INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2010 r. (data wpływu 02.09.2010 r.) oraz w piśmie z dnia 18.11.2010 r. (data nadania 19.11.2010 r., data wpływu 22.11.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 08.11.2010 r. (data nadania 08.11.2010 r., data odbioru 12.11.2010 r.), a także piśmie z dnia 10.12.2010 r. (data nadania 11.12.2010 r., data wpływu 13.12.2010 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 29.11.2010 r (data nadania 30.11.2010 r., data odbioru 06.12.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej od konkubenta, stanowiącej spłatę części wspólnej majątku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.09.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej od konkubenta, stanowiącej spłatę części wspólnej majątku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od dnia 6 marca 2006 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje w Turcji. W trakcie ostatnich pięciu lat pozostawała w konkubinacie z obywatelem Turcji. W tym czasie został zgromadzony majątek wspólny (współwłasność), podobny do majątku wspólnego małżonków. W skład majątku wspólnego wchodziły następujące składniki majątkowe: pieniądze, oszczędności pieniężne (pieniądze zgromadzone na rachunkach oszczędnościowych w bankach, których źródłem powstania była działalność zarobkowa oraz dochody ze źródeł przychodów na terytorium Turcji), samochody osobowe, apartament mieszkalny, wyposażenie mieszkania, rzeczy codziennego użytku, biżuteria itp. W 2010 r. Wnioskodawczyni rozstała się z partnerem. W wyniku umownego podziału majątku wspólnie zgromadzonego, Wnioskodawczyni otrzymała od byłego konkubenta tytułem spłaty kwotę 1.300.000 zł, przelewem z jego konta w Austrii, na swój rachunek bankowy w polskim banku. W dacie otrzymania przelewu pieniędzy Wnioskodawczyni wskazała, że nie zamieszkiwała i nadal stale nie zamieszkuje w Polsce. Wysokość spłaty nie przewyższa połowy wartości majątku wspólnego zgromadzonego wspólnie z konkubentem. Ponadto Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż udziały we wspólnie gromadzonym majątku były równe. Składniki majątku wspólnego znajdują się na terytorium Turcji, za wyjątkiem kwoty 1.300.000 zł, która została przelana przez konkubenta na rachunek w polskim banku w 2010 r. Powyższe składniki majątkowe zostały nabyte w trakcie trwania konkubinatu, tj. od 2005 r. do 2010 r.

Pismem z dnia 08.11.2010 r. oraz pismem z dnia 29.11.2010 r wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnieniu wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego. Wnioskodawczyni pismem z dnia 18.11.2010 r. (data wpływu 22.11.2010 r.) oraz pismem z dnia 10.12.2010 r. (data wpływu 13.12.2010 r.) uzupełniła powyższe w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota spłaty Jej udziałowej części w majątku wspólnym podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez Nią spłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce z następujących względów:

1. Wnioskodawczyni nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:
   1. nie posiada w Polsce ośrodka interesów życiowych, o których mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy,
   2. od 2006 r. nigdy nie przebywała i w 2010 r. nie przebywa w Polsce dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy).
2. Ze wspólnych przedsięwzięć z konkubentem Wnioskodawczyni zgromadziła wspólny majątek. Spłata jest pieniężnym ekwiwalentem posiadanego już majątku. Wnioskodawczyni nie osiągnęła zatem dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy, a jedynie swój pieniężny udział w tym, co już wcześniej miała – podobnie jak przy podziale majątku wspólnego małżonków, dziale spadku, czy też zniesieniu współwłasności.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 4 ust. 1 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 03.11.1993 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 11, poz. 58) określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę prawną zarządu głównego albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli osoba jest obywatelem w obu Umawiających się Państwach lub jeżeli nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Z powyższego wynika, iż zawarta w ww. umowie definicja „miejsca zamieszkania” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z analizy wniosku wynika, że od dnia 6 marca 2006 r. Wnioskodawczyni zamieszkuje w Turcji. W trakcie ostatnich pięciu lat pozostawała w konkubinacie z obywatelem Turcji. Wnioskodawczyni wskazała, że nie zamieszkiwała i nadal stale nie zamieszkuje w Polsce. W trakcie trwania konkubinatu, tj. od 2005 r. do 2010 r. został zgromadzony majątek wspólny (współwłasność), podobny do majątku wspólnego małżonków. W skład majątku wspólnego wchodziły następujące składniki majątkowe: pieniądze, oszczędności pieniężne (pieniądze zgromadzone na rachunkach oszczędnościowych w bankach, których źródłem powstania była działalność zarobkowa oraz dochody ze źródeł przychodów na terytorium Turcji), samochody osobowe, apartament mieszkalny, wyposażenie mieszkania, rzeczy codziennego użytku, biżuteria itp. W 2010 r. w wyniku umownego podziału majątku wspólnie zgromadzonego, Wnioskodawczyni otrzymała od byłego konkubenta tytułem spłaty kwotę 1.300.000 zł, przelewem z jego konta w Austrii, na swój rachunek bankowy w polskim banku. Wysokość spłaty nie przewyższa połowy wartości majątku wspólnego zgromadzonego wspólnie z konkubentem. Ponadto Wnioskodawczyni zaznaczyła, iż udziały we wspólnie gromadzonym majątku były równe. Składniki majątku wspólnego znajdują się na terytorium Turcji, za wyjątkiem kwoty 1.300.000 zł, która została przelana przez konkubenta na rachunek w polskim banku w 2010 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu z Polski i przeniesienia centrum interesów życiowych do Turcji Wnioskodawczyni posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Turcji, a zatem w Polsce podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2010 r. Wnioskodawczyni, jako osoba mająca miejsce zamieszkania w Turcji, uzyskała spłatę od konkubenta w związku z podziałem ich majątku, położonego w Turcji. W skład tego majątku wchodziły: pieniądze, oszczędności pieniężne (pieniądze zgromadzone na rachunkach oszczędnościowych w bankach, których źródłem powstania była działalność zarobkowa oraz dochody ze źródeł przychodów na terytorium Turcji), samochody osobowe, apartament mieszkalny, wyposażenie mieszkania, rzeczy codziennego użytku, biżuteria itp.

W myśl art. 6 ust. 1 umowy polsko-tureckiej, dochód uzyskiwany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Turcja) z majątku nieruchomego (włączając dochód z rolnictwa i leśnictwa), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany tylko w tym drugim Państwie (Turcja).

Zgodnie z art. 13 ww. umowy zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Turcja) z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (Turcja).

W myśl art. 21 ust. 1 tej umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie (Turcja), bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (Turcja).

Natomiast stosownie do art. 22 umowy polsko-tureckiej, majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6, który jest własnością osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Umawiających się Państw, położony w drugim Umawiającym się Państwie (Turcja), może być opodatkowane w tym drugim Państwie (Turcja).

Podkreślić należy, iż kwalifikacji danego dochodu w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dokonuje się co do zasady według państwa źródła, w którym te dochody są uzyskiwane.

Z treści wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż składniki majątku wspólnego zgromadzone w trakcie konkubinatu, znajdują się na terytorium Turcji, za wyjątkiem kwoty 1.300.000 zł, która została przelana przez konkubenta na rachunek w polskim banku w 2010 r., stanowiącej spłatę w związku z umownym podziałem majątku. Powyższe składniki majątkowe zostały nabyte w trakcie trwania konkubinatu, tj. od 2005 r. do 2010 r.– tym samym jeżeli są spełnione przesłanki, zgodnie z którymi Wnioskodawczyni jest osobą posiadającą rezydencję podatkową na terytorium Turcji – kwota spłaty części udziałowej w majątku wspólnym, jaki Wnioskodawczyni uzyskała od konkubenta, nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące braku obowiązku opodatkowania w Polsce kwoty otrzymanej od konkubenta, tj. 1.300.000 zł, wpłaconej na rachunek bankowy w polskim banku, należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, iż kwestia rozliczeń majątkowych po ustaniu trwałego związku faktycznego (konkubinatu) nie została uregulowana w przepisach prawa. Z całą pewnością do rozliczeń po ustaniu konkubinatu nie mogą znaleźć zastosowania zawarte w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.) przepisy dotyczące stosunków majątkowych małżeńskich, w tym rozliczeń następujących po ustaniu wspólności. Oznaczałoby to bowiem zrównanie w pewnym zakresie małżeństwa oraz związku nieformalnego, do czego brak jest podstawy prawnej.

Majątkiem wspólnym konkubentów są wszystkie przedmioty majątkowe przez nich wspólnie nabyte. Jeżeli konkubenci nabywają jakąś rzecz wspólnie, stają się współwłaścicielami tej rzeczy w częściach ułamkowych. Przy majątkowym rozliczeniu konkubinatu w rachubę wchodzą przepisy prawa cywilnego związane ze współwłasnością w częściach ułamkowych wraz z jej zniesieniem, o spółce cywilnej oraz o bezpodstawnym wzbogaceniu.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.