INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 5 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług bądź dostawę towarów, czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta z Norwegii, przy zastosowaniu materiałów powierzonych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2010 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 30 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za świadczenie usług bądź dostawę towarów, czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta z Norwegii, przy zastosowaniu materiałów powierzonych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza wykonać różne modele kompletnych żurawików okrętowych dla kontrahenta mającego siedzibę w Norwegii, na potrzeby miejsca prowadzenia przez niego działalności w tym państwie. Żurawiki wykonywane będą w Polsce i oddane do dyspozycji kontrahenta (sam będzie odbierał towar, gdyż część będzie transportował do Norwegii w celu dozbrojenia, a część do finalnego klienta w celu montażu). Wykonanie żurawików odbędzie się przy zastosowaniu większości towaru dostarczonego przez zleceniodawcę. Wartość towaru powierzonego będzie porównywalna z wartością materiału dołożonego przez Spółkę i wykonanej przez nią usługi. Jednocześnie proporcja materiału własnego do robocizny wynosi 20% do 80%. Wystawiając fakturę dla ww. kontrahenta, Spółka zamierza wkalkulować w cenę końcową usługi koszt materiałów własnych i wartość wykonanej robocizny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonanie żurawików okrętowych Spółka winna potraktować jako wykonanie usługi, czy też jako dostawę towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wystąpi świadczenie usług, a nie dostawa towarów. Po powołaniu treści art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wskazał, iż zagadnienie dotyczące przypadków uznania danej czynności za świadczenie usług lub dostawę towarów, było przedmiotem rozstrzygnięć Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, np. w orzeczeniu C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S vs Finanzamt Flensburg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Świadczenie usług, na podstawie art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, stanowi każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

W przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcia wymaga zagadnienie, czy wykonywane przez Spółkę czynności stanowią dostawę towaru, czy świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 powołanej ustawy.

Należy wskazać, iż o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów, bądź świadczenie usług, rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny. O przedmiocie świadczenia przesądza zakres oraz specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów, obowiązujące klasyfikacje statystyczne oraz treść umów zawartych każdorazowo przez podatnika i jego kontrahenta. Jedynie analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, proporcja między udziałem materiałów własnych, a udziałem materiałów powierzonych przez kontrahenta, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa, czy też jako dostawa towarów.

Istota usług świadczonych przy zastosowaniu materiałów powierzonych polega na tym, że usługodawca otrzymuje od zleceniodawcy materiał i przetwarza go w taki sposób, aby otrzymać pożądany przez zleceniodawcę wyrób. Przepisy nie określają rodzaju, ani charakteru prac jakie mogą być wykonane w ramach tego typu usług. Mogą to zatem być prace drobne, a także świadczenia złożone, wymagające zaangażowania wielu różnego rodzaju prac. W każdym przypadku otrzymuje się określony wyrób finalny, spełniający wymagane kryteria. Nie ma wątpliwości, iż w przypadku powierzania przez zleceniodawcę 100% materiałów, mamy do czynienia ze świadczeniem usług. Problem powstaje w przypadku, gdy materiały powierzone stanowią mniej niż 100% materiałów zużytych przy wykonaniu danego wyrobu. Zgodnie z aktualnym orzecznictwem, w takiej sytuacji przyjmuje się, że jeśli materiały powierzone przez zleceniodawcę stanowią przeważającą część w stosunku do materiałów własnych usługodawcy, świadczenie stanowi usługę.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będzie wykonywała żurawiki okrętowe przy zastosowaniu większości materiałów powierzonych od kontrahenta (ok. 90%), bowiem wartość tego towaru będzie porównywalna z wartością materiałów dołożonych i usługi, przy czym proporcja materiałów dołożonych przez Spółkę do robocizny będzie wynosiła 20% do 80%.

Uwzględniając ww. proporcję stosowanych materiałów powierzonych do własnych, należy wskazać, że w ocenie tut. organu, Spółka będzie wykonywała usługę na rzecz kontrahenta z Norwegii, przy czym należy podkreślić, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoją działalność (towary i usługi) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Jednocześnie wskazuje się, że rozstrzygnięcie kwestii opodatkowania na terytorium kraju czynności wykonywanych na rzecz kontrahenta z Norwegii, zawarto w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-199b/10/AP.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.