INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2009 r. (data wpływu 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej możliwości wydania skutecznej prawnie interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy wnioskodawca otrzymał wcześniej postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w identycznej sprawie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości wydania skutecznej prawnie interpretacji indywidualnej w sytuacji, gdy wnioskodawca otrzymał wcześniej postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w identycznej sprawie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka złożyła w 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego - na podstawie art. 14a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) - wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, w której nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. We wniosku Spółka przedstawiła w sposób wyczerpujący stan faktyczny, którego miała dotyczyć interpretacja, oraz własne stanowisko w sprawie.

W wyniku rozpatrzenia przedmiotowego wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego doręczył Spółce w ustawowym terminie postanowienie w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym uznał jej stanowisko za nieprawidłowe. Spółka wniosła zażalenie na przedmiotowe postanowienie, jednakże w wyniku jego rozpatrzenia Dyrektor Izby Skarbowej, w drodze postanowienia, utrzymał w mocy niekorzystne dla niej postanowienie w sprawie interpretacji. Postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie interpretacji zostało doręczone Spółce przed dniem 1 lipca 2007 r.

Przed dniem 1 lipca 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał również i doręczył Spółce decyzję podatkową dotyczącą tego samego stanu faktycznego, który był przedmiotem wspomnianego wyżej postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Decyzja dotyczyła rozliczenia podatkowego wyłącznie za jeden okres rozliczeniowy (luty 2006 r.), spośród wielu okresów rozliczeniowych, w których występuje ten sam stan faktyczny. Spółka nie wniosła odwołania od przedmiotowej decyzji, w związku z czym stała się ona ostateczna i funkcjonuje do dziś w obrocie prawnym.

Obecnie Spółka planuje złożenie, na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, którego dotyczyło opisane wcześniej postanowienie w sprawie interpretacji oraz wspomniana decyzja organu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy - w świetle art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) - Spółka może wystąpić na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, którego dotyczyło postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, wydane Spółce na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.)...
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie twierdząca, to czy pominięcie w treści oświadczenia, o którym mowa w przepisie art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), informacji o wspomnianym w pytaniu nr 1 postanowieniu w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie narazi Wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej na odpowiedzialność karną oraz nie pozbawi wydanej interpretacji indywidualnej prawnej skuteczności...
3. Czy - w świetle art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) - Spółka może wystąpić na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, który został objęty ostateczną decyzją podatkową jeżeli wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej będzie dotyczył innych okresów rozliczeniowych niż okres objęty przedmiotową decyzją...
4. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 3 będzie twierdząca, to czy pominięcie w treści oświadczenia, o którym mowa w przepisie art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), informacji o wspomnianej w pytaniu nr 3 decyzji ostatecznej nie narazi Wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej na odpowiedzialność karną oraz nie pozbawi wydanej interpretacji indywidualnej prawnej skuteczności, jeżeli wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej będzie dotyczył innych okresów rozliczeniowych niż okres objęty przedmiotową decyzją...

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego i drugiego. Stanowisko Spółki w pozostałym zakresie będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z przepisem art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), interpretacja indywidualna nie może zostać wydana w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. Zgodnie zaś z brzmieniem art. 14b § 4 powołanej ustawy, wnioskujący jest zobowiązany złożyć oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz, że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

Zdaniem Spółki, uprzednie wydanie na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie pozbawia jej prawa do ponownego wystąpienia - tym razem w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) - z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, którego dotyczyło wspomniane postanowienie w sprawie interpretacji. Zgodnie bowiem z zacytowanymi powyżej regulacjami, interpretacji indywidualnej nie wydaje się tylko wówczas, gdy m.in. w zakresie elementów stanu faktycznego objętych wnioskiem o wydanie takiej interpretacji sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Tymczasem postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego (wydawanego na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) nie sposób uznać za postanowienie rozstrzygające sprawę co do jej istoty.

Stosownie do przepisów art. 207 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy orzeka w sprawie w drodze decyzji, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Decyzja zaś rozstrzyga sprawę co do jej istoty albo w inny sposób kończy postępowanie w danej instancji. Z kolei, zgodnie z przepisami art. 216 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, postanowienia są wydawane przez organ podatkowy w toku postępowania podatkowego i dotyczą poszczególnych kwestii wynikających w toku tego postępowania, lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy Ordynacji podatkowej stanowią inaczej. Na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 65 ze zm.), powołane przepisy mają odpowiednie zastosowanie również w postępowaniu kontrolnym prowadzonym przez organ kontroli skarbowej.

