INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Szpitala, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 24 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczeń polegających na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczeń polegających na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Szpital Specjalistyczny (dalej Szpital) będący samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej realizuje zadania zgodnie ze statutem w zakresie ochrony zdrowia. Usługi te zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług podlegały przedmiotowemu zwolnieniu. W zakresie prowadzonej działalności Szpital świadczy również usługi niemedyczne polegające np.: na wynajmowaniu powierzchni, dzierżawach pomieszczeń oraz sprzętu medycznego. Szpital pobiera również opłaty za korzystanie z parkingu, usługę ksero, jak również dodatkowe opłaty za poród rodzinny, czy pobyt osób towarzyszących choremu. W związku z prowadzoną działalnością niemedyczną Szpital zobligowany jest do odprowadzania podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wszystkie usługi w zakresie ochrony zdrowia definiowane poprzez klasyfikację statystyczną (kod 85.1 PKWiU z 1997 r.) podlegały przedmiotowemu zwolnieniu.

Pozostałe usługi w zakresie prowadzonej działalności opodatkowane były stawką podatku 22% lub 7%. Na przykład opłaty za parking i ksero oraz pobyt osoby towarzyszącej przy porodzie opodatkowane były stawką 22%, natomiast pobyt osoby towarzyszącej choremu stawką 7%.

W związku ze znowelizowaniem ustawy o podatku VAT z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie nowa koncepcja zwolnień przedmiotowych oraz podmiotowych. Zakres zwolnień przedmiotowych w nowej koncepcji legislacyjnej określony jest w art. 43 ustawy bez odwołania się do klasyfikacji statystycznej. O zwolnieniu decyduje możliwość przypisania danym czynnościom określonego charakteru.

W ramach działalności statutowej Szpital wykonując na rzecz pacjenta świadczenie opieki zdrowotnej zobowiązany jest zapewnić mu możliwość obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (art. 21 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 ze zm.). Ponadto, pacjent w ramach przysługującego mu uprawnienia do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej może korzystać z takiej pomocy wykonywanej przez osoby bliskie; najbardziej powszechnymi przypadkami wykonywania powyższego uprawnienia pacjenta są: towarzyszenie przy porodzie, opieka matki nad dzieckiem w trakcie jego hospitalizacji, opieka nad hospitalizowanym, dorosłym pacjentem wykonywana przez osobę najbliższą. W takim stanie rzeczy Szpital pobiera opłatę rekompensującą w szczególności koszty ponoszone w związku z np. zakwaterowaniem czy wyżywieniem osoby bliskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata pobierana z tytułu ww. świadczeń, polegających na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą, umożliwieniu osobie najbliższej pacjenta obecności przy wykonywaniu na jego rzecz świadczenia zdrowotnego, podlega zwolnieniu od podatku w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 43 ust. 1 pkt 18, 19, 20 oraz ust. 17 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) wynika, że zwolnienie od podatku dotyczy w szczególności usług w zakresie opieki medycznej, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa stanu zdrowia. Wszelkie zatem czynności z zakresu opieki zdrowotnej wykonywane przez podatnika, które zmierzają do osiągnięcia jednego ze wskazanych wyżej celów będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT. Nie bez znaczenia pozostaje dalsza cześć przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT, który wskazuje, że zwolnieniu podlegać będą także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z opisanymi wyżej usługami opieki zdrowotnej wykonywanymi przez zakłady opieki zdrowotnej.

Zainteresowany wskazał, że zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 18 tego artykułu nie ma zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ścisłe związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18 lub ich głównym celem jest osiągniecie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników nie korzystających z takiego zwolnienia.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, ww. świadczenia korzystają ze zwolnienia od podatku w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy VAT, albowiem wykonanie uprawnienia pacjenta, o którym mowa w art. 21 powołanej ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, jest obowiązkiem samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej polegającym na zapewnieniu możliwości obecności osoby bliskiej pacjenta przy udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych, a zatem jest ściśle związane z wykonywaniem takiego świadczenia, które w większości przypadków służą ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia a niekiedy profilaktyce i zachowaniu zdrowia. Bez różnicy zatem pozostaje czy osoba najbliższa towarzysząca i/lub zapewniająca opiekę pielęgnacyjną pacjentowi, czyni to nad małoletnim czy dorosłym pacjentem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianach niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 9 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2) – ex 85 i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 18 i 19, regulujących zwolnienia od podatku w zakresie opieki medycznej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Wskazać ponadto należy, iż przepis art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 ze zm.) (dalej zwana „Dyrektywą”), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Natomiast, zgodnie z art. 134 Dyrektywy, dostawa towarów ani świadczenie usług nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 132 ust. 1 lit. b), g), h), i), l), m) i n), w następujących przypadkach:

1. gdy nie są one niezbędne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu;
2. gdy ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla danego podmiotu poprzez dokonywanie transakcji będących w bezpośredniej konkurencji z działalnością przedsiębiorstw komercyjnych podlegających VAT.
   
   

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż dla zastosowania zwolnienia od VAT istotny będzie cel wykonywanych świadczeń. Ze zwolnienia będą generalnie korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie objęte zwolnieniem podatkowym.

Warto przywołać tu ugruntowane stanowisko Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej TSUE), że zwolnienia (zawarte w art. 132) Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok C-307/01, pkt 52). Oznacza to, że zakres przedmiotowy zwolnień zawartych w art. 132 Dyrektywy powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności (spowodowanych różnicami w ustawodawstwach krajowych) w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Jak już powyżej wyjaśniono, przy definiowaniu zwolnienia usług w zakresie opieki medycznej, oparto się zatem przede wszystkim na przepisach dyrektywy oraz orzecznictwie.

Pomocnym w zrozumieniu charakteru zwolnienia od podatku VAT usług w zakresie ochrony zdrowia, jest bogate orzecznictwo TSUE, który przykładowo w orzeczeniu z dnia 1 grudnia 2005 r. C-394/04 i 395/04 Diagnostiko Therapeftiko Kentro Athinon-Ygeia AE a Ypourgos Oikonomikon (pkt 29), stwierdził, iż świadczenie usług, które mogą poprawić komfort i samopoczucie pacjentów, jak i dostawy dla osób towarzyszących pacjentowi, co do zasady nie są transakcjami zwolnionymi z podatku VAT blisko związanymi z leczeniem szpitalnym i opieką. Inaczej może być tylko wówczas, gdy usługi te są bezwzględnie konieczne do osiągnięcia celów terapeutycznych, którym służą usługi opieki szpitalnej i medycznej, w ramach której są one świadczone.

W wyroku tym w pkt 32 TSUE wskazał, iż jak podniósł Rzecznik Generalny w pkt 47 opinii, objęcie takich usług podatkiem VAT jest zgodne z zasadą neutralności podatkowej, która mianowicie zakazuje różnego traktowania z punktu widzenia podatku VAT usług tego samego rodzaju, a więc konkurujących ze sobą (wyrok z dnia 23 października 2003 r. w sprawie C-109/02 Komisja przeciwko Niemcom, Rec. str. I-12691, pkt 20).

Z powyższego wynika, iż instytucja opieki zdrowotnej świadcząc usługi takie, jak usługi telefoniczne i wynajmowanie telewizorów osobom hospitalizowanym oraz dostarczanie łóżek i posiłków towarzyszącym im osobom, konkuruje z podatnikami, którzy świadczą usługi tego samego rodzaju, takimi jak dostawcy usług telefonicznych i telewizyjnych, w zakresie usług tego rodzaju oferowanych osobom hospitalizowanym, oraz takimi jak hotele i restauracje, w zakresie usług zakwaterowania dla osób im towarzyszących.

Tym samym w rozstrzygnięciu sprawy TSUE odpowiedział, iż świadczenie przez podmioty określone w art. 13 część A ust. 1 lit. b) VI Dyrektywy przedmiotowych usług, co do zasady, nie stanowi działalności ściśle związanej z opieką szpitalną i medyczną w rozumieniu tego przepisu, a zatem nie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT. Inaczej może być tylko wówczas, gdy usługi te są konieczne do osiągnięcia celów terapeutycznych, którym służy opieka szpitalna oraz medyczna, i nie są przeznaczone głównie do tego, by zapewniać świadczącemu je podmiotowi dodatkowe dochody poprzez realizację transakcji dokonywanych w bezpośredniej konkurencji z transakcjami dokonywanymi przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność gospodarczą, które podlegają podatkowi VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Szpital) będący samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej realizuje zadania zgodnie ze statutem w zakresie ochrony zdrowia. W zakresie prowadzonej działalności Szpital świadczy również usługi niemedyczne polegające np.: na wynajmowaniu powierzchni, dzierżawach pomieszczeń oraz sprzętu medycznego. Szpital pobiera również opłaty za korzystanie z parkingu, usługę ksero jak również dodatkowe opłaty za poród rodzinny czy pobyt osób towarzyszących choremu. W ramach działalności statutowej Szpital wykonując na rzecz pacjenta świadczenie opieki zdrowotnej zobowiązany jest zapewnić mu możliwość obecności osoby bliskiej przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych, ponadto pacjent w ramach przysługującego mu uprawnienia do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej może korzystać z takiej pomocy wykonywanej przez osoby bliskie; najbardziej powszechnymi przypadkami wykonywania powyższego uprawnienia pacjenta są: towarzyszenie przy porodzie, opieka matki nad dzieckiem w trakcie jego hospitalizacji, opieka nad hospitalizowanym, dorosłym pacjentem wykonywana przez osobę najbliższą. W opisanej sytuacji Szpital wskazał jednocześnie, iż pobiera opłatę rekompensującą, w szczególności koszty ponoszone w związku z np. zakwaterowaniem czy wyżywieniem osoby bliskiej.

W przedmiotowej sprawie kluczową rolę stanowi określenie, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi polegające na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą, umożliwieniu osobie najbliższej pacjenta obecności przy wykonywaniu na jego rzecz świadczenia zdrowotnego, w tym ich zakwaterowanie i wyżywienie, stanowią działalność ściśle związaną z opieką szpitalną i medyczną w rozumieniu art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy. Wówczas bowiem przedmiotowe usługi, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18, korzystałyby ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z wyrokiem TSUE (C-394/04, pkt 25), świadczone przez szpital usługi telefoniczne i usługi polegające na wynajmowaniu telewizorów osobom hospitalizowanym, jak i dostarczaniu przez tę instytucję łóżek i posiłków towarzyszącym im osobom, powinny być zwolnione z podatku VAT, w przypadku gdy zostanie ustalone, że są one niezbędne do leczenia osoby hospitalizowanej. Natomiast jedynym istotnym kryterium, którym można byłoby się w istocie posłużyć do określenia, czy są one faktycznie konieczne, jest zalecenie lekarskie.

Biorąc pod uwagę powyższe, dostarczanie łóżek przez zakład opieki zdrowotnej osobom towarzyszącym pacjentom stanowiłoby działalność ściśle związaną z opieką szpitalną i medyczną, a co za tym idzie podlegało zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyby ciągła obecność osoby bliskiej była przedmiotem zalecenia lekarskiego.

Stosownie do cytowanego już przepisu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwolnione od podatku są usługi wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Z treści wniosku wynika, iż Zainteresowany wypełnił przesłankę o charakterze podmiotowym uprawniającą do zastosowania zwolnienia – jest Zakładem Opieki Zdrowotnej. Nie wypełnił jednak przesłanki o charakterze przedmiotowym – świadczone przez Szpital usługi polegające na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą, umożliwieniu osobie najbliższej pacjenta obecności przy wykonywaniu na jego rzecz świadczenia zdrowotnego – nie są usługami ściśle związanymi z ww. usługami w zakresie opieki medycznej chyba, że niezbędna dla leczenia osoby hospitalizowanej jest zalecana przez lekarza obecność drugiej osoby.

Ponadto, celem Wnioskodawcy – jak wskazano we wniosku – nie jest osiągnięcie głównego dochodu, lecz pokrycie poniesionych kosztów w związku z wykonaniem świadczenia. Stąd przedmiotowe usługi nie wypełniają warunku ograniczającego stosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 134 lit. b) Dyrektywy, stanowiącego, iż usługi, których głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu dla instytucji, są wyłączone ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z kolei zastrzeżenie zawarte w art. 134 lit. a), zgodnie z którym wyłączone ze zwolnienia są te usługi, które nie są konieczne do dokonywania czynności podlegających zwolnieniu, nie znajduje odzwierciedlenia w przedmiotowej sprawie, stosownie do powyższych przepisów, tylko w przypadku, kiedy obecność osoby bliskiej przy pacjencie jest zalecana przez lekarza.

Reasumując, usługi polegające na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą, umożliwieniu osobie najbliższej pacjenta obecności przy wykonywaniu na jego rzecz świadczenia zdrowotnego (w tym zakwaterowanie i wyżywienie) wykonywane przez Szpital będący w rozumieniu przepisów zakładem opieki zdrowotnej, nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy. Usługi te bowiem nie spełniają wymogu umożliwiającego zastosowanie zwolnienia, tj. nie są one usługami ściśle związanymi oraz niezbędnymi do świadczenia opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, chyba, że zgodnie z zaleceniem lekarskim w każdym przypadku obecności osoby towarzyszącej jest niezbędne do leczenia osoby hospitalizowanej.

Ponadto wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w uzupełnieniu do wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Tut. Organ informuje również, że zgodnie z art. 1 pkt 13 lit. a ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), od dnia 1 kwietnia 2011 r. przepis art. 43 ust. 17 ustawy otrzymał brzmienie: „zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są niezbędne do wykonywania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia”.
   
   

Ponadto, dodano do ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. przepis art. 43 ust. 1 pkt 18a, zgodnie z którym zwolnione od podatku od towarów i usług są również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz zakładów opieki zdrowotnej na ich terenie.

Zgodnie z cyt. ustawą, dodano również art. 43 ust. 1 pkt 19a, który stanowi, iż zwalnia się od podatku świadczenie usług, o których mowa w pkt 18 i 19, jeżeli usługi te zostały nabyte przez podatnika we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej od podmiotów, o których mowa w pkt 18 i 19.

Należy również zaznaczyć, iż na podstawie art. 6 powołanej ustawy Prawo o miarach, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r. podatnik może stosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18a, 19 i 19a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu nadanym w cytowanej ustawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczeń polegających na zapewnieniu pacjentowi możliwości wykonywania opieki przez osobę najbliższą.

Natomiast w dniu 22 kwietnia 2011 r. w kwestii dotyczącej podatku od towarów i usług w przedmiocie stanu faktycznego wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla:

• świadczeń polegających na zapewnieniu pacjentowi możliwości jego dalszego pobytu w szpitalu w sytuacji, gdy jego stan zdrowia nie wymaga dalszego leczenia w warunkach szpitalnych – Nr ILPP2/443-183/11-3/MR,
• czynności wydawania zaświadczeń, kserokopii i duplikatów dokumentacji medycznej – Nr ILPP2/443-183/11-4/MR,
• czynności pobierania opłat z tytułu świadczeń, polegających na oznaczeniu grupy krwi wraz z wydaniem tzw. krewkarty – Nr ILPP2/443-183/11-5/MR,
• usług sterylizacji narzędzi medycznych wykonywanej na rzecz jednostek służby zdrowia, lekarzy oraz gabinetów kosmetycznych – Nr ILPP2/443-183/11-6/MR.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.