Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-131/13-2/KC
z 29 kwietnia 2013 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05.02.2013 r. (data wpływu 18.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży dokonanej ze składu celnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 18.02.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży dokonanej ze składu celnego.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:


Spółka, czynny podatnik VAT nabyła towar od dostawcy spoza Wspólnoty Europejskiej tj. z Chin. Zakupiony towar został przetransportowany drogą morską do Gdyni, a następnie objęty procedurą tranzytu (T1) przewieziony do składu celnego w Warszawie. Następnie towar ze składu celnego w niezmienionym stanie w procedurze tranzytu wywieziony został przez nabywcę na podstawie Carnetu TIR transportem drogowym przez firmę kurierską z terytorium kraju do Kijowa na Ukrainę.

Towar został sprzedany kontrahentowi ze Stanów Zjednoczonych oraz z Wielkiej Brytanii. Na dokonaną sprzedaż Spółka E. wystawiła faktury VAT jako dostawa towarów poza terytorium kraju, niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz wykazała ją w deklaracji VAT-7 w poz. 21.


Przed sprzedażą przedmiotowe towary nie były dopuszczone do obrotu na terenie Unii Europejskiej przez cały czas podlegały procedurze tranzytu.


Spółka posiada kopie poświadczone za zgodność z oryginałem Carnetu TIR na którym widnieje pieczątka potwierdzająca dotarcie towaru do Kijowa, Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego T1 - nadanie towarom procedury tranzytu z nadanym numerem MRN oraz dokument w pliku xml IE45 potwierdzający zamknięcie tranzytu z chwilą przekroczenia terytorium Unii Europejskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:


Czy Spółka postąpiła prawidłowo uznając sprzedaż ze składu celnego jako sprzedaż dokonaną poza granicami kraju, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?


Zdaniem Wnioskodawcy:


Spółka stoi na stanowisku, iż mimo że nastąpiło nabycie i dostawa towarów przez podatnika VAT, nie wystąpił import i nie wystąpił eksport towarów czyli czynności opodatkowane określone w art. 5 ust 1. gdyż obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego zg. z art. 19 ust. 9 ustawy o VAT.


Art. 5 ust 1 ustawy o VAT mówi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
  2. eksport towarów
  3. import towarów
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów

Zgodnie z art. 19 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku importu towarów objętych procedurą celną, składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszek, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.

Towary które zostały objęte procedurą składu celnego na terytorium Polski i są niedopuszczone do obrotu krajowego zg. z art. 19 ust. 9 ustawy o VAT nie powodują obowiązku podatkowego z tytułu importu bo nie powstaje dług celny. Zgodnie z zasadą neutralności podatkowej, zgodnie z którą ten sam towar nie może być uznany za nieopodatkowany przy nabyciu i za opodatkowany przy dostawie, stwierdzić należy, że dostawa do kraju pozaunijnego towaru objętego składem celnym na terytorium Wspólnoty, nie może być uznana za eksport w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.


Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu importu towarów jest powiązane z powstaniem obowiązku zapłaty cła lub faktem zaistnienia określonych procedur celnych. Co do zasady, obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego – art. 19 ust. 7 ww. ustawy.


Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 9 ustawy, jeżeli import towarów objęty jest procedurą: składu celnego, odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od należności celnych przywozowych, uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, tranzytu, a od towarów tych pobierane są opłaty wyrównawcze lub opłaty o podobnym charakterze i nie powstaje jednocześnie dług celny – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wymagalności tych opłat.


Wskazane w tym przepisie opłaty wyrównawcze i opłaty o podobnym charakterze są to pozataryfowe środki polityki celnej, które mimo, że nie są cłami pełnią podobną funkcję.


W art. 2 ustawy zawarte zostały tzw. definicje legalne, którymi ustawodawca posługuje się w odniesieniu do zapisów w ustawie o podatku od towarów i usług. I tak w art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (...). Ustawodawca nie doprecyzowuje jednak terminu „terytorium Rzeczpospolitej Polskiej”. W tej sytuacji konieczne jest odwołanie się do innych przepisów, regulujących przedmiotową kwestię, a w szczególności do ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (t.j. Dz. U. z 2009 Nr 12 poz. 67). Brak ustawowej definicji terminu „terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” pozwala bowiem na uznanie, iż ustawodawca posługuje się tym pojęciem w znaczeniu określonym w innych normach prawnych.

Art. 1 ww. ustawy stanowi, że granicą państwową jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielającą terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Obszary, nad którymi Rzeczpospolita sprawuje swoje zwierzchnictwo – w rozumieniu tej ustawy – to jej terytorium.

Ze stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako czynny podatnik VAT nabył towar od dostawcy z Chin. Zakupiony towar został przetransportowany drogą morską do Gdyni, a następnie objęty procedurą tranzytu (T1) przewieziony do składu celnego w Warszawie. Następnie towar ze składu celnego w niezmienionym stanie w procedurze tranzytu wywieziony został przez nabywcę na podstawie Carnetu TIR transportem drogowym przez firmę kurierską z terytorium kraju do Kijowa na Ukrainę.

Jak wskazuje Wnioskodawca, towar został sprzedany kontrahentowi ze Stanów Zjednoczonych oraz z Wielkiej Brytanii. Na dokonaną sprzedaż Wnioskodawca wystawił faktury VAT jako dostawa towarów poza terytorium kraju, niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz wykazał ją w deklaracji VAT-7 w poz. 21.

Przed sprzedażą przedmiotowe towary nie były dopuszczone do obrotu na terenie Unii Europejskiej przez cały czas podlegały procedurze tranzytu. Wnioskodawca posiada kopie poświadczone za zgodność z oryginałem Carnetu TIR, na którym widnieje pieczątka potwierdzająca dotarcie towaru do Kijowa, Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego T1 - nadanie towarom procedury tranzytu z nadanym numerem MRN oraz dokument w pliku xml IE45, potwierdzający zamknięcie tranzytu z chwilą przekroczenia terytorium Unii Europejskiej.


W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy postąpił prawidłowo uznając sprzedaż ze składu celnego jako sprzedaż dokonaną poza granicami kraju, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Na mocy art. 98 ust. 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19.10.1992, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307), zwany dalej WKC, składem celnym jest każde miejsce uznane przez organy celne i podlegające ich kontroli, w którym towary mogą być składowane zgodnie z ustalonymi warunkami.


Jak wynika z treści art. 98 ust. 1 WKC, procedura składu celnego pozwala na składowanie w składzie celnym:

  1. towarów niewspólnotowych, które w czasie tego składowania nie podlegają należnościom celnym przywozowym ani środkom polityki handlowej;
  2. towarów wspólnotowych, którym odrębne przepisy wspólnotowe dają możliwość korzystania, w związku z ich umieszczeniem w składzie celnym, ze środków zwykle stosowanych przy wywozie tego rodzaju towarów.

Stosownie do art. 99 WKC, skład celny może być składem publicznym lub składem prywatnym. „Skład publiczny” oznacza skład celny, z którego może korzystać każda osoba w celu składowania towarów; „skład prywatny” oznacza skład celny przeznaczony do składowania towarów przez prowadzącego skład. Prowadzącym skład jest osoba posiadająca pozwolenie na prowadzenie składu celnego. Korzystającym ze składu jest osoba związana zgłoszeniem objęcia towarów procedurą składu celnego lub osoba, na którą przeniesiono prawa i obowiązki tej pierwszej osoby.


Tym samym skład celny, w świetle powołanych wyżej przepisów i definicji terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest traktowany jako terytorium kraju.


Odnosząc powyższe do stanu faktycznego, uznać należy, iż przywóz towarów spoza UE przez Wnioskodawcę do składu celnego znajdującego się na terytorium Polski, pomimo tego, iż towary te objęte są procedurą składu celnego i nie są dopuszczone do obrotu w kraju, powoduje, że towary te znajdują się na terytorium kraju – w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że na potwierdzenie wywozu towarów, sprzedanych kontrahentowi ze Stanów Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii, posiada dokumenty celne, takie jak kopie poświadczone za zgodność z oryginałem Carnetu TIR, na którym widnieje pieczątka potwierdzająca dotarcie towaru do Kijowa, Tranzytowego Dokumentu Towarzyszącego T1- nadanie towarom procedury tranzytu z nadanym numerem MRN oraz dokument w pliku xml IE45 potwierdzający zamknięcie tranzytu z chwilą przekroczenia terytorium Unii Europejskiej.


W związku z powyższym, w swoim stanowisku stwierdza, iż dostawa do kraju pozaunijnego towaru objętego składem celnym na terytorium Wspólnoty, nie może być uznana za eksport w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.


W ustawie o podatku od towarów i usług nie przewiduje się szczególnych uregulowań w rozliczaniu transakcji dotyczących towarów znajdujących się w składzie celnym, które nie zostały dopuszczone do obrotu na terytorium kraju, a także nie traktuje się składu celnego eksterytorialnie. W konsekwencji, dostawę towarów w obrębie składu celnego należy uznać za dokonaną na terytorium kraju. Podlega ona tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, z zastosowaniem stawek obowiązujących dla konkretnej sprzedaży.


Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ww. ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

  1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
  2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych;

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).


Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, stwierdzić należy, że skoro skład celny jest uznany za terytorium kraju, to Wnioskodawca sprzedając towary ze składu celnego, znajdującego się na terytorium Polski dla kontrahenta spoza Unii Europejskiej, wypełnia przesłanki uznania tej czynności za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust.1 ustawy. Tym samym, jeżeli z dokumentów celnych wynika, iż nastąpił wywóz towaru z terytorium kraju na Ukrainę, tj. poza teren Unii Europejskiej, to dostawa ta jest eksportem towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy.

Podsumowując, należy uznać, że sprzedaż towarów bezpośrednio ze składu celnego, w procedurze składu celnego na rzecz odbiorców z krajów trzecich, nie jest sprzedażą dokonaną poza granicami kraju, lecz wypełnia dyspozycję dostawy eksportowej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy.


W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj