Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-255/11-2/AGr
z 24 maja 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-255/11-2/AGr
Data
2011.05.24



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników --> Termin przekazywania zryczałtowanych zaliczek i podatków


Słowa kluczowe
pracownik
przychód
rabaty
świadczenie nieodpłatne


Istota interpretacji
Czy w opisanej sytuacji korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy przy zakupie towarów z rabatów w ramach programu „zakup personalny" w identycznej wysokości, jak rabaty oferowane dla innych grup klientów - powoduje powstanie dla pracowników przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenia nieodpłatne albo częściowo odpłatne, co oznaczałoby, że Wnioskodawca jest obowiązany - jako płatnik - pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?



Wniosek ORD-IN 554 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną odzieży w sieci sklepów odzieżowych w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Zainteresowany wprowadził dla swoich pracowników program rabatowy tzw. zakup personalny, zgodnie z którym każdy pracownik Zainteresowanego ma prawo kupić w sklepach Wnioskodawcy odzież marki XXX z różnymi rabatami.

Zasady udzielania rabatów w ramach tego programu zostały przedstawione w dokumencie „Wytyczne dotyczące zakupów personalnych". W myśl tych wytycznych każdy pracownik Wnioskodawcy otrzymuje identyfikator pracowniczy i przy każdym zakupie z rabatem musi go okazać wraz z dokumentem tożsamości. Pracownik nie może udostępniać identyfikatora osobom trzecim. W pewnych sklepach pracownik może nabywać towary z rabatem dla siebie jak i dla osób trzecich, natomiast w innych sklepach pracownik może nabywać towary z rabatem dla osób najbliższych oraz mieszkających na stałe z pracownikiem. W przypadku dużej ilości klientów w sklepie pracownicy dokonujący zakupów towarów na zasadzie „zakupu personalnego" obsługiwani są w drugiej kolejności. Płatności za „zakupy personalne" muszą być dokonywane gotówką. Nie ma możliwości zwrotu gotówki, a jedynie możliwa jest wymiana towaru na towar. Dla pracowników obowiązują aktualnie stawki rabatowe wynoszące - 43% na rzeczy nowe XXX oraz 80% na odzież przecenioną, natomiast rabaty w wysokości 20% dotyczą rzeczy produkowanych przez firmy trzecie. Rabaty stosuje się od regularnych cen sprzedaży, jak i od cen obniżonych przez centralę. Limit zakupów dla pracowników wynosi 800 zł. Rabaty nie przechodzą na następny miesiąc. Kwota udzielonego pracownikowi rabatu jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz potrącane są składki na ubezpieczenie społeczne. Pracownikowi nie wolno handlować towarami kupionymi na zasadzie „zakupu personalnego" (np. na aukcjach internetowych).

Jednocześnie spółka XXX udziela innym swoim klientom rabatów na zakupowane towary - w średniej wysokości 20%. Spółka cyklicznie, w sposób ciągły organizuje konkursy, akcje promocyjne dla różnych swoich grup klientów, które skutkują obniżkami cen towarów w postaci rabatów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej sytuacji korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy przy zakupie towarów z rabatów w ramach programu „zakup personalny" w identycznej wysokości, jak rabaty oferowane dla innych grup klientów - powoduje powstanie dla pracowników przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako świadczenia nieodpłatne albo częściowo odpłatne, co oznaczałoby, że Wnioskodawca jest obowiązany - jako płatnik - pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku rabatów udzielanych pracownikom na podstawie programu „zakup personalny" w sytuacji, gdy z rabatów w takiej samej wysokości korzystają również inni klienci, w ramach innych promocji - samo wydzielenie programu poprzez stworzenie zamkniętej grupy uczestników w postaci pracowników nie może powodować dla nich dodatkowego obciążenia podatkowego z tego tytułu.

W takich przypadkach nie można uznać, że wartość tych rabatów jest dla pracownika jakimkolwiek świadczeniem nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym ze strony Wnioskodawcy. W związku z tym - w opinii Wnioskodawcy - brak jest podstaw do traktowania wartości tych rabatów jako przychodu pracownika do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się zgodnie z art. 11 ust. 2 - 2b tej ustawy tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku. Na podstawie analizy art. 11 ust. 2b w kontekście ust. 2 i 2a ww. ustawy stwierdzić należy, że mamy do czynienia z częściowo odpłatnym świadczeniem wtedy, gdy cena oferowanego towaru odbiega od ceny rynkowej. Jeżeli jednak wysokość rabatu udzielonego pracownikowi w ramach programu „zakup personalny" jest taka sama jak wysokość rabatów udzielanych przez Wnioskodawcę w ramach innych promocji pozostałym klientom - to w opinii Wnioskodawcy - nie można uznać, że warunki cenowe oferowane pracownikom Zainteresowanego są bardziej korzystne od oferowanych innym grupom klientów.

