Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/17/75/WCX/13/PK-1232/11
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2011 r. nr ITPP2/443-157b/11/KT, wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na wniosek z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 2 lutego 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem w 2011 r. paliwa służącego do napędu samochodu, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem w 2011 r. paliwa służącego do napędu samochodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W działalności gospodarczej wykorzystuje samochód ciężarowy, nabyty w dniu 12 lipca 2008 r., będący środkiem trwałym firmy. Przedmiotowy samochód, o ładowności 1.230 kg i masie całkowitej 3.500 kg, wykorzystywany jest wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada świadectwa homologacji dla tego pojazdu potwierdzającego, że nie jest to samochód osobowy, a jego ładowność przekracza 500 kg. Dla tego typu pojazdu nie została wydana homologacja, z której wynikałoby, iż nie jest to samochód osobowy, a jego ładowność przekracza 500 kg. W dniu 20 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wykonał w okręgowej stacji kontroli pojazdów dodatkowe badanie techniczne, potwierdzone stosownym zaświadczeniem, z którego wynika, iż samochód spełnia wymogi z art. 86 ust. 4 pkt 3 ustawy. W dowodzie rejestracyjnym znajduje się adnotacja o treści HAK VAT-3. Od momentu zakupu Wnioskodawca nie dokonał w przedmiotowym samochodzie żadnych zmian. W 2011 r. Wnioskodawca odlicza podatek naliczony z tytułu zakupu paliwa służącego do jego napędu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa w 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy prawo to przysługuje, ponieważ do ww. samochodu zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., nie stosuje się w 2011 r. ograniczenia w odliczaniu podatku.

W dniu 5 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając, na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr ITPP2/443-157b/11/KT, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz art. 3 ust. 1, 2 i 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) oraz odniósł ich treść do stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Biorąc pod uwagę informacje zawarte przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz przytoczone przepisy, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Organ podatkowy stwierdził również, że po 1 stycznia 2011 r. podatnik chcąc skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu pojazdu samochodowego (innego niż osobowy) o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, obowiązany jest posiadać stosowne zaświadczenie wystawione przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny, zawierający właściwą adnotację o spełnieniu wymagań. Dopiero spełnienie tych kryteriów warunkuje prawo podatnika do dokonania odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa.

Dalej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowego samochodu przysługuje Wnioskodawcy dopiero od dnia, w którym Wnioskodawca posiadał ww. zaświadczenie potwierdzające, że spełnia on warunki określone w art. 86 ust. 4 pkt 3 i stosowny wpis w dowodzie rejestracyjnym tego pojazdu. Zdaniem organu podatkowego, omawiane odliczenie przysługuje Wnioskodawcy na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy poinformował się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączony do uzupełnienia wniosku dokument nie był przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny własnego stanowiska w sprawie organ podatkowy dokonał wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku i jego uzupełnieniu.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 5 maja 2011 r. nr ITPP2/443-157b/11/KT, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) - obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r.).

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, iż z przywołanego art. 3 ust. 3 w związku z art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. wynika, że po 1 stycznia 2011 r. podatnik chcąc skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu pojazdu samochodowego (innego niż osobowy) o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, obowiązany jest posiadać stosowne zaświadczenie wystawione przez okręgową stację kontroli pojazdów oraz dowód rejestracyjny, zawierający właściwą adnotację o spełnieniu wymagań.

Z treści złożonego wniosku wynika, że będąc podatnikiem VAT czynnym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wykorzystuje samochód ciężarowy, nabyty w dniu 12 lipca 2008 r. Przedmiotowy samochód, o ładowności 1.230 kg i masie całkowitej 3.500 kg, wykorzystywany jest wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada świadectwa homologacji dla tego pojazdu potwierdzającego, że nie jest to samochód osobowy, a jego ładowność przekracza 500 kg, jak również nie została wydana taka homologacja dla tego typu pojazdu. W dniu 20 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wykonał w okręgowej stacji kontroli pojazdów dodatkowe badanie techniczne, potwierdzone stosownym zaświadczeniem, z którego wynika, iż samochód spełnia wymogi z art. 86 ust. 4 pkt 3. W dowodzie rejestracyjnym znajduje się adnotacja o treści HAK VAT-3. Od momentu zakupu Wnioskodawca nie dokonał w przedmiotowym samochodzie żadnych zmian. W 2011 r. Wnioskodawca odlicza podatek naliczony z tytułu zakupu paliwa służącego do jego napędu.

Minister Finansów zauważa, że przepis art. 86 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, który obowiązywał do 31 grudnia 2010 r., był tożsamy z art. 3 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, a tym samym wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzały zaświadczenia nie uległy zmianie. Uznać zatem należy, dla celów odliczenia podatku od towarów i usług w roku 2011, zaświadczenia wydawane na podstawie powyższego art. 86 ust. 4 pkt 3 przez okręgową stację kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, o ile nie były dokonywane zmiany w badanym pojeździe, w wyniku których pojazd nie spełniałby już wymagań potwierdzonych tym zaświadczeniem.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w zaistniałym stanie faktycznym prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do przedmiotowego samochodu przysługuje Wnioskodawcy od dnia 1 stycznia 2011 r.

Omawiane odliczenie przysługuje Wnioskodawcy na zasadach wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że nie wystąpi żadna z okoliczności wyłączających to prawo, określonych w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego Minister Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 5 maja 2011 r. nr ITPP2/443-157b/11/KT, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.