INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) oraz rozporządzeniem Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. (Dz. U. Nr 196 poz. 2018) otrzymał Pan jednorazową pomoc finansową na podjęcie działalności gospodarczej w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Kapitał Ludzki, Narodowa Strategia Spójności Aktywacja Zawodowa Osób Bezrobotnych, działanie 6.1 „Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz wspieranie aktywności zawodowej w regionie”, poddziałanie 6.1.3 „Poprawa zdolności do zatrudnienia oraz podnoszenie poziomu aktywności zawodowej osób bezrobotnych w ramach programu operacyjnego Kapitał Ludzki” lata 2008-2013. Zgodnie z umową o przyznanie ze środków Funduszu Pracy dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, dofinansowanie przeznaczył Pan na pokrycie kosztów związanych z zakupem wyposażenia oraz środków trwałych, niezbędnych do rozpoczęcia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – zadano następujące pytanie.

Czy ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.). Zatem środki finansowe, które otrzymał Pan z Funduszu Pracy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów podatkowych od źródła jego finansowania. Wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów, gdy spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatek może stanowić koszt podatkowy jeżeli nie znajduje się na negatywnej liście, o której mowa w art. 23 ww. ustawy oraz został faktycznie poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Koszty poniesione na zakup wyposażenia zaliczone zostały bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki poniesione przez Pana na zakup wyposażenia ze środków przyznanych z Powiatowego Urzędu Pracy stanowią koszt uzyskania przychodów, albowiem spełniają kryteria zawarte w powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 tej ustawy.

Natomiast zakupione z otrzymanej dotacji środki trwałe wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych, ale odpisy amortyzacyjne nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. (…).

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że z Powiatowego Urzędu Pracy – w ramach projektu współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego Kapitał Ludzki, Narodowa Strategia Spójności Aktywacja Zawodowa Osób Bezrobotnych, działanie 6.1. – otrzymał Pan jednorazową pomoc finansową na podjęcie działalności gospodarczej. Zgodnie z umową o przyznanie ww. środków, dofinansowanie przeznaczył Pan na pokrycie kosztów związanych z zakupem wyposażenia oraz środków trwałych, niezbędnych do rozpoczęcia działalności gospodarczej.

Zgodnie z § 3 pkt 7 i 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) pod pojęciem:

• wyposażenie – rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych;
• środki trwałe – rozumieć należy środki trwałe w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby mógł Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia, niezbędnego do rozpoczęcia działalności gospodarczej, a sfinansowanego ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest jednakże istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Sfinansowanie wydatków na zakup wyposażenia z Powiatowego Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2009 r.).

Natomiast w odniesieniu do środków trwałych wskazać należy, że w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Co do zasady, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23, co wynika z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie jednak do treści art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Wobec powyższego, w przypadku nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując stwierdzić należy, że wydatki na nabycie wyposażenia, niezbędnego do rozpoczynanej działalności gospodarczej, sfinansowane ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Natomiast środki trwałe zakupione z otrzymanej dotacji winny być ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednakże odpisy amortyzacyjne dokonywane od tych środków trwałych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.