Powyższa regulacja oznacza, że co do zasady sprawa podatkowa jest rozstrzygana co do jej istoty poprzez wydanie decyzji przez organ podatkowy (organ kontroli skarbowej). Z kolei postanowienia dotyczą zazwyczaj poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania podatkowego (postępowania kontrolnego), lecz nie rozstrzygają o istocie sprawy, chyba że przepisy szczególne - zawarte w Ordynacji podatkowej – stanowią inaczej (art. 216 § 2 Ordynacji podatkowej). W rezultacie, postanowienie - choć jak decyzja jest jednostronnym i władczym rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie - co do zasady jest orzeczeniem incydentalnym, dotyczącym jedynie kwestii proceduralnych pojawiających się w toku postępowania podatkowego (postępowania kontrolnego). Wyjątek od tej reguły, pozwalający na rozstrzygnięcie w formie postanowienia o istocie sprawy, musi w sposób wyraźny wynikać z konkretnego przepisu Ordynacji podatkowej. Bez wyraźnej woli ustawodawcy podatkowego postanowienie nie może zatem rozstrzygać sprawy co do istoty.

Tymczasem z przepisu art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) nie wynikało w żaden sposób, aby wydawane na jego podstawie postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego miały być - w intencji ustawodawcy - postanowieniami rozstrzygającymi sprawę co do istoty.

Niezależnie od tego Wnioskodawca podkreśla, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r. przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych (na podstawie których to przepisów została udzielona Spółce - w formie postanowienia - interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego) nie odsyłały do działu IV Ordynacji podatkowej, zatytułowanego „Postępowanie podatkowe”. W orzecznictwie organów podatkowych oraz sądów administracyjnych wykształcił się w związku z tym pogląd, że przepisy działu IV Ordynacji podatkowej nie miały zastosowania do postanowień w sprawie interpretacji ze względu na brak wyraźnego odesłania. Skoro zaś przepisy dotyczące decyzji oraz postanowień znajdujące się w dziale IV Ordynacji podatkowej nie miały zastosowania do postępowania w sprawie interpretacji indywidualnych wydawanych w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.), to w postępowaniu „interpretacyjnym” organ podatkowy nie miał możliwości wydać rozstrzygnięcia co do istoty sprawy. Jeśli bowiem do postanowień i decyzji w sprawie interpretacji, wydawanych odpowiednio na podstawie art. 14a § 4 i art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.), nie miały w ogóle zastosowania przepisy odpowiednio art. 216 i art. 207 Ordynacji podatkowej, to tym samym należy przyjąć, iż postanowienie w sprawie interpretacji nie jest postanowieniem, o którym mowa w art. 216 Ordynacji podatkowej, zaś decyzja w sprawie interpretacji nie jest decyzją o której mowa w art. 207 Ordynacji podatkowej.

Gdyby nawet przyjąć odmiennie, że decyzja w sprawie interpretacji (wydana na podstawie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.) - z racji użytej przez ustawodawcę nazwy tego rozstrzygnięcia oraz brzmienia art. 207 § 2 Ordynacji podatkowej - jest decyzją rozstrzygającą sprawę dotyczącą interpretacji indywidualnej co do jej istoty (co jednak w ocenie Spółki jest niedopuszczalne), to Spółka podkreśla, że decyzja taka w stanie faktycznym, którego dotyczy niniejszy wniosek, nie została wobec niej wydana. W wyniku rozpatrzenia zażalenia Spółki, organ odwoławczy orzekł bowiem o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia w sprawie interpretacji także w formie postanowienia. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka wskazuje, że w literaturze przedmiotu prezentowane jest wyraźne stanowisko, iż postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego (wydawane w poprzednim stanie prawnym) nie powinny być traktowane jako postanowienia rozstrzygające sprawę co do jej istoty w rozumieniu art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. (por. np. W. Nykiel, D. Strzelec, Interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (1), ”Przegląd Podatkowy” 2007, nr 5, s. 38). Ich przedmiotem jest bowiem wykładnia przepisów, nie zaś ich stosowanie.

Na tym tle powstały rozbieżności również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Kwestią sporu była możliwość kontroli sądowej wydanych interpretacji pod kątem merytorycznym. Podstawą tych rozbieżności był charakter postanowień oraz decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego. Treść ich dotyczy bowiem wyłącznie oceny prawidłowości interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonanej przez podatnika. Nie rozstrzygają one natomiast w sposób władczy o prawach i obowiązkach wnioskodawcy.

Ta różnica powoduje, że postanowienia i decyzje w sprawie interpretacji, wydawane w stanie prawnym obowiązującym w okresie od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 30 czerwca 2007 r., nie mogą być w ogóle uznane za indywidualne akty administracyjne (akty stosowania prawa), gdyż nie tworzą dla ich adresatów wiążących norm o charakterze konkretnym i indywidualnym. Tymczasem, aby jakikolwiek akt administracyjny mógł być uznany za rozstrzygający sprawę co do istoty, musi on tworzyć dla adresata w sposób władczy wiążące konsekwencje prawne wynikające z zastosowania odpowiednich przepisów prawa w jego indywidualnej sprawie. Potwierdzeniem słuszności tego stanowiska jest pogląd B. Brzezińskiego, M. Masternaka i W. Nykiela, według których „Zarówno decyzja, jak i postanowienie są indywidualnymi aktami administracyjnymi rozstrzygającymi sprawę (co do zasady: postanowienie - procesową, decyzja - materialnoprawną). Są więc władczym jednostronnym rozstrzygnięciem o prawach lub obowiązkach określonego podmiotu w konkretnej sprawie. Tymczasem istota interpretacji jest inna. Postanowienie ją zawierające nie jest ani rozstrzygnięciem władczym, ani aktem stosowania prawa. Organ podatkowy nie ustanawia nim żadnej normy indywidualnej, lecz jedynie przedstawia swoje rozumienie treści przepisów prawa podatkowego i sposób ich zastosowania w określonej indywidualnej sprawie. Nadanie formy postanowienia nie zmienia charakteru samej interpretacji, nie staje się ona aktem stosowania prawa” (B. Brzeziński, M. Masternak, W. Nykiel, Wiążące interpretacje do poprawki, „Rzeczpospolita” z dnia 25 sierpnia 2005 r.).

W ocenie Spółki, postanowienia w sprawie interpretacji indywidualnych odnoszą się tylko i wyłącznie do oceny prawidłowości zastosowania przez wnioskodawcę określonej normy prawnej do zaistniałego stanu faktycznego. Nie można więc w tej sytuacji mówić o rozstrzygnięciu sprawy co do jej istoty.

Takim rozstrzygnięciem byłaby wyłącznie decyzja organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej w przedmiocie określenia lub ustalenia wysokości ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego, względnie w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika, inkasenta lub osób trzecich. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji z dnia 2 czerwca 2008 r., nr ILPB3/423-163/08-4/MC, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

Uwzględniając zatem powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że fakt udzielenia jej w formie postanowienia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego (na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 30 czerwca 2007 r.) nie stanowi przeszkody do wystąpienia przez nią z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, którego dotyczyła wspomniana wcześniej interpretacja. W konsekwencji, pominięcie w treści oświadczenia, o którym mowa w przepisie art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), informacji o uprzednim uzyskaniu postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie może narazić wnioskującego o wydanie nowej interpretacji indywidualnej na odpowiedzialność karną ani też nie pozbawi wydanej nowej interpretacji indywidualnej prawnej skuteczności. Postanowienie w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie stanowi bowiem postanowienia rozstrzygającego sprawę co do jej istoty w rozumieniu art. 14 § 4 i art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.).

Z powyższych względów Spółka uważa, że w zaistniałych okolicznościach może złożyć wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, który był przedmiotem postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Równocześnie, według Spółki, pominięcie w treści oświadczenia, o którym mowa art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.), informacji o postanowieniu w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego nie narazi wnioskującego o wydanie interpretacji indywidualnej na odpowiedzialność karną oraz nie pozbawi wydanej interpretacji indywidualnej prawnej skuteczności.

Niezależnie od argumentacji przedstawionej powyżej, Spółka podkreśla, iż dopuszczalny jest również pogląd, iż przepisy art. 14b § 4 i 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.) mają zastosowanie wyłącznie do zdarzeń, które miały miejsce począwszy od dnia wejścia w życie tych przepisów, czyli począwszy od dnia 1 lipca 2007 r. Pogląd taki został wyrażony przykładowo w cytowanej już wcześniej indywidualnej interpretacji z dnia 2 czerwca 2008 r., nr ILPB3/423-163/08-4/MC, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. Przy takiej wykładni okazałoby się, że decyzje i postanowienia, które zostały wydane przed dniem 1 lipca 2007 r., w ogóle nie mają jakiegokolwiek znaczenia przy ocenie dopuszczalności wydania interpretacji. Jak podnosi Spółka, omawiany pogląd dodatkowo potwierdza prawidłowość jej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie pytania pierwszego i drugiego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stosownie jednak do art. 14b § 5 powołanej ustawy nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Interpretacja indywidualna wydawana jest na podstawie okoliczności faktycznych ujawnianych przez zainteresowanego w treści wniosku o jej wydanie. Organ właściwy do wydawania tego rodzaju rozstrzygnięć nie prowadzi postępowania dowodowego w celu ustalenia okoliczności faktycznych sprawy, w tym w celu ustalenia, czy zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej. Z tego względu, wnioskujący o wydanie interpretacji zobowiązany jest - na mocy art. 14b § 4 tej ustawy - złożyć oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej. W razie złożenia fałszywego oświadczenia wydana interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych.

W przypadku natomiast, gdy z treści złożonego wniosku wynika, że wystąpiła którakolwiek z okoliczności wymienionych w art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, stanowi to podstawę dla odmowy wszczęcia postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 165a § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, w sytuacji gdy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został wniesiony przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca zamierza złożyć wnioski o wydanie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących oceny prawnej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. Ma jednak wątpliwości odnośnie możliwości uzyskania skutecznych prawnie interpretacji indywidualnych w sytuacji, gdy ocena prawna stanu faktycznego identycznego ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym przedstawionymi w treści wniosku o wydanie interpretacji stanowiła przedmiot ostatecznej decyzji organu podatkowego.

Rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii wymaga szczegółowej analizy art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej. Jak wynika z treści tego przepisu, odnosi się on wyłącznie do sytuacji, gdy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy stanu faktycznego. Zakresem jego zastosowania nie są natomiast objęte przypadki, gdy przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest zdarzenie przyszłe. Nie jest bowiem możliwe, aby niezaistniały jeszcze stan przyszły był przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej ani by w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Ocena wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego stanu faktycznego w kontekście zaistnienia przesłanek z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, wymaga natomiast zbadania, czy na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji stan faktyczny przedstawiony w treści wniosku:

• jest przedmiotem toczących się - z udziałem wnioskodawcy jako strony - postępowań podatkowych, kontroli podatkowych, postępowań kontrolnych organów kontroli skarbowej albo

• jest przedmiotem sprawy podatkowej rozstrzygniętej co do jej istoty na rzecz wnioskodawcy w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

Należy w tym celu uwzględnić takie elementy stanu faktycznego, jak podmioty, zdarzenia, czynności, których dotyczy oraz moment jego zaistnienia.

Wobec powyższego, w analizowanym przypadku należy rozważyć, czy wskutek wydania postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w identycznym stanie faktycznym, jak stanowiący przedmiot wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty. Należy tym samym ocenić, czy ww. postanowienie ma charakter rozstrzygnięcia co do istoty sprawy.

Jak słusznie wskazał Wnioskodawca, „aby jakikolwiek akt administracyjny mógł być uznany za rozstrzygający sprawę co do istoty, musi on tworzyć dla adresata w sposób władczy wiążące konsekwencje prawne wynikające z zastosowania odpowiednich przepisów prawa w jego indywidualnej sprawie”. Przez rozstrzygnięcie sprawy podatkowej co do jej istoty należy rozumieć przesądzenie o określonych prawach lub obowiązkach podatkowych, mające wiążący charakter w stosunku do adresata.

Tymczasem, postanowienie w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie stanowiło wiążącego wnioskodawcę rozstrzygnięcia, konkretyzującego jego prawa i obowiązki podatkowe (art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.). Jego istota sprowadzała się do udzielenia temu podmiotowi informacji odnośnie kwestii stosowania określonych przepisów prawa podatkowego do opisanego przez niego i nieweryfikowanego w postępowaniu dowodowym stanu faktycznego (art. 14a § 1 - § 3 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.).

Wobec powyższego, sytuacja, w której podmiot zainteresowany zwraca się o pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do stanu faktycznego, w ramach którego wydano jedynie postanowienie lub decyzję dotyczącą interpretacji przepisów prawa podatkowego, tj. nie doszło do władczego ukształtowania sytuacji prawnej wnioskodawcy, nie wypełnia hipotezy art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r.).

Podsumowując, omawiany przepis art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, nie sprzeciwia się wydaniu pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, identycznych ze stanem faktycznym, który został objęty postanowieniem w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Oznacza to, że wydanie wobec Spółki tego rodzaju rozstrzygnięcia nie pozbawia jej możliwości uzyskania interpretacji indywidualnej w tej samej sprawie.

W konsekwencji, jeżeli wniosek o wydanie interpretacji będzie dotyczył stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) identycznego ze stanem faktycznym, będącym przedmiotem postanowienia w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, pominięcie w treści oświadczenia, o którym mowa w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej informacji o wydaniu ww. postanowienia nie narazi Wnioskodawcy na odpowiedzialność karną oraz sankcję braku skuteczności prawnej wydanej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 – 950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.