INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2010 r. (data wpływu 5 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 15 kwietnia 2010 r.) oraz pismem z dnia 28 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych, otrzymanych na podstawie wyroku sądowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania i środków pieniężnych, otrzymanych na podstawie wyroków sądowych.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 2 kwietnia 2010 r. Nr ITPB2/415-119/10-2/TJ oraz pismem z dnia 23 kwietnia 2010 r. Nr ITPB2/415-119/10-5/TJ wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu) oraz w dniu 30 kwietnia 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem sądu z dnia 18 grudnia 2002 r., od dnia 19 czerwca 2001 r. zniesiona została między Panią, a mężem wspólność majątkowa małżeńska. Natomiast wyrokiem z dnia 25 października 2004 r. zasądzono od męża na Pani rzecz kwotę 1800 zł miesięcznie, od dnia 1 lutego 2002 r., tytułem zaspokajania potrzeb rodziny. Zasądzone od męża środki pieniężne zostały wyegzekwowane przez komornika w grudniu 2009 r.

Ponieważ była Pani pozbawiona przez męża również swoich rzeczy osobistych, wyrokiem z dnia 20 lutego 2007 r. zasądzono na Pani rzecz od męża kwotę pieniężną za zniszczone rzeczy osobiste. W związku z tym, iż nie otrzymała Pani zasądzonych pieniędzy, skierowała Pani sprawę do komornika, który całą należną kwotę wyegzekwował w dniu 11 listopada 2009 r.

Podaje Pani również, że w związku małżeńskim pozostawała do dnia 31 marca 2010 r., oraz że przez lata nie miała dostępu do majątku wspólnego, mąż nie dopuszczał Pani do wspólnej firmy, oraz że nie miała Pani możliwości zarabiania pieniędzy na swoje utrzymanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy od kwoty otrzymanej od komornika tytułem zaspokajania potrzeb rodziny powinien zostać odprowadzony podatek dochodowy od osób fizycznych...
2. Czy od kwoty otrzymanej od komornika za zniszczone rzeczy osobiste powinien zostać odprowadzony podatek...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. W zakresie pytania drugiego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zakresie pytania pierwszego, nie powinna odprowadzać podatku dochodowego od środków na utrzymanie rodziny, których nie otrzymywała przez 8 lat, a zasądzonych przez Sąd. Obowiązkiem małżonka jest bowiem zapewnienie bytu drugiemu małżonkowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 Nr 51, poz. 307 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że w dniu 18 grudnia 2002 r. wydany został wyrok, na mocy którego zniesiona została obowiązująca w Pani małżeństwie wspólność ustawowa małżeńska, ze skutkiem od dnia 19 czerwca 2001 r. Natomiast wyrokiem z dnia 25 października 2004 r. zostało zasądzone na Pani rzecz świadczenie pieniężne w wysokości 1800 zł, płatne od dnia 1 lutego 2002 r.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że stosunki majątkowe miedzy małżonkami uregulowane zostały w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. nr 9, poz. 59 ze zmianami). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami powstaje z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W świetle art. 43 § 1 Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej, natomiast stosownie do § 2 rozdzielność majątkowa powstaje z dniem oznaczonym w wyroku, który ją ustanawia. W wyjątkowych wypadkach sąd może ustanowić rozdzielność majątkową z dniem wcześniejszym niż dzień wytoczenia powództwa, w szczególności, jeżeli małżonkowie żyli w rozłączeniu.

Stosownie natomiast do art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Obowiązek ten – jako wynikający z przepisu powszechnie obowiązującego – powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależą od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny.

Z kolei, w art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że przepisów ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisy wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wyłącznie świadczenia na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską. W przypadku rozdzielności majątkowej środki pieniężne są przekazywane z odrębnego majątku męża do majątku żony, a zatem stanowić będą przychód podlegający opodatkowaniu.

Powyższe oznacza, że otrzymywane przez Panią środki pieniężne, przeznaczone na zaspokojenie potrzeb rodziny stanowić będą dla Pani przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W związku z powyższym, otrzymane środki pieniężne powinna Pani wykazać w zeznaniu podatkowym, za rok podatkowy w którym nastąpiła ich wypłata łącznie z innymi dochodami osiągniętymi przez Panią w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.