INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. (data wpływu 30 listopada 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 24 listopada 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku dzierżawy gruntów na cele rolnicze.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 stycznia 2010r. Nr IBPP1/443-1216/09/AL.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina zawarła umowy na dzierżawę gruntu z osobami fizycznymi. W umowach wskazano, że grunty są przeznaczone na cel ogrodniczy – na powiększenie swojego ogródka przydomowego. Do stawki czynszu za dzierżawę nie został doliczony podatek VAT w wysokości 22%.

Przedmiotem świadczeń usług jest fragment nieruchomości gruntowej, dla której Gmina posiada obowiązujący MPZP, którego zapisy dla dzierżawionego fragmentu nieruchomości oznaczone są symbolami: 1 MN, 2 MN, 5 MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, KDD - droga gminna dojazdowa, ZE - tereny cieków z zielenią. Przedmiotowy dzierżawiony fragment działki nie jest zabudowany, (parametry działki pozwalają na jej zabudowę). Przedmiotowy teren wydzierżawiany jest z przeznaczeniem na cele rolne. Osoba, która dzierżawi grunt nie jest rolnikiem.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 28 stycznia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż z umowy zawartej z osobą wydzierżawiającą wynika, że jest zawarta z przeznaczeniem na wykorzystanie do celów rolnych. Ponadto w umowach zawarty został paragraf, który mówi, że wszelkie zmiany sposoby użytkowania wydzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym.

Osoba wykorzystuje grunt z przeznaczeniem jako użytki zielone, łąki zielone.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w jego ocenie wydzierżawienie nieruchomości na cele rolne oznacza wydzierżawienie gruntu na jedną z działalności opisanych w art. 2 ust 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).

Wnioskodawca nie wnika, czy dzierżawca ma uprawnienia rolnika - jeśli osoba podpisuje umowę dzierżawy gruntu z przeznaczeniem na cele rolne jest zobowiązany tak daną nieruchomość wykorzystywać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 stycznia 2010r.):

Czy Gmina prawidłowo zwalnia z podatku VAT dzierżawę gruntów, przeznaczonych w umowie z dzierżawcami (osobami fizycznymi) na cele rolne w sytuacji, gdy dla dzierżawionych nieruchomości Gmina posiada obowiązujący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, (zgodnie z którym przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona na cele rolne) uznając, iż dzierżawa gruntów na ww. cel podlega zwolnieniu z VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336)...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 stycznia 2010r.) dzierżawa gruntów podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22% jako świadczenie usług zgodnie z art. 41 ust 1 w związku z art. 8 ust. 1 i art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (zwaną dalej „ustawą o VAT”).

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku VAT dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze. Przepisy ustawy o VAT ani przepisy rozporządzenia wykonawczego powołanego powyżej nie definiują pojęcia „cele rolnicze”. W art. 2 pkt 15 ustawy o /AT zdefiniowane zostało wyłącznie pojęcie „działalności rolniczej”, przez którą rozumie się „produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00. 11), a także świadczenie usług rolniczych.”

W ocenie Wnioskodawcy można uznać, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystywany do ww. działalności rolniczej. Wnioskodawca uważa, że jeżeli zapisy umowy dzierżawy wskazują, iż dzierżawca ma obowiązek wykorzystać grunt do celów rolnych, a ponadto z umowy wynika, że wszelkie zmiany sposobu użytkowania wydzierżawianego gruntu powinny być uzgodnione z wydzierżawiającym, jak w stanie faktycznym - wówczas taka dzierżawa gruntu podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Według Wnioskodawcy decydujące znaczenie przy ocenie przeznaczenia nieruchomości mają zapisy w umowie dzierżawy, mimo obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości, z którego wynika, że ta nieruchomość nie jest przeznaczona na cele rolne. Właściciel jest bowiem upoważniony do wydzierżawienia nieruchomości na dowolny cel, a zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają znaczenie przy kwestii ewentualnej zabudowy działki.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że dla stanu faktycznego prawidłowo zwalnia dzierżawę gruntów z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2009r., gdyż we wniosku z dnia 24 listopada 2009r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 tej ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Wspólnoty Europejskiej.
   
   

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, wydane zostało, obowiązujące od dnia 1 grudnia 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r., rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwane dalej rozporządzeniem wykonawczym do ustawy o VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 tego rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Cytowany wyżej przepis § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT zwalnia zatem od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Z powyższych przepisów wynika, iż dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i czynność ta, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”.

W art. 2 pkt 15 zdefiniowana została wyłącznie działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji, uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Zatem gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Gmina zawarła umowy na dzierżawę gruntu z osobami fizycznymi. W umowach wskazano, że grunty są przeznaczone na cel ogrodniczy – na powiększenie swojego ogródka przydomowego.

Przedmiotem świadczonych usług jest fragment nieruchomości gruntowej, dla której Gmina posiada obowiązujący MPZP, którego zapisy dla dzierżawionego fragmentu nieruchomości oznaczone są symbolami: 1 MN, 2 MN, 5 MN - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, KDD - droga gminna dojazdowa, ZE - tereny cieków z zielenią. Przedmiotowy dzierżawiony fragment działki nie jest zabudowany, (parametry działki pozwalają na jej zabudowę). Przedmiotowy teren wydzierżawiany jest z przeznaczeniem na cele rolne. Osoba, która dzierżawi grunt nie jest rolnikiem.

Z umowy zawartej z osobą wydzierżawiającą wynika, że jest zawarta z przeznaczeniem na wykorzystanie do celów rolnych. Ponadto w umowach zawarty został paragraf, który mówi, że wszelkie zmiany sposoby użytkowania wydzierżawionego gruntu winny być uzgodnione z Wydzierżawiającym.

Osoba wykorzystuje grunt z przeznaczeniem jako użytki zielone, łąki zielone.

W ocenie Wnioskodawcy wydzierżawienie nieruchomości na cele rolne oznacza wydzierżawienie gruntu na jedną z działalności opisanych w art. 2 ust 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.).

Wnioskodawca nie wnika, czy dzierżawca ma uprawnienia rolnika - jeśli osoba podpisuje umowę dzierżawy gruntu z przeznaczeniem na cele rolne jest zobowiązany tak daną nieruchomość wykorzystywać.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia z podatku VAT dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego na cele rolnicze. A zatem bez znaczenia pozostaje fakt przeznaczenia tych gruntów zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego np. jako grunty budowlane.

Jak wskazał Wnioskodawca, z umów zawartych z osobami fizycznymi wynika, że grunty będące przedmiotem dzierżawy, osoby te winny wykorzystywać z przeznaczeniem jako użytki zielone, łąki zielone, co wedle Wnioskodawcy jest celem rolniczym. Osoby, którym Wnioskodawca powyższy grunt wydzierżawia nie są jednak rolnikami.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak również zacytowane przepisy prawa w ocenie tut. organu stwierdzić należy, iż grunty powyższe nie zostały przeznaczone przez dzierżawców do celów rolniczych, bowiem dzierżawcy nie są rolnikami dokonującymi dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, a tylko w takim przypadku może być mowa o rolniczym przeznaczeniu gruntów.

Zatem przy dzierżawie przedmiotowych gruntów, Wnioskodawca nie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.