Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-826/10-2/JB
z 11 lutego 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-826/10-2/JB
Data
2011.02.11



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Amortyzacja środków trwałych

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody --> Przychody

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wyłączenia spod amortyzacji

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Amortyzacja praw i wartości niematerialnych


Słowa kluczowe
działalność niezarobkowa
działalność niezarobkowa
działalność statutowa
działalność statutowa
koszty uzyskania przychodów
koszty uzyskania przychodów
nabycie
nabycie
przychód
przychód
spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa
wydatek
wydatek
zasada kasowa
zasada kasowa


Istota interpretacji
Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przy wykonywaniu działalności statutowej stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT?Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania działalności statutowej polegającej na świadczeniu swoim członkom odpłatnych usług finansowych, stanowią przychody, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, rozpoznawane na zasadzie kasowej?



Wniosek ORD-IN 747 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10.11.2010r.(data wpływu 15.11.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikowania przychodów i kosztów podatkowych w działalności niezarobkowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.11.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu kwalifikowania przychodów i kosztów podatkowych w działalności niezarobkowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 ze zm.; dalej „Ustawa SKOK”). Na podstawie przepisu art. 2 tej ustawy można stwierdzić, że Wnioskodawca jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami Ustawy SKOK stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r., nr 54, poz. 288 ze zm., zdanej dalej „Prawo spółdzielcze”). Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK, Wnioskodawca prowadzi działalność niezarobkową. Celem statutowym działalności Wnioskodawcy jest w szczególności: gromadzenie środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielanie im pożyczek i kredytów, przeprowadzanie na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczenie przy zawieraniu umów ubezpieczenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej.

W toku prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywał w latach 2007-2010 oraz planuje nabywać w przyszłości składniki majątku wykorzystywane przy wykonywaniu działalności statutowej, np. nieruchomości gruntowe, budynki, lokale, prawo użytkowania wieczystego gruntu, urządzenia i sprzęt biurowy: meble biurowe, urządzenia klimatyzacyjne, komputery, serwery, urządzenia wielofunkcyjne, drobny sprzęt biurowy,” urządzenia telekomunikacyjne, samochody (osobowe oraz inne niż osobowe), a także szereg innych składników majątku, niezbędnych do prowadzenia działalności. Wskazane składniki majątku mają różne przewidywane okresy eksploatacji, co do zasady jednak okres wykorzystywania tych składników majątkowych w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę przekracza rok. Nabywane składniki majątku stanowią własność lub współwłasność wnioskodawcy, są kompletne i zdatne do używania zgodnie z ich przeznaczeniem.

Wnioskodawca, przy wykorzystaniu wskazanych wyżej składników majątku, realizując cele statutowe, świadczy na rzecz osób fizycznych będących członkami Wnioskodawcy odpłatne usługi finansowe, polegające w szczególności na udzielaniu pożyczek i kredytów swoim członkom oraz pośredniczeniu w rozliczeniach finansowych. Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług Wnioskodawca osiąga przychody, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają ze zwolnień podmiotowych ani przedmiotowych od podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie składników majątku wykorzystywanych przy wykonywaniu działalności statutowej stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, potrącane w dacie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy CIT...
  2. Czy przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu wykonywania działalności statutowej polegającej na świadczeniu swoim członkom odpłatnych usług finansowych, stanowią przychody, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, rozpoznawane na zasadzie kasowej...

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad.1.

Wnioskodawca, posiadając prawny status spółdzielni, zgodnie z art. 11 Prawa spółdzielczego posiada osobowość prawą. W związku z powyższym, stosownie do postanowień art. 1 ust. 1 Ustawy CIT, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca nie jest podmiotem objętym którymkolwiek ze zwolnień podmiotowych określonych w art. 6 Ustawy CIT. Wnioskodawca ustala podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w sposób określony w art. 7 ust. 2 Ustawy CIT, tj. w wysokości nadwyżki sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Osiągane przez Wnioskodawcę przychody nie podlegają wyłączeniu od opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 3 Ustawy CIT. Dochody Wnioskodawcy nie korzystają także z żadnego z przewidzianych w art. 17 ust. 1 Ustawy CIT zwolnień od podatku dochodowego.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK ma charakter niezarobkowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że nie spełnia ona warunków umożliwiających uznanie jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., nr 8 poz. 60 ze zm., dalej „Ordynacja podatkowa”), za którą uznaje się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Na zarobkowy charakter działalności gospodarczej wskazuje również definicja tej działalności przewidziana w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r., nr 155, poz. 1095 ze zm.) zgodnie z którą: działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągi)”.

Należy przy tym podkreślić, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że za działalność gospodarczą nie można uznać działalności skierowanej „do wewnątrz”, realizowanej wyłącznie na rzecz członków osoby prawnej, np. członków spółdzielni. Skoro zatem zgodnie z Ustawą SKOK oraz statutem Wnioskodawcy działalność jego polega na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia, tj. świadczy on odpłatne usługi wyłącznie na rzecz swoich członków, a prowadzona działalność nie jest nakierowana „na zewnątrz” wobec osób trzecich, to prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności statutowej nie można uznać za działalność gospodarczą.

Jakkolwiek zatem działalność prowadzona przez wnioskodawcę wydaje się nie stanowić działalności gospodarczej, bez wątpienia polega ona na odpłatnym świadczeniu określonych usług finansowych na rzecz członków Wnioskodawcy, z której to działalności Wnioskodawca osiąga przychody podlegające opodatkowaniu zgodnie z przepisami Ustawy CIT. Tym samym, skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność wiąże się z uzyskiwaniem przychodów ze źródeł podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 7 ust. 2 Ustawy CIT, Wnioskodawca uprawniony jest do potrącania kosztów uzyskania tych przychodów.

