Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2012 r. (data wpływu 4 grudnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2013 r. (data wpływu 15 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie pytania nr 1 dotyczącego określenia źródła przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomościach – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 stycznia 2013 r., Nr IPTPB2/415-836/12-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 8 stycznia 2013 r., natomiast w dniu 15 stycznia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 14 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W lutym 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu lokalu mieszkalnego oraz boksu garażowego w udziale #189; z partnerem. Łączna wartość obu nieruchomości w 2010 r. wynosiła 430.386,93 PLN (mieszkanie – 414.766,71 PLN, garaż – 15.620,22 PLN). Wnioskodawczyni nie była z partnerem w związku małżeńskim. Na potrzeby zakupu ww. nieruchomości został zaciągnięty kredyt hipoteczny w walucie EUR, łącznie na lokal mieszkalny oraz boks garażowy w wysokości 88.280 EUR (nie było to 100% pokrycia kosztów mieszkania i garażu). Raty kredytu też były spłacane w EUR. Nieruchomości kupiono od dewelopera.

W drugiej połowie 2012 r. Wnioskodawczyni rozstała się z partnerem. W związku z tym ustalono, że na partnera zostanie przepisane mieszkanie, garaż oraz pozostałe zobowiązanie do spłaty kredytu. Ponadto partner zobowiązał się do oddania Wnioskodawczyni części kosztów poniesionych na to mieszkanie wynikających z remontu, wyposażenia i sprzętu w kwocie łącznej 40.000 PLN (za mieszkanie i garaż razem), tym samym partner Wnioskodawczyni stał się właścicielem obu nieruchomości, natomiast Wnioskodawczyni została odłączona od kredytu.

Podaje również, iż warunkiem do przejęcia zobowiązania kredytowego na partnera było najpierw przepisanie na niego obu nieruchomości, takie wymaganie postawił bank. Wnioskodawczyni wskazuje, iż w związku z tym, że była z partnerem w konflikcie, istniało bardzo duże ryzyko, że po przepisaniu obu nieruchomości na partnera, poprzez sporządzenie aktów notarialnych, nie wywiąże się on z zobowiązania do podpisania aneksu w banku przepisującego na niego pozostałą część zobowiązania do spłaty kredytu. W związku z czym, Wnioskodawczyni mogła pozostać w takiej sytuacji, że nie byłaby właścicielką nieruchomości, a nadal pozostawałaby zobowiązana do spłaty kredytu przez 28 lat. Dlatego też w aktach notarialnych zostały dokonane takie zapisy, aby zabezpieczyć Wnioskodawczynię przed takim ryzykiem i w razie nie podpisania aneksu w banku przez partnera mogła odstąpić od umowy określonej w aktach notarialnych. Podsumowując, sporządzanie aktów notarialnych oraz podpisanie przez partnera aneksu w banku, były warunkami koniecznymi do dokonania zbycia obu nieruchomości.

Ze względu na dwie nieruchomości oraz powyższe przyczyny, Wnioskodawczyni poniżej przedstawiła zapisy i stany faktyczne wskazane w aktach notarialnych, tj.:

1. Mieszkanie
   • nabycie - łączna cena nabycia w 2010 r. wynosiła 414.766,71 PLN, udział Wnioskodawczyni czyli połowa to 207.383,40 PLN,
   • zbycie - część mieszkania została zbyta jako zniesienie współwłasności nieruchomości za kwotę 33.000 PLN. Kwotę 20.000 PLN partner Wnioskodawczyni już Jej zapłacił, natomiast pozostałe 13.000 PLN będzie spłacał w 26 ratach po 500 PLN miesięcznie. Pierwsza rata miała miejsce w listopadzie 2012 r. W akcie jest zapis, że partner zobowiązuje się do podpisania aneksu w banku na mocy, którego staje się jedynym kredytobiorcą kredytu, a w razie nie podpisania aneksu Wnioskodawczyni może od umowy odstąpić.

2. boks garażowy
   • nabycie - łączna cena nabycia w 2010 r. wynosiła 15.620,22 PLN, udział Wnioskodawczyni czyli połowa to 7.810,11 PLN.
   • zbycie - część garażu należąca do Wnioskodawczyni została zbyta jako umowa sprzedaży za kwotę 7.000 PLN. Przy czym partner będzie tę kwotę spłacał przez 28 rat po 250 PLN. Pierwsza rata miała miejsce w listopadzie 2012 r. W akcie jest zapis, że partner zobowiązuje się do podpisania aneksu w banku na mocy, którego staje się jedynym kredytobiorcą kredytu, a w razie nie podpisania aneksu Wnioskodawczyni może od umowy odstąpić.

Wnioskodawczyni wskazuje, iż na dzień podpisania obu aktów notarialnych pozostała łączna wartość kredytu (za garaż i mieszkanie) wyniosła 84.451,23 EUR, czyli część Wnioskodawczyni to 42.225,615 EUR. Akty były podpisywane 3 października 2012 r.

Następnie Wnioskodawczyni podaje, iż patrząc sumarycznie na obie nieruchomości to: cena nabycia całości (mieszkania i garażu) wynosiła 430.386,93 PLN, czyli wartość części nieruchomości wynosi 215.193,465 PLN; cena zbycia to 40.000 PLN, gdzie kwota 20.000 PLN została już na rzecz Wnioskodawczyni zapłacona, a pozostała cześć będzie spłacana w ratach przez ok. 26 rat po 750 PLN, oraz zobowiązanie do przejęcia części kredytu Wnioskodawczyni w kwocie 42.225,615 EUR.

Wnioskodawczyni wskazuje również koszty jakie ponosiła dokonując transakcji zbycia:

1. za dokonanie sprzedaży garażu - wartość poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów to 544 PLN,
2. za dokonanie zniesienia współwłasności mieszkania - wartość poniesionych przez Wnioskodawczynię kosztów to 1.626 PLN. Akty były sporządzone dnia 3 października 2012 r. Potwierdzenie zapłaty tych kwot Wnioskodawczyni posiada z kancelarii notarialnej,
3. aneks w banku przenoszący zobowiązanie partnera Wnioskodawczyni z dnia 12 października 2012 r. - ubezpieczenie niskiego wkładu – 855 EUR (dokonując kupna w EUR Wnioskodawczyni zapłaciła ok. 3.548,25 PLN) na dzień 12 października 2012 r. - dokonując aneksu bank dokonał wartościowania mieszkania do kwoty kredytu i zażądał niskiego wkładu, w związku z czym należało zapłacić ubezpieczenie, które w całości musiała pokryć Wnioskodawczyni – opłata za aneks – 500 PLN.
   
   

Nadmienia również, iż posiada potwierdzenie z banku o wpłaconych kwotach z tym, że płatność ubezpieczenia niskiego wkładu odbywa się w EUR.

Dalej, w załączniku do wniosku podaje, iż łączne koszty aneksu to 4.048,25 PLN. Wszelkie koszty związane z transakcją zbycia były ponoszone tylko przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni wskazała również koszty jakie poniosła dokonując transakcji nabycia:

1. za dokonanie nabycia garażu - 328,75 PLN. Akt nabycia był sporządzony 13 maja 2011 r.,
2. za dokonanie nabycia mieszkania - 1.228 PLN. Akt nabycia był sporządzany 15 grudnia 2010 r.
   
   

Powyższe kwoty w podwójnej wysokości widnieją w aktach notarialnych, płatności Wnioskodawczyni dokonała wraz z byłym partnerem po połowie.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, iż przekazanie byłemu partnerowi części nieruchomości będącej:

• lokalem mieszkalnym, nastąpiło w formie zbycia wyodrębnionej rzeczy wspólnej. Wielkość tej części odpowiada połowie wielkości udziału we współwłasności. Dniem zbycia i przekazania był 3 października 2012 r.,

• garażem wielostanowiskowym, nastąpiło w formie sprzedaży udziałów w tej nieruchomości. Dniem zbycia i przekazania był dzień 3 października 2012 r.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w przedmiotowej sprawie dotyczącej zbycia udziału w nieruchomościach (mieszkanie i garaż) źródłem przychodów jest sprzedaż części nieruchomości oraz udziału w nieruchomości art. 10 ust. 1 pkt 8...
2. Czy przychodem z tytułu zbycia obu nieruchomości (mieszkania i garażu) jest kwota wymieniona w umowach notarialnych, jako wartość jaką były partner powinien zapłacić sumarycznie Wnioskodawczyni, tj. bez dodawania wartości przejętego kredytu...
3. Czy kosztem uzyskania przychodów jest wartość nabytych nieruchomości, tj. mieszkania i garażu...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Natomiast wniosek w zakresie pytania drugiego i trzeciego zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku z dnia 10 stycznia 2013 r.:

Ad. 1)

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w udziale jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

W przedmiotowej sytuacji, na podstawie aktu notarialnego nastąpiło zniesienie współwłasności mieszkania po dokonaniu części wpłat przez byłego partnera oraz zostały przydzielone nowe udziały w ten sposób, że całość (100%) przypadła byłemu partnerowi, a Wnioskodawczyni otrzymała ich zero. Sama zaś sprzedaż udziałów w garażu nastąpiła w formie odpłatnej na podstawie notarialnej umowy sprzedaży, gdzie były partner stał się właścicielem nieruchomości w postaci garażu. W obu aktach notarialnych zawarto, że na rzecz byłego partnera przeniesiono prawa własności obu lokali.

Korelując natomiast powyższe z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych należy podkreślić, że w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) zostało wskazane, że źródłami przychodów są m.in. sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. W związku z powyższym wydaje się być w pełni uzasadnione zastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zarówno do mieszkania jak i garażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie- określenia źródła przychodu z tytułu zbycia udziału w nieruchomościach uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Natomiast każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana przed upływem ww. terminu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia ww. nieruchomości i praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w lutym 2010 r. dokonała zakupu lokalu mieszkalnego oraz boksu garażowego w udziale #189; z partnerem. Z partnerem nie była w związku małżeńskim. Na potrzeby zakupu został wzięty kredyt hipoteczny w walucie EUR. Kredyt zaciągnięty został łącznie na lokal mieszkalny oraz boks garażowy. W drugiej połowie 2012 r. Wnioskodawczyni rozstała się ze swoim partnerem. W związku z tym ustalono, że na partnera zostanie przeniesione mieszkanie, garaż oraz pozostałe zobowiązanie Wnioskodawczyni do spłaty kredytu. Ponadto partner zobowiązał się do oddania Jej części kosztów poniesionych na przedmiotowe mieszkanie, wynikających z remontu, wyposażenia i sprzętu (za mieszkanie i garaż razem) w kwocie 40.000 PLN – tym samym partner Wnioskodawczyni stał się właścicielem obu nieruchomości, natomiast Ona został odłączona od kredytu.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazuje, iż zbycie części lokalu mieszkalnego nastąpiło w skutek zniesienia współwłasności nieruchomości, natomiast zbycie garażu nastąpiło w formie sprzedaży udziałów Wnioskodawczyni w tej nieruchomości.

Zatem, nabycie przez Wnioskodawczynię udziału w lokalu mieszkalnym oraz garażu miało miejsce w 2010 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

W związku z powyższym dokonując oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w przedmiotowych nieruchomościach należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) Kodeks cywilny, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Zgodnie z art. 196 § 1 tej ustawy, współwłasność jest albo własnością w częściach ułamkowych albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego – art. 196 § 2 ustawy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych ani inne akty prawne nie zawierają definicji „odpłatnego zbycia” rzeczy lub praw. W celu ustalenia znaczenia tych terminów, należy więc posłużyć się wykładnią językową. Odpłatne zbycie to przeniesienie własności rzeczy lub prawa na inną osobę za wynagrodzeniem, przy czym należy podkreślić, że wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości np. zwolnienie z długu czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności.

Ponadto wskazać należy, iż w myśl art. 155 ustawy Kodeks cywilny, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Określenie „zbycie” odnosi się zatem do wszystkich przypadków przeniesienia własności, bez względu na to, czy nabycie tego prawa następuje pod tytułem odpłatnym czy darmym.

Osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu) – art. 519 § 1 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z § 2 tego przepisu, przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.
   
   

Zgodnie z art. 521 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a dłużnik zgody odmówił, umowę uważa się za nie zawartą. Jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody wierzyciela, a wierzyciel zgody odmówił, strona, która według umowy miała przejąć dług, jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia (art. 521 § 2 ww. ustawy).

W rozpatrywanej sprawie przeniesienie udziału lokalu mieszkalnego z tytułu zniesienia współwłasności w zamian za przejęcie długu jest odpłatnym zbyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż dokonanie w 2012 r. przeniesienia własności udziału Wnioskodawczyni w przedmiotowym lokalu mieszkalnym na rzecz byłego partnera w zamian za przejęcie długu Wnioskodawczyni, jak i sprzedaży udziału w garażu będzie stanowiło źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tego prawa, tj. w 2010 r.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Końcowo należy dodać, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót