INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010r. (data wpływu do tut. organu 2 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy spółka prawidłowo wyłączyła z obrotu określającego proporcję za rok 2009 obrót ze sprzedaży nieruchomości ze stawką zwolnioną wykorzystywanych wcześniej na cel prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy spółka prawidłowo wyłączyła z obrotu określającego proporcję za rok 2009 obrót ze sprzedaży nieruchomości ze stawką zwolnioną wykorzystywanych wcześniej na cel prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2009r. sprzedała dwie nieruchomości ze stawką podatku VAT zwolnioną jako towar używany. Głównym przedmiotem działalności spółki jest obrót nieruchomościami oraz świadczenie usług najmu.

Pierwsza nieruchomość zakupiona została w 2004r., wprowadzona została do ewidencji środków trwałych w pozycjach budynku i gruntu. Budynek był amortyzowany podatkowo przez okres 6 lat i w tym okresie wykorzystywany na cel prowadzonej działalności gospodarczej - były w nim świadczone usługi najmu dla dwóch podmiotów gospodarczych. Spółka uzyskiwała z tego tytułu opodatkowany podatkiem VAT przychód. Druga nieruchomość zakupiona została w 2001r. jako grunt rolny i była dzierżawiona innym osobom fizycznym dla celów działalności opodatkowanej później działalności rolniczej ze stawką zwolnioną. Dodatkowo decyzja o sprzedaży tych wykorzystywanych na cel prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości miała charakter incydentalny i związana była z zamiarem zmierzającym do likwidacji działalności spółki.

Głównym przedmiotem działalności jest zakup nieruchomości, ewentualne uzyskanie pozwolenia na budowę i sprzedaż dla finalnego odbiorcy. Taki proces trwa od jednego do sześciu miesięcy i wiąże się z zakupem nieruchomości dla klienta i najczęściej w oparciu o zawartą wcześniej umowę przedwstępną. Opisane sprzedaże miały zupełnie inny charakter i związane były ze sprzedażą majątku spółki wykorzystywanego dla celów działalności.

Spółka przy wyliczeniu proporcji sprzedaży opodatkowanej w sprzedaży ogółem ten obrót zgodnie z art. 90 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ten obrót wyłączyła z obrotu określającego proporcję za rok 2009.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka prawidłowo wyłączyła z obrotu określającego proporcję za rok 2009 obrót ze sprzedaży nieruchomości ze stawką zwolnioną wykorzystywanych wcześniej na cel prowadzonej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, obrót ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych wcześniej na cel prowadzonej działalności gospodarczej powinien być wyłączony ze struktury sprzedaży w trybie art. 90 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Podatnik ma prawo do określenia części podatku podlegającej odliczeniu przy zastosowaniu proporcji opartej na strukturze sprzedaży jedynie w ściśle określonych przypadkach.

Dla możliwości skorzystania z tej formy określenia podatku podlegającego odliczeniu konieczne jest jednoczesne spełnienie dwóch przesłanek:

1. zaistnienia u podatnika zakupów związanych zarówno ze sprzedażą opodatkowaną, jak i nieopodatkowaną (tj. zwolnioną od podatku);
2. niemożności wyodrębnienia kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów sprzedaży.
   
   

W przypadku gdy spełniona jest tylko pierwsza z tych przesłanek, lecz w konkretnej sytuacji możliwe jest wyodrębnienie kwot podatku (określenie, jaka część podatku naliczonego związana jest ze sprzedażą opodatkowaną, a jaka część - ze sprzedażą nieopodatkowaną), podatnikowi nie przysługuje prawo do oznaczenia części podatku podlegającemu odliczeniu za pomocą proporcji opartej na strukturze sprzedaży. Powinien on dokonać odliczeń wyodrębnionych kwot podatku. Należy zgodzić się z nadal aktualnym poglądem wyrażonym w wyroku NSA z dnia 26 kwietnia 2000r. (I SA/Ka 1850/98, LEX nr 42394), że: "Niemożność wyodrębnienia kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną z podatku musi przy tym mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami konkretnej sprawy. Zatem o dopuszczalności stosowania metody rozliczenia podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną w żadnym razie nie mogą decydować względy natury pragmatycznej czy też celowościowej". Pogląd ten jest podtrzymywany w orzecznictwie dotyczącym przepisów obecnej ustawy - zob. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 marca 2007r. (III SA/Wa 1149/06, LEX nr 329011). Zatem jeśli nawet podatnikowi byłoby wygodniej posługiwać się odliczeniami częściowymi, to zawsze powinien przede wszystkim poszukiwać możliwości wyodrębnienia kwot podatku.

Art. 90 ust. 3 ww. ustawy o VAT stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja.

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy o VAT, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Powyższy przepis jest bezpośrednią implementacją regulacji wynikającej z art. 174 ust. 2 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którą, w drodze odstępstwa od ust. 1 (sposób wyliczenia proporcji stosowanej przy odliczaniu podatku naliczonego), przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 2009r. sprzedała dwie nieruchomości ze stawką podatku VAT zwolnioną jako towar używany. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest obrót nieruchomościami oraz świadczenie usług najmu.

Pierwsza nieruchomość zakupiona została w 2004r., wprowadzona została do ewidencji środków trwałych w pozycjach budynku i gruntu. Budynek był amortyzowany podatkowo przez okres 6 lat i w tym okresie wykorzystywany na cel prowadzonej działalności gospodarczej - były w nim świadczone usługi najmu dla dwóch podmiotów gospodarczych. Spółka uzyskiwała z tego tytułu opodatkowany podatkiem VAT przychód. Druga nieruchomość zakupiona została w 2001r. jako grunt rolny i była dzierżawiona innym osobom fizycznym dla celów działalności opodatkowanej później działalności rolniczej ze stawką zwolnioną. Dodatkowo decyzja o sprzedaży tych wykorzystywanych na cel prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości miała charakter incydentalny i związana była z zamiarem zmierzającym do likwidacji działalności spółki.

Głównym przedmiotem działalności jest zakup nieruchomości, ewentualne uzyskanie pozwolenia na budowę i sprzedaż dla finalnego odbiorcy. Taki proces trwa od jednego do sześciu miesięcy i wiąże się z zakupem nieruchomości dla klienta i najczęściej w oparciu o zawartą wcześniej umowę przedwstępną. Opisane sprzedaże miały zupełnie inny charakter i związane były ze sprzedażą majątku spółki wykorzystywanego dla celów działalności.

Mając na uwadze wskazany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż zostały spełnione przesłanki wynikające z przepisu art. 90 ust. 5 ustawy o VAT (tzn. budynek został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, był amortyzowany oraz grunt i budynek był wykorzystywany na cel prowadzonej działalności gospodarczej). Zatem obrót uzyskany, z tytułu ich sprzedaży, winien być wyłączony z łącznego obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, stanowiącego podstawę ustalenia proporcji przewidzianej przepisem art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż obrót ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanych wcześniej na cel prowadzonej działalności gospodarczej powinien być wyłączony ze struktury sprzedaży w trybie art. 90 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r., należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że zagadnienie objęte pytaniem Wnioskodawcy Nr 2, będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Należy jednak zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w kwestii prawidłowości zastosowania przez Wnioskodawcę zwolnienia z podatku do dostawy ww. nieruchomości, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 35-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.