Jak wyżej stwierdzono, Wnioskodawca umożliwia pracownikom, jak i wszystkim innym klientom korzystanie z różnego rodzaju rabatów. Rabaty te są zróżnicowane i w pewnych wysokościach dotyczą tylko pracowników, ale z pewnych rabatów np. w wysokości 20% - korzystają zarówno pracownicy jak i pozostali klienci.

W opinii Wnioskodawcy w takiej sytuacji, jeżeli pracownik będzie korzystał z 20% rabatu przy zakupie towarów na podstawie programu „zakup personalny" i taki sam rabat zostanie udzielony innemu klientowi, nie będącemu pracownikiem Wnioskodawcy na podstawie innego programu rabatowego - to dla pracownika ten rabat nie stanowi świadczenia nieodpłatnego ani częściowo nieodpłatnego, ani nie jest świadczeniem rzeczowym.

„Rabat" bowiem, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust" (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów.

„Ceną" zaś - w myśl definicji zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Skoro więc cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, w tym także tych wydanych jako rabat, a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu. W związku z tym, że zarówno program „zakupu personalnego" skierowany dla pracowników, jak i inne programy promocyjne skierowane do innych klientów przewidują rabaty na towary w takich samych wysokościach (oprócz tych rabatów, które są tylko dla pracowników) - rabaty te nie stanowią jakiegokolwiek dodatkowego dochodu, w szczególności nie mogą być uznane za przychody ze stosunku pracy. O tym czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą żadnym stosunkiem cywilno-prawnym. Skutkiem uzyskania rabatu czy to w programie „zakup personalny" czy to w pozostałych programach promocyjnych dla innych klientów - jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego świadczenia. W ramach prowadzonej akcji rabatowej nie dojdzie bowiem do wydania żadnej nagrody związanej ze sprzedażą premiową, ale do zakupu towaru z rabatem. Tak więc - w opinii Wnioskodawcy - w rezultacie dla pracowników Zainteresowanego nie powstanie przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu, jak również nie powstanie przychód z innych źródeł po stronie innych klientów Zainteresowanego.

W opinii Wnioskodawcy zatem - jeżeli pracownicy Zainteresowanego i pozostali inni klienci korzystają z rabatów w tej samej wysokości np. 20% - to nie można mówić, że z tego tytułu powstaje dla pracownika przychód do opodatkowania, w postaci nieodpłatnego świadczenia otrzymanego od Wnioskodawcy. Z takich samych przywilejów rabatowych korzystają bowiem również inni klienci, niebędący pracownikami Zainteresowanego i nie można tylko z tego powodu, że klient jest pracownikiem, traktować go w znacznie gorszej sytuacji. Co więcej – w myśl programu „zakup personalny" - pracownik ma znaczne obostrzenia przy dokonywaniu zakupów towarów z rabatem oraz ograniczenia w późniejszym dysponowaniu tym towarem, co rzecz jasna, nie dotyczy pozostałych klientów. Oznacza to, że w takiej sytuacji pracownicy nie są w żaden sposób uprzywilejowani, gdyż nie powstało u nich przysporzenie w ich majątku

Wnioskodawca zaznacza, że jego argumenty dotyczą sytuacji, gdy pracownik Zainteresowanego oraz klient nie będący pracownikiem Wnioskodawcy korzystają z rabatów w takiej samej wysokości.

Podobne stanowisko zajął również WSA z Warszawy w wyroku z dnia 14 stycznia 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 1683/09. Sąd stwierdził w tym wyroku, że jeżeli pracownicy Spółki korzystają na podstawie pracowniczego programu rabatowego z takich samych rabatów, jak inni klienci w ramach programów rabatowych adresowanych dla nich - to skorzystanie w takiej sytuacji przez pracownika z rabatu oferowanego mu przez pracodawcę nie stanowi dla niego przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Sądu możliwość uzyskania rabatu przez innych klientów nie musi koniecznie wynikać z tego samego programu lojalnościowego. Wystarczy jedynie, aby podobne rabaty były udzielane również innym grupom odbiorców w ramach odrębnych programów lojalnościowych. O tym, czy dane świadczenie stanowi przychód ze stosunku pracy decyduje bowiem to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik, czy również inna osoba nie związana tego rodzaju stosunkiem prawnym (musi wystąpić związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy).

W wyroku stwierdzono: "Zasadnie uznała Skarżąca, że takie nazwanie opisanego programu oraz nadanie mu odrębnej formy organizacyjnej służy jedynie celom marketingowym - zasadnicza cecha tego programu R., tj. wysokość proponowanego rabatu, jest tożsama, jak w każdym innym programie realizowanym przez Spółkę. Z uwagi na konkretną cechę adresatów realizowanego programu, tzn. ich status pracowników lub pracowników podmiotu współpracującego, nie będzie on się niczym różnił od wszystkich innych programów adresowanych do innych odbiorców. (...) Nie można z tego względu uznać, iż opisany przez Spółkę program został skierowany do indywidualnie określonego adresata ze względu na jego indywidualną, szczególną i niepowtarzalną cechę. Rabat kierowany nominalnie do określonego indywidualnie kręgu odbiorców może więc otrzymać także osoba niezwiązana ze Spółką (vice też wyrok NSA z 26 marca 1993 r., III SA 2219/92, LEX Nr 23077, w którym za przychód ze stosunku pracy uznano takie jedynie przysporzenie, które rzeczywiście może otrzymać jedynie pracownik)".

Pogląd, iż rabaty udzielane nieograniczonemu kręgowi odbiorców nie stanowią przychodu znajduje potwierdzenie w szeregu stanowisk organów podatkowych. Dla przykładu w interpretacji indywidualnej z dnia 19 lutego 2009 r. nr ITPB2/415-1093/08/TJ Minister Finansów uznał, że „jeżeli w rzeczywistości grono beneficjentów - podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników Spółki, to przychód w rozumieniu u.p.d.o.f. u uczestników programu nie powstanie". Podobne stanowisko znaleźć można także w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów nr IPPB2/415-430/09/AS2, nr ITPB2/415-711/09/IB, nr IPPB2/415-714/09-3/MK, nr ITPB2/415-282/08/ENB.

Podsumowując – w opinii Wnioskodawcy korzystanie przez pracowników Zainteresowanego na podstawie programu „zakup personalny" z zakupów towarów z zastosowaniem identycznych rabatów, z jakich korzysta nieograniczone grono klientów, uprawnionych do tego na podstawie innych, podobnych programów - nie powoduje dla pracownika powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem, pobraniem i przekazaniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ww. ustawy za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 31 powołanej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca wprowadził dla swoich pracowników program rabatowy tzw. zakup personalny, zgodnie z którym każdy pracownik Zainteresowanego ma prawo kupić w sklepach Wnioskodawcy odzież z różnymi rabatami. W pewnych sklepach pracownik może nabywać towary z rabatem dla siebie jak i dla osób trzecich, natomiast w innych sklepach pracownik może nabywać towary z rabatem dla osób najbliższych oraz mieszkających na stałe z pracownikiem. Jednocześnie Wnioskodawca udziela innym swoim klientom rabatów na zakupowane towary - w średniej wysokości 20%. Zainteresowany cyklicznie, w sposób ciągły organizuje konkursy, akcje promocyjne dla różnych swoich grup klientów, które skutkują obniżkami cen towarów w postaci rabatów.

„Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. „Ceną” - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. z 2001 r., Nr 97, poz. 1050 ze zm.) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba nie związana z pracodawcą.

Należy zauważyć, że w zaistniałym stanie faktycznym, skutkiem uzyskania rabatu finansowego jest obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W ramach tzw. zakupu personalnego nie dochodzi bowiem do wydania nagrody związanej ze sprzedażą premiową, ale do zakupu towaru z rabatem. W przedmiotowym wniosku wskazano, iż Wnioskodawca udziela innym swoim klientom rabatów na zakupowane towary - w średniej wysokości 20%.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż korzystanie przez pracowników Wnioskodawcy przy zakupie towarów z rabatów w ramach programu „zakup personalny” w identycznej wysokości, jak rabaty oferowane dla innych grup klientów nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako świadczenia nieodpłatne albo częściowo odpłatne. Wobec powyższego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, iż nie ustosunkował się do powstania przychodu u innych klientów Wnioskodawcy niż pracownicy, gdyż nie była ta kwestia przedmiotem zapytania.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj