INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 26 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na opracowanie wniosku o dofinansowanie zakupu środków trwałych ze środków unijnych zlecone przez Spółkę zewnętrznej firmie doradczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na opracowanie wniosku o dofinansowanie zakupu środków trwałych ze środków unijnych, zlecone przez Spółkę zewnętrznej firmie doradczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka starając się o dofinansowanie wydatków na zakup środków trwałych ze środków Unii Europejskiej zleciła przygotowanie wniosku o pozyskanie dotacji zewnętrznej firmie doradczej. Wniosek o przyznanie dotacji został opracowany, złożony i przyjęty, a Spółka podpisała umowę o dotację. Poniesione przez Spółkę wydatki na przygotowanie wniosku o dotację nie stanowią kosztów kwalifikowanych projektu o dofinansowanie zakupu środków trwałych i nie zostaną sfinansowane z przyznanej dotacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty opracowania wniosku o dofinansowanie zakupu środków trwałych ze środków unijnych przez zewnętrzną firmę doradczą są kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, koszty opracowania wniosku o dofinansowanie zakupu środków trwałych ze środków unijnych, przez zewnętrzną firmę doradczą, stanowią koszty uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych na podstawie art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, ponieważ są to koszty poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów.

Powyższe koszty jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami podlegają potraceniu w rachunku podatkowym w dacie ich poniesienia, tj. ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury za wykonaną usługę doradczą co wynika z brzmienia art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo Spółka stwierdza, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 analizowanej ustawy, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dochodów /przychodów/ wolnych od podatku, nie znajduje zastosowania w opisanym stanie faktycznym, ponieważ koszty opracowania wniosku o dofinansowanie zostały poniesione przez Spółkę i nie są pokrywane z przyznanej dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. Zauważyć także należy, iż przez sformułowanie „w celu”, zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie, w związku z art. 12 ust. 1 lub art. 12 ust. 3 ww. ustawy.

Z kolei, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest zainteresowana uzyskaniem dotacji na zakup środków trwałych ze środków Unii Europejskiej. W związku z tym Spółka zleciła przygotowanie wniosku firmie doradczej i z tego tytułu ponosi wydatki związane z opracowaniem wniosku o dofinansowanie. Wobec powyższego, wydatki związane z opracowaniem wniosku o dofinansowanie zlecone firmie doradczej, stanowią zgodnie z art. 15 ust. 1, w związku z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pośrednie koszty uzyskania przychodów, potrącalne w dacie ich poniesienia. Wydatki te będą stanowiły koszty podatkowe nawet wówczas, gdy Spółka dotacji nie otrzyma lub z dotacji zostanie sfinansowany zakup środków trwałych.

Jak słusznie wskazała Spółka, do przedmiotowych wydatków nie ma ponadto zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 omawianej ustawy. Unormowanie to dotyczy bowiem wyłącznie wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47 i 48 lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, ze zm.). Wydatki ponoszone przez Spółkę są natomiast finansowane z własnych środków, a nie z uzyskanych dotacji.

Biorąc powyższe pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.