego postępowanie o powołaniu biegłego. Biegli otrzymują wynagrodzenie w zależności od zakresu, rodzaju i stopnia komplikacji. Wnioskodawca jako płatnik nie podpisuje z biegłymi umowy o dzieło lub umowy zlecenia, w związku z czym nie może przewidzieć wysokości wynagrodzenia, jak również określić ilości wykonywanych przez biegłego w danym miesiącu opinii. Analogicznie wygląda sytuacja odnośnie biegłych tłumaczy, kuratorów zawodowych, obrońców z urzędu (adwokatów).

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera umowy zlecenia z biegłymi, tłumaczami, kuratorami i adwokatami to jednak zleca im wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku. Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia (powołania) nie wynika jaka jest wysokość należności miesięcznej (jak wnioskodawca stwierdza – nie może przewidzieć wysokości wynagrodzenia, jak również określić wykonywanych przez biegłego w danym miesiącu opinii), to oznacza, że nie są spełnione warunki do zastosowania ryczałtu, tym samym wnioskodawca powinien pobrać zaliczkę na podatek. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to ze zlecenia wykonania określonych czynności winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu.

W przypadku, gdy zlecenie wykonania określonych czynności nie zawiera określonej miesięcznej kwoty nieprzekraczającej 200 zł, to płatnik powinien pobrać zaliczkę na podatek, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

W opisanym stanie faktycznym, istotnie nie można zastosować uregulowań określonych w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy. Jednakże – w kontekście dokonanej powyżej analizy przywołanego przepisu – nie można zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, z którego wynika, ze nie może on zastosować normy zawartej w cyt. art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem m.in. nie zawiera z ww. osobami stosownych umów. Jak wykazano powyżej, to nie jest warunkiem koniecznym do poboru podatku według ww. przepisu.

Z tych też względów stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.