INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 28 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w miesiącu październiku 2009 r. Jej pierwszy rok podatkowy zgodnie z umową spółki zakończy się w dniu 31 grudnia 2010 r. (kolejne lata podatkowe będą pokrywać się z latami kalendarzowymi). Spółka ma zamiar w 2009 r. i w 2010 r. zakupić środki trwałe zaliczane do 3-8 grypy KŚT (oprócz samochodów osobowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka, która rozpoczęła działalność gospodarczą w miesiącu październiku 2009 r. ma prawo do skorzystania z jednorazowej amortyzacji środków trwałych w 2009 roku i 2010 roku zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych oprócz samochodów osobowych i czy limit ten wynosi 338 000 zł czy 422 000 zł...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż skoro rozpoczynająca działalność Spółka nie została utworzona w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo w wyniku przekształcenia spółki lub spółek nie mających osobowości prawnej albo przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej 34 000 zł, ma prawo do skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT oprócz samochodów osobowych do wysokości nie przekraczającej 338 000 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż ogólną definicję roku podatkowego zawiera art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), który stanowi, iż rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Przepisy dotyczące roku podatkowego dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych określone zostały w art. 8 ust. 1–7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Ustawa daje podatnikom możliwość wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy, a także zawiera określenie roku podatkowego w sytuacjach szczególnych.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 8 ust. 1 ww. ustawy rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Natomiast art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Innymi słowy, przepis art. 8 ust. 2a ww. ustawy ma zastosowanie tylko do podatników podejmujących po raz pierwszy działalność, w przypadku, gdy wybiorą rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym (inaczej mówiąc, gdy nie wybiorą skutecznie roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy) oraz pod warunkiem, że rozpoczną działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego (a nie obrotowego, czy przyjętego roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy).

W zależności więc od rozwiązania przyjętego fakultatywnie przez podatnika, pierwszy rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym i może trwać maksymalnie 12 lub 18 miesięcy kalendarzowych.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w miesiącu październiku 2009 r., a pierwszy rok podatkowy zgodnie z umową spółki zakończy się w dniu 31 grudnia 2010 r. (kolejne lata podatkowe będą pokrywać się z latami kalendarzowymi). Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika więc, iż stosownie do treści art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pierwszym rokiem podatkowym Spółki jest okres 15 kolejnych miesięcy kalendarzowych, począwszy od miesiąca października 2009 r. do miesiąca grudnia 2010 r.

Wnioskodawca wskazuje, iż w pierwszym podatkowym roku prowadzonej działalności, Spółka ma zamiar zakupić środki trwałe zaliczane do 3-8 grypy Klasyfikacji Środków Trwałych (oprócz samochodów osobowych).

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest natomiast kwestia dotycząca możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji środków trwałych w 2009 roku i 2010 roku, a więc w pierwszym podatkowym roku prowadzonej działalności gospodarczej, zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych oprócz samochodów osobowych i czy limit ten wynosi 338 000 zł czy 422 000 zł.

W związku z powyższym wskazać należy, iż stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały, musi spełniać on następujące warunki:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie natomiast z art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto, zgodnie z art. 16k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Z metody amortyzacji, polegającej na jednorazowym zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50.000 euro, mogą zatem skorzystać dwie grupy podmiotów:

• podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,
• mali podatnicy.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 16k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2. w wyniku przekształcenia spółki lub spółek niemających osobowości prawnej, albo
3. przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro; wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio art. 14.

Z przedstawionych okoliczności wynika jednak, iż Spółka nie została utworzona w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo w wyniku przekształcenia spółki lub spółek nie mających osobowości prawnej albo przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej 34 000 zł.

Wskazać należy również, iż przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł (art. 16k ust. 12).

Zauważyć należy jednak, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 marca 2009 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587), w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2, wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy w roku 2008 lub 2009 rozpoczęli prowadzenie działalności, mogą zgodnie z zasadami określonymi w art. 16k ust. 7-13 ustawy zmienianej w art. 2 dokonywać odpisów amortyzacyjnych, do kwoty limitu określonej w ust. 1, także w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności (art. 5 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisu ust. 3 nie stosuje się jednak do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których pierwszy rok podatkowy kończy się w dniu 31 grudnia 2010 r.

Zatem możliwość jednorazowej amortyzacji została w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 roku i 2010 roku uatrakcyjniona poprzez podniesienie kwoty limitów odpisów amortyzacyjnych do 100 000 euro.

Stosowanie do treści art. 16k ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku podatników, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą w 2009 roku, przeliczenia kwoty 100 000 euro na złotówki należy dokonać na pierwszy dzień roboczy miesiąca października 2008 roku. Średni kurs euro NBP na dzień 1 października 2008 r. (tj. pierwszy dzień roboczy tego miesiąca) wyniósł 3,3775. W konsekwencji limit jednorazowej amortyzacji w pierwszym roku podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 16k ust. 7 ww. ustawy, w przypadku podatników rozpoczynających działalność gospodarczą w 2009 roku, wynosi 338 000 zł.

Natomiast w przypadku podatników, którzy rozpoczęli działalność gospodarczą w 2010 roku, przeliczenia kwoty 100 000 euro na złotówki należy dokonać na pierwszy dzień roboczy miesiąca października 2009 r. Średni kurs euro NBP na dzień 1 października 2009 r. (tj. pierwszy dzień roboczy tego miesiąca) wyniósł 4,2228. W konsekwencji limit jednorazowej amortyzacji w pierwszym roku podatkowym prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 16k ust. 7 ww. ustawy, w przypadku podatników rozpoczynających działalność gospodarczą w 2010 roku, wynosi 422 000 zł.

Reasumując, skoro Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą w 2009 roku, a jej pierwszy rok podatkowy trwa do dnia 31 grudnia 2010 r., to zakupując w tym roku podatkowym środki trwałe zaliczone do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, oprócz samochodów osobowych, w związku z treścią art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma prawo dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych składników majątku, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 338 000 zł łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W konsekwencji stanowisko Spółki, w świetle którego Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT oprócz samochodów osobowych, zakupionych w 2009 roku i 2010 roku, do wysokości nie przekraczającej 338 000 zł, z uwagi, iż pierwszym rokiem podatkowym Spółki jest okres 15 kolejnych miesięcy kalendarzowych, począwszy od miesiąca października 2009 roku do miesiąca grudnia 2010 r., jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.