INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2010 r. (data wpływu 18.08.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Strefa) na podstawie Zezwolenia z dnia 4 listopada 2005 r. (dalej: Zezwolenie).

Zezwolenie zostało Spółce udzielone po rozszerzeniu obszaru Strefy na teren istniejącego zakładu produkcyjnego Spółki (procedura objęcia tzw. gruntów prywatnych granicami Strefy), w związku z realizacją projektu nowej inwestycji, polegającej na rozbudowie przedsiębiorstwa, na który zostały poniesione wydatki inwestycyjne w kwocie przewyższającej równowartość 40.000.000 EUR.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja substancji chemicznych wykorzystywanych w branżach takich jak: tworzywa sztuczne, przemysł kosmetyczny, chemia gospodarcza i przemysłowa, przemysł budowlany oraz tekstylny.

Pomoc publiczna w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługuje Spółce z tytułu kosztów nowej inwestycji realizowanej na terenie Strefy.

Zgodnie z treścią Zezwolenia, Spółka została zobowiązana m.in. do poniesienia na terenie Strefy w trakcie obowiązywania Zezwolenia wydatków inwestycyjnych wysokości, co najmniej:

1. 30.000.000 EUR – w terminie do dnia 31 grudnia 2009 r.,
2. narastająco 40.000.000 EUR – w terminie do dnia 31 grudnia 2013 r.

Z uwagi na złożoność i długotrwały proces budowy poszczególnych środków trwałych, w wielu przypadkach pomiędzy momentem faktycznego poniesienia wydatków na środki trwałe w ramach procesu inwestycyjnego a chwilą przekazania do używania kompletnego i zdatnego do używania środka trwałego wytwarzanego / nabywanego w ramach projektu inwestycyjnego Spółki, upływa długi okres. W konsekwencji, w trakcie budowy środków trwałych, dla celów rachunkowych i podatkowych wydatki na przedmiotowe środki trwałe są ujmowane na koncie środki trwałe w budowie / inwestycje w toku – do momentu, kiedy są one kompletne i zdatne do użytku. Po aktywowaniu środków trwałych dla celów podatkowych i rachunkowych, wydatki związane z ich zakupem lub wytworzeniem są rozpoznawane w czasie jako koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

Na dzień 30 kwietnia 2010 r. Spółka poniosła nakłady inwestycyjne o wartości przekraczającej równowartość 80.000.000 EUR, tj. wartości znacznie przewyższającej minimalną kwotę wydatków kwalifikowanych określoną w Zezwoleniu. W ramach powyższej kwoty, około 30.000.000 EUR dotyczy przyjętych już do używania środków trwałych, a około 50.000.000 EUR dotyczy środków trwałych w budowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Spółka prosi o potwierdzenie, że wydatki poniesione przez Spółkę na środki trwałe mogą zostać zaliczone do kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych jeszcze przed przyjęciem środków trwałych do używania i wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z chwilą ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki dotyczące środków trwałych mogą zostać zaliczone do kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, jeszcze przed ostatecznym przyjęciem środków trwałych do używania i wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka pragnie podkreślić, że analizowane wydatki, ponoszone przez Nią w związku z realizacją nowego projektu inwestycyjnego w każdym przypadku dotyczą docelowo środków trwałych wytwarzanych w ramach projektu inwestycyjnego Spółki. Fakt, iż uznawane są one za środki trwałe w budowie (do momentu przyjęcia ich do używania) wynika wyłącznie z długotrwałości procesu inwestycyjnego, w szczególności budowy poszczególnych środków trwałych. Celem realizowanego w Spółce procesu inwestycyjnego jest w każdym przypadku jego ukończenie, w wyniku którego możliwe będzie rozpoczęcie korzystania z tych środków trwałych w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i ostateczne rozliczenie kosztów poniesionych na zakup lub wytworzenie środków trwałych.

Należy podkreślić, iż moment wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych podatnika jest istotny wyłącznie z perspektywy możliwości rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów przez podatnika podatku dochodowego. W ocenie Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych, moment ten nie powinien mieć natomiast kluczowego znaczenia dla kwalifikacji ponoszonych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych dla celów kalkulacji limitu zwolnienia podatkowego.

Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, że z perspektywy przepisów o podatkach dochodowych, w wielu przypadkach z natury wydatków inwestycyjnych ponoszonych na zakup lub wytworzenie środków trwałych wynika konieczność ich czasowego ujęcia na koncie środki trwałe w budowie / inwestycje w toku – do momentu przyjęcia środków trwałych do używania. Powyższa praktyka wiąże się z faktem, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o możliwości wprowadzenia środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej podatnika do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do której – w ocenie Spółki – odnosi się § 6 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z dnia 7 października 2004 r. Nr 228, poz. 2211, dalej: Rozporządzenie) decyduje m. in. fakt, że dany środek trwały jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, a zatem podatnik będzie uzyskiwał przychody w związku z wykorzystaniem tego środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast same przepisy dotyczące udzielanej przedsiębiorcom pomocy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych nie uzależniają bezpośrednio możliwości korzystania z pomocy od faktu osiągania przez przedsiębiorcę przychodów w związku z korzystaniem ze środków trwałych nabytych w ramach inwestycji strefowej.

W konsekwencji, w świetle przepisów ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do momentu spełnienia przez dany środek trwały kryterium kompletności i zdatności do używania, wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie tego środka trwałego ujmowane są na koncie środki trwałe w budowie / inwestycje w toku i pozostają „nieaktywne” dla celów podatkowych.

Zgodnie bowiem z treścią art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Wydatki te, stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiększają wartość początkową środków trwałych (a następnie, po przyjęciu środka trwałego do używania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów poprzez dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego).

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że moment przyjęcia do używania nie jest tożsamy z momentem poniesienia wydatku inwestycyjnego z perspektywy samej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do której odnosi się analizowany przepis Rozporządzenia.

W tym kontekście należy, zdaniem Spółki, rozważyć moment, w którym wydatki poniesione w związku z zakupem bądź wytworzeniem środków trwałych mogą zostać zaliczone do wydatków inwestycyjnych kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W związku z brzmieniem § 6 ust. 1 Rozporządzenia, przez wydatki kwalifikowane należy rozumieć koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy (jeżeli możliwość ich odliczenia wynika z odrębnych przepisów), poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia m. in. na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich – zgodnie z odrębnymi przepisami – do składników majątku podatnika, zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych stosownie do regulacji przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazany wyżej przepis Rozporządzenia wskazuje jedynie na charakter wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, stanowiąc, że mają to być wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przepis ten nie precyzuje natomiast momentu, w którym wydatki ponoszone na środki trwałe (w ramach prowadzonej inwestycji) mogą zostać zaliczone do wydatków kwalifikowanych, wpływających na limit przysługującej danemu przedsiębiorcy strefowemu pomocy publicznej.

W ocenie Spółki, wymóg dotyczący wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, decydujący o kwalifikowalności wydatków inwestycyjnych poniesionych na zakup bądź wytworzenie tych środków trwałych nie musi, w świetle wskazanego przepisu, zostać spełniony zanim przedmiotowe wydatki zostaną uwzględnione w kalkulacji limitu dostępnej dla Spółki pomocy w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, ale musi być spełniony docelowo.

Natomiast kwestia samego momentu kwalifikacji określonych wydatków dla celów korzystania z pomocy publicznej została uregulowana w przepisie § 5 ust. 1 Rozporządzenia, zgodnie z którym „zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskaniu zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej (...)”.

Podkreślić należy, że tylko ten przepis regulacji prawnych dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej mówi o okresie korzystania ze zwolnienia, w szczególności wskazując, iż przysługuje ono od momentu poniesienia wydatków inwestycyjnych.

Mając powyższe na uwadze, przewidziany w § 6 Rozporządzenia wymóg zaliczenia tych wydatków do wartości początkowej składnika majątku trwałego, w ocenie Spółki, nie odnosi się w ogóle do tego terminu, a jedynie wskazuje na charakter wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, tj. wskazuje, że mają to być koszty inwestycji, gdyż chodzi o docelowe zaliczenie poniesionych wydatków do wartości początkowej środka trwałego.

Wobec powyższego, Spółka powinna być uprawniona do zaliczenia wydatków inwestycyjnych do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną w miesiącu ich poniesienia, nawet jeżeli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do przekazania do używania środków trwałych, z którymi związane były te wydatki, gdyż przez cały czas są to wydatki o charakterze inwestycyjnym.

Jak zaznaczono w przedstawionym stanie faktycznym, projekt inwestycyjny realizowany przez Spółkę na terenie Strefy nie został zakończony, a znaczna część nabytych w ramach tego projektu środków trwałych nie spełnia jeszcze przesłanki kompletności i zdatności do używania. W konsekwencji, zaliczenie tych środków trwałych do składników majątku Spółki poprzez wprowadzenie ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki – stosownie do wymagań przewidzianych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odroczono w czasie.

Niemniej jednak, w świetle przeprowadzonej powyżej analizy, Spółka stoi na stanowisku, że takie odroczenie nie powinno mieć negatywnego wpływu na możliwość uwzględnienia wydatków poniesionych w związku z nabyciem środków trwałych (przed ich wprowadzeniem do ewidencji), w kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej (zwolnienia i podatku dochodowego od osób prawnych). Spółka pragnie ponownie podkreślić, że w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki te od początku stanowią wydatki na środki trwałe, a więc wydatki o charakterze inwestycyjnym, które zostaną zaliczone do wartości początkowej środków trwałych wprowadzonych do ewidencji w momencie, w którym będzie to możliwe z perspektywy przepisów podatkowych.

W ocenie Spółki, gdyby intencją ustawodawcy było odroczenie terminu uznania wydatków poniesionych na środki trwałe za wydatki kwalifikowane do momentu wprowadzenia tych środków trwałych do ewidencji, zostałoby to wprost wskazane w przepisach Rozporządzenia – tak jak to przykładowo uczyniono w przepisie § 5 ust. 2a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z dnia 19 grudnia 2006 r. Nr 236, poz. 1705 ze zm.) regulującym odroczenie rozpoczęcia korzystania z pomocy publicznej przez podmioty, których przedsiębiorstwo zostało objęte granicami specjalnej strefy ekonomicznej w związku z realizacją nowego projektu inwestycyjnego – do momentu zakończenia inwestycji.

Przepis ten ma wprawdzie zastosowanie do przedsiębiorców posiadających zezwolenie na działalność w strefie wydane po 30 listopada 2007 r. (tym samym, nie ma zastosowania do Spółki), niemniej jednak, powołując go w treści niniejszego wniosku, Spółka pragnie wskazać technikę legislacyjną, zgodnie z którą intencje ustawodawcy powinny być wprost przedstawiane w wydawanych przepisach. Skoro, zatem prawodawca:

1. w przepisach regulujących prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej obowiązujących w okresie, w którym Spółka uzyskała Zezwolenie nie wskazał wprost obowiązku odroczenia uznania wydatków ponoszonych na środki trwałe za wydatki kwalifikowane (a tym samym do korzystania z pomocy publicznej w zakresie tych wydatków) do momentu wprowadzenia środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. a w stosunku do innego stanu faktycznego i prawnego (tj. w odniesieniu do inwestycji realizowanej na gruncie prawnym po 30 listopada 2007 r.) wskazał na konieczność odroczenia momentu rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia podatkowego,
   
   

W ocenie Spółki, ustawodawca mógł zastosować podobne rozwiązanie w odniesieniu do uznania wydatków inwestycyjnych przedsiębiorcy za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, tj. odroczenie tego momentu przez wskazany przez ustawodawcę okres czasu do chwili spełnienia określonych dodatkowych warunków. W związku z powyższym, należy zatem uznać, że nie było intencją ustawodawcy odroczenie momentu uznania wydatków inwestycyjnych za koszty kwalifikowane do momentu wprowadzenia kompletnych środków trwałych do ewidencji.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, sformułowany w Rozporządzeniu warunek zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną (polegający na wprowadzeniu środków trwałych, na które przeznaczono wydatki inwestycyjne do ewidencji) stanowi wprawdzie warunek sine qua non kwalifikowalności takich wydatków, niemniej jednak nie musi on zostać spełniony przed ich uwzględnieniem w kalkulacji przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej.

Wskazać należy, że stanowisko Spółki znajduje także potwierdzenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. ITPB3/423-602/09/PS stwierdzono, że „ (…) Spółka może uznać wydatki na środki trwałe w budowie za dające prawo do zwolnienia od podatku w miesiącu, w którym, wydatki zostały poniesione, nawet jeżeli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do oddania do używania środka trwałego, z którym związany jest wydatek (...)”. Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane także w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2008 r. sygn. IP-PB3-423-477/08-2/MK.

Reasumując powyższe rozważania, Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), specjalna strefa ekonomiczna jest ustanawiana w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, wydawanego na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ww. ustawy, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

W myśl art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zasady tego zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Powyższy przepis określa, iż wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2000 r. Nr 117, poz. 1228, z 2002 r. Nr 113, poz. 984 i Nr 240, poz. 2055 oraz z 2003 r. Nr 188, poz. 1840), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy (art. 17 ust. 4 tej ustawy).

Przepisem wykonawczym do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych dotyczącym Specjalnej Strefy Ekonomicznej jest rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 4 listopada 2005 r.

Jak stanowi § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia z dnia 14 września 2004 r. w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 218, poz. 2211 ze zm.), pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję związaną z utworzeniem lub rozbudową przedsiębiorstwa, z rozpoczęciem w przedsiębiorstwie działań obejmujących dokonywanie zasadniczych zmian produkcji bądź procesu produkcyjnego, zmian wyrobu lub usługi, w tym także zmian w zakresie sposobu świadczenia usług, jak również zakup majątku zlikwidowanego lub będącego w likwidacji przedsiębiorstwa, albo przedsiębiorstwa, które uległoby likwidacji w przypadku niedokonania inwestycji w formie zakupu tego przedsiębiorstwa lub jego części.

Stosownie do § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

   - zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Przytoczone powyżej przepisy, które znajdują zastosowanie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą:

1. musi to być koszt inwestycji,
2. musi być faktycznie poniesiony w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
3. musi być poniesiony w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
4. musi być przeznaczony na cele określone w § 6 ust. 1 rozporządzenia,
5. wydatki muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, przy czym należy przyjąć, że przez koszty inwestycji należy rozumieć koszty „nowej inwestycji”, o której mowa w § 3 ust. 4 rozporządzenia.

W odniesieniu do kwestii pojęcia „poniesionych wydatków inwestycyjnych”, należy zauważyć, iż pojęcie to nie zostało zdefiniowane w rozporządzeniu w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej. § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

1. nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
2. będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Rozstrzygając kwestię „poniesionych wydatków inwestycyjnych” należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości. W związku z tym, nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym.

Zgodnie z powołanymi przepisami rozporządzenia w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji poniesione między innymi na zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Oznacza to, że przedsiębiorca, aby mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez niego wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, powinien spełnić łącznie następujące warunki:

• dokonać zakupu lub wytworzenia środka trwałego,

• ponieść wydatki z tym związane.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 16g określa, jakie wydatki podlegają zaliczeniu do wartości początkowej środka trwałego. Między innymi, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia – art. 16g ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Natomiast w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 16g ust. 4 ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie wałbrzyskiej specjalnej strefy ekonomicznej, dniem poniesienia wydatku jest pierwszy dzień miesiąca, w którym poniesiono wydatek. Przepis ten nie reguluje kwestii uznania wydatku za poniesiony, lecz stanowi, jaki dzień przyjmuje się za dzień poniesienia wydatku dla wyliczenia zdyskontowanej wartości inwestycji. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że wydatkiem jest koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym, a przez poniesienie wydatku należy rozumieć definitywne pokrycie kosztów z własnych zasobów majątkowych podatnika.

Reasumując, Spółka może uznać wydatki inwestycyjne za dające prawo do zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych w miesiącu, w którym wydatki te zostały poniesione (w ujęciu kasowym), nawet jeśli w tym miesiącu nie doszło jeszcze do oddania do używania środka trwałego, z którym związane są wydatki inwestycyjne, z zachowaniem warunków określonych w § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Ponadto należy zauważyć, że powołane przez Spółkę interpretacje są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.