W myśl przepisu art. 5 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku wykorzystywane są do prowadzenia działalności statutowej, z której Wnioskodawca uzyskuje podlegające opodatkowaniu przychody. Nabycie wskazanych we wniosku składników majątku jest niezbędne dla prowadzenia przez wnioskodawcę przynoszącej przychody działalności statutowej, a wszelkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz swoich członków wykonywane są z użyciem (bezpośrednim lub pośrednim) wskazanych we wniosku składników majątku. Bez nabycia przedmiotowych składników majątku, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić przynoszącej przychody działalności, ani też w ogóle żadnej działalności. Jakkolwiek zatem nie można co do zasady mówić o bezpośrednim związku ponoszonych przez wnioskodawcę wydatków z konkretnymi przychodami (koszty bezpośrednie) wydatki te wiążą się z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę, stanowiąc warunek konieczny dla możliwości jej faktycznego prowadzenia, lub umożliwiają bardziej efektywne prowadzenie działalności przez Wnioskodawcę, przyczyniając się w ten sposób do osiągnięcia przychodów z tej działalności (koszty pośrednie).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych. stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych. o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych koszt uzyskania przychodów stanowi zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty
    - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Analogicznie, w myśl art. 16b ust. 1 Ustawy CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

  1. spółdzielcze własnościowe prawo do
  2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  5. licencje,
  6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 19, poz. 1117, ze. zm.),
  7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Mając na uwadze brzmienie powołanych wyżej przepisów Wnioskodawca wskazuje, że skoro prowadzona przez niego działalność statutowa nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu Ordynacji podatkowej oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku nie będą wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, co równocześnie przesądza o tym, iż przedmiotowe składniki majątku nie spełniają warunków umożliwiających uznanie ich za środki trwale lub wartości niematerialne i prawne w rozumieniu Ustawy CIT.

Skoro nabywane przez Wnioskodawcę składniki majątku nie stanowią środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu Ustawy CIT, do wydatków na ich nabycie nie znajdują zastosowanie wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, dotyczące wydatków na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych określonych Ustawie CIT. W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki na nabycie wskazanych w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) składników majątku wykorzystywanych przy prowadzeniu działalności statutowej wnioskodawcy, które Wnioskodawca osiąga w celu uzyskania przychodów z prowadzonej działalności, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 Ustawy CIT, które Wnioskodawca uprawniony jest potrącać zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4-4d Ustawy CIT, co do zasady w dacie ich poniesienia, jako koszty pośrednie, określone w art. 15 ust. 4d Ustawy CIT.

Wnioskodawca nadmienią że zasadność powyższego stanowiska potwierdzają wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. o sygnaturze II FSK 1761/09 oraz II FSK 1760/09, w których stwierdzono: „Jak już wskazano, składniki majątku, o które chodzi we wniosku o wydanie interpretacji, nie mogą być uznane za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, ponieważ nie są przez skarżącą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą jako że skarżąca działalności gospodarczej nie prowadzi. Wobec powyższego, z jednej strony, nie mogą być amortyzowane, ale, z drugiej strony, wydatki na ich nabycie nie są wyłączone z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.p.d.o.p. Nie odnosi się do nich także zasada zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia (art. 16 ust. 1 pkt in fine u.p.d.o.p.). W tej sytuacji kwalifikacja prawnopodatkowa tych wydatków opierać się musi na ogólnej regule, określonej w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jeżeli zatem składniki majątku wskazane we wniosku o wydanie interpretacji, nabywane są w celu realizacji zadań statutowych skarżącej, a źródłem jej przychodów jest wykonywanie zadań statutowych, wydatki na nabycie tych składników majątku powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w sposób bezpośredni.”

Ad.2.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 Ustawy SKOK działalność prowadzona przez Wnioskodawcę ma charakter nie zarobkowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, że nie spełnia ona warunków umożliwiających uznanie jej za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej, za którą uznaje się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Na zarobkowy charakter działalności gospodarczej wskazuje również definicja tej działalności przewidziana w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zgodnie z którą: działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Należy przy tym podkreślić, że w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że za działalność gospodarczą nie można uznać działalności skierowanej „do wewnątrz”, realizowanej wyłącznie na rzecz członków osoby prawnej, np. członków spółdzielni. Skoro zatem zgodnie z Ustawą SKOK oraz statutem Wnioskodawcy działalność jego polega na gromadzeniu środków pieniężnych wyłącznie swoich członków, udzielaniu im pożyczek i kredytów, przeprowadzaniu na ich zlecenie rozliczeń finansowych oraz pośredniczeniu przy zawieraniu umów ubezpieczenia, tj. świadczy on odpłatne usługi wyłącznie na rzecz swoich członków, a prowadzona działalność nie jest nakierowana „na zewnątrz” wobec osób trzecich, to prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności statutowej nie można uznać za działalność gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: (1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Z kolei w myśl art. 12 ust. 3 Ustawy CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, skoro prowadzona przez Wnioskodawcę działalność nie może być uznawana za działalność gospodarczą, wobec przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę nie będzie mógł być stosowany przepis art. 12 ust. 3 Ustawy CIT dotyczący wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Przychody Wnioskodawcy z tytułu usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności statutowej powstawać będą natomiast na zasadach ogólnych określonych w art. 12 ust. 1 Ustawy CIT, tj. w dacie faktycznego otrzymania przychodów (metoda kasowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40,20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj