Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-880/12-4/AMN
z 4 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 29 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji motocykla – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji motocykla.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 listopada 2012 r. znak ILPB1/415-880/12-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 listopada 2012 r., wniosek uzupełniono w dniu 29 listopada 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma zakupiła motocykl w 2011 r., będzie go wykorzystywać do prowadzonej działalności gospodarczej. Koszty nabycia i eksploatacji są związane tylko ze sprzedażą opodatkowaną. Spełniając warunek pozostawania małym podatnikiem (nie przekroczenie w poprzednim roku przychodów ze sprzedaży 1.200.000 eur wyrażony w PLN), prowadząc KPiR oraz rozliczając się na zasadach ogólnych można zastosować metodę jednorazowej amortyzacji zakupionego motocykla.

Zakup tego środka transportu ma na celu skrócenie czasu poświęconego na przejazdy podczas załatwiania spraw związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi od 1996 roku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż przedmiotowy motocykl został zaliczony przez podatnika do grupy 740 wg Klasyfikacji Środków Trwałych - motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe.

Opisany we wniosku motocykl spełnia definicję środka trwałego zawartą w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli: stanowi własność podatnika, został nabyty przez podatnika, przewidywany okres użytkowania powyżej 1 roku, jest kompletny i zdatny do użytkowania od dnia zakupu, jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzona działalnością.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowa będzie jednorazowa amortyzacja tego środka trwałego (na podstawie art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną definicją kosztów zawartą w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik może uwzględnić w kosztach podatkowych koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Motocykl będzie wykorzystywany wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez zainteresowanego działalności gospodarczej. Działalność Wnioskodawcy wymaga częstych wyjazdów (na spotkania z dostawcami, odbiorcami oraz do instytucji), motocykl w wielu sytuacjach okazuje się szybszy i bardziej ekonomiczny od samochodu.

Zakupiony motocykl jest środkiem trwałym wykorzystywanym w działalności gospodarczej, został zgodnie z Klasyfikacja Środków Trwałych zaliczony do grupy 7 „środki transportu” i rodzaju 740 „motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe”. Zgodnie z przepisem amortyzacji jednorazowej nie podlegają tylko samochody osobowe zaliczane do rodzaju 741 KŚT, a opisany motocykl nie zalicza się do grupy 741 KŚT.

Spełniając warunki małego podatnika Wnioskodawca uważa, że prawidłowa jest jednorazowa amortyzacja zakupionego motocykla.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Zainteresowany jest małym podatnikiem. W celu skrócenia czasu pracy poświęconego na przejazdy podczas załatwiania spraw związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zakupił motocykl, który jest środkiem trwałym zaliczonym przez Wnioskodawcę do grupy 740 wg Klasyfikacji Środków Trwałych - motocykle, przyczepy i wózki motocyklowe.

Reasumując, mając na względzie cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego przedmiotowego motocykla na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.