INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2010 r. (data wpływu 17 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania zwiększenia podatku VAT należnego w związku ze zbyciem wierzytelności odpisanej uprzednio jako nieściągalna - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m. in. obowiązku dokonania zwiększenia podatku VAT należnego w związku ze zbyciem wierzytelności odpisanej uprzednio jako nieściągalna.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca znajduje się w stanie upadłości obejmującej likwidację majątku. Zarówno przed ogłoszeniem upadłości, jak i po jej ogłoszeniu dokonywał dostawy towarów i wykonywał usługi na rzecz swojego obecnego dłużnika, dokumentując je wystawianymi fakturami VAT. Obrót i podatek należny wykazywany był w deklaracjach VAT. Dłużnik obecnie zalega Wnioskodawcy z zapłatą, a od terminu płatności minęło co najmniej 180 dni. Należności dłużnika objęte są sądowymi nakazami zapłaty, prowadzone są postępowania egzekucyjne wobec dłużnika. Przy założeniu, że pozostałe warunki z art. 89a ust. 2 pkt 1-6 ustawy o podatku od towarów i usług zostaną spełnione, Wnioskodawca zamierza dokonać korekty podatku należnego na podstawie art. 89a tej ustawy. W przypadku wyegzekwowania należności od dłużnika, zwiększy w całości lub części podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał zapłatę. W przypadku bezskuteczności postępowania egzekucyjnego w całości lub w części, zostanie ono umorzone przez komornika sądowego, a wierzytelności, zgodnie o ustawą prawo upadłościowe i naprawcze, zostaną zbyte za cenę niższą od ich wartości nominalnej. Sprzedaż wierzytelności nie stanowi przedmiotu jego działalności gospodarczej – nie jest opodatkowana VAT. Po sprzedaży wierzytelności, postępowanie upadłościowe Wnioskodawcy zostanie zakończone, a sam Wnioskodawca wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego oraz utraci status podatnika VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy zbycie wierzytelności przez Wnioskodawcę będzie powodowało konieczność zwiększenia podatku należnego uprzednio skorygowanego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, do wysokości sprzed korekty...
2. Czy zbycie wierzytelności przez Wnioskodawcę będzie powodowało konieczność zwiększenia podatku należnego uprzednio skorygowanego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, w części objętej kwotą uzyskaną ze sprzedaży wierzytelności...

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie wierzytelności przez podatnika nie będzie powodowało konieczności zwiększenia podatku należnego uprzednio skorygowanego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, do wysokości sprzed korekty, lecz będzie powodowało konieczność zwiększenia podatku należnego uprzednio skorygowanego na podstawie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, w części objętej kwotą uzyskaną ze sprzedaży wierzytelności.

Zdaniem Wnioskodawcy warunek dokonania korekty podatku należnego określony w art. 89a ust. 2 pkt 4 odnosi się do stanu przed dokonaniem korekty, uprawniającego do jej dokonania, a nie do stanu po jej dokonaniu. Zbycie wierzytelności po dokonaniu korekty nie może być powodem konieczności zwiększenia podatku należnego w odniesieniu do całej wierzytelności. Uzyskanie kwoty z tytułu sprzedaży wierzytelności powoduje spełnienie warunku częściowego jej uregulowania, zatem zwiększenie podatku należnego powinno nastąpić w odniesieniu do kwoty uzyskanej z jej sprzedaży na podstawie art. 89a ust. 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z powyższym zbycie należności pozbawia podatnika możliwości skorzystania z uprawnienia przewidzianego w przepisie art. 89a ust. 1 ustawy. Tym samym zbycie wierzytelności oznacza, iż przestała być ona nieściągalna, co oznacza, iż podatnik otrzymał należność wynikającą z danej wierzytelności (nawet w takim wypadku, gdy otrzymał ją od podmiotu trzeciego – czyli od nabywcy wierzytelności).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca po dokonanej korekcie podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług dokonał zbycia swojej wierzytelności przysługującej mu wobec dłużnika, od której dokonał wskazanej korekty podatku VAT, za cenę niższą od ich wartości nominalnej.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Powyższy przepis nie wprowadza wymogu, aby należność została uregulowana tylko i wyłącznie przez dłużnika. Tym samym uregulowanie należności lub części należności przez podmiot trzeci również spowoduje, iż u Wnioskodawcy powstanie obowiązek rozliczenia podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność lub jej część zostanie uregulowana.

Reasumując Wnioskodawca, który zbył wierzytelność na rzecz podmiotu trzeciego będącego czynnym podatnikiem podatku VAT, otrzymując od niego z tego tytułu część jej wartości, a wierzytelność ta uprzednio została objęta korektą podatku należnego (jako wierzytelność, której nieściągalność została uprawdopodobniona), ma obowiązek dokonania zwiększenia podatku należnego w części uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności w myśl art. 89a